Ολοι οι ζωόφιλοι που πήραν την απόφαση και υιοθέτησαν ένα κατοικίδιο, έχουν έρθει κάποια στιγμή αντιμέτωποι με το ζήτημα να το "χάσουν". Τα γηρατειά, οι φόλες, τα τροχαία, πολλοί οι λόγοι που μπορεί να φύγει από τη ζωή ένα ζώο. Για τους ανθρώπους είναι γνωστοί οι χώροι ταφής ή και καύσης σε άλλες χώρες. Με τα ζώα όμως τι γίνεται;

Οι προβληματισμοί προέκυψαν μετά τον Ντάνη. Του γάτου που εξάντλησε και τις επτά ψυχές που διέθετε. Τον Οκτώβριο του 2016 άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο. Έτσι, προέκυψε από τους ιδιοκτήτες του η ανάγκη ενταφιασμού του αγαπημένου τους γάτου, κατ’ αναλογία με τον ανθρώπινο ενταφιασμό. Ο Κ.Μ. διερχόμενος από το σημείο που βρίσκεται στο πρανές μιας γέφυρας της Λάρισας παρατήρησε το μνήμα. Κανονικό, σαν του ανθρώπου. Μάρμαρο πάνω με τη φωτογραφία του Ντάνη, την ημερομηνία που ήρθε στη ζωή και την ημερομηνία που έφυγε από αυτή. Μάρμαρο και στο κάτω μέρος, προφανώς για να μη πάνε άλλα ζώα και το ξεθάψουν καμιά νύχτα το «ζωντανό». Σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από μνήματα στα κοιμητήρια. «Τι άλλο να ήθελε η ψυχή του γάτου. Να κυκλοφορεί πάνω από το μνήμα του και να βλέπει τα αφεντικά του όταν το επισκέπτονται και έναν περαστικό να το φωτογραφίζει», σχολιάζει ο αναγνώστης της «Ε».

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ ΖΩΩΝ

Αν και εξεζητημένη υπόθεση, αναδεικνύει το πρόβλημα. Πού πάνε τα δεσποζόμενα ζώα, όταν φεύγουν από τη ζωή; Όχι, αν υπάρχει και για αυτά παράδεισος και κόλαση, ουρανός και καζάνια, θεοί και δαίμονες, αλλά πού θάβονται τα ζώα συντροφιάς; Τί γίνονται τα πτώματά τους; Τα πετάνε ή τα θάβουν οι ιδιοκτήτες τους; Η ταφή σε δημόσιους χώρους απαγορεύεται, ενώ κάποια άλλη πρόβλεψη δεν υπάρχει. Ό,τι γίνεται σε χωράφια και ποτάμια, γίνεται στα κρυφά.

Κατά καιρούς φιλόζωοι αλλά και κτηνίατροι έχουν ζητήσει να δημιουργηθούν δημοτικοί χώροι για την ταφή των ζώων συντροφιάς. Για την ώρα υπάρχουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ιδιωτικοί χώροι ταφής των ζώων συντροφιάς. Ιδιωτικά νεκροταφεία ζώων. Με τις τιμές να ξεκινούν από 150 ευρώ και σε άλλες περιπτώσεις να αγγίζουν μέχρι και τα 400 ευρώ!

Στην περιφέρεια που τα χωράφια και οι ελεύθεροι χώροι είναι περισσότεροι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πως βρήκε πρόσφορο έδαφος. Ωστόσο ο Δήμος Λαρισαίων προσανατολίζεται στη δημιουργία χώρου για την ταφή των ζώων συντροφιάς. Μέχρι τότε όμως οι ιδιοκτήτες αν δεν διαθέτουν έναν δικό τους χώρο που θα μπορούσαν να θάψουν εκεί τον τετράποδο φίλο τους, τότε μέσω των κτηνιάτρων γίνεται η παραλαβή από τις υπηρεσίες του Δήμου. «Όταν έχουμε τον θάνατο ενός ζώου, τότε ειδοποιούμε την υπηρεσία Καθαριότητας να έρθει και να το παραλάβει από τα ιατρεία μας. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για κάτι άλλο», δηλώνει ο πρόεδρος του Κτηνιατρικού Συλλόγου Λάρισας Ιωάννης Λυτροκάπης.

Δύσκολα όμως ένας ιδιοκτήτης ζώου το παραδίδει σε μια μαύρη σακούλα στην υπηρεσία Καθαριότητας. Κουνέλια, γάτες, σκυλιά, μέχρι και καναρίνια έχουν ταφεί «εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως», στην κοίτη του Πηνειού, κοντά στο αγαπημένο τους πάρκο, σε σημεία που έβγαιναν βόλτα με τον ιδιοκτήτη τους, χωρίς μάρμαρα και φωτογραφίες.

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Ο νόμος προστασίας ζώων υπάρχει από το 2012 και είναι ο Ν.4039/2012 που τροποποιήθηκε με το αρ. 46 του Ν. 4235/14 χωρίς να αναφέρει τη μεταθανάτια διαχείριση των ζώων. Δεν υπάρχει μέριμνα για ταφή, αλλά ούτε και για καύση.

Η υπουργική απόφαση που υπάρχει και είναι για τη διαχείριση νεκρών ζώων δεν αφορά στα ζώα συντροφιάς, αλλά στα ζώα από κτηνοτροφικές μονάδες.

Της Ζωής Παρμάκη