Παρουσία του αρχιερατικού επιτρόπου Περιφέρειας Αγιάς αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριου Δρόσου, αρκετών εκ των μοναζουσών στη μονή και της ηγουμένης γερόντισσας Θεοδέκτης, οι λίγες δεκάδες πιστών που βρέθηκαν στο απόκρημνο σημείο, προσκύνησαν και προσευχήθηκαν με ευλάβεια σ’ αυτήν την «οπή της γης», όπως χαρακτηριστικά λένε οι γραφές (Ἑβρ. 11, 3738), για έναν άγιο «ου ουκ ην άξιος ο κόσμος».
Η μνήμη του τιμάται κυρίως στις 14 Φεβρουαρίου, στην καρδιά του χειμώνα, η τοπική ωστόσο παράδοση ορίζει και τη θερινή πανήγυρη του Αγίου στον κυρίως τόπο της ασκήσεώς του.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ
Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβο Αγράφων (σημερινή Αγία Τριάδα Καρδίτσας) περί το 1510 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς. Από την παιδική ακόμη ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο και θέλησε να ενδυθεί το αγγελικό σχήμα του μοναχού. Έτσι, άφησε τη γενέτειρά του και μετέβη στο Άγιο Όρος, στη μονή Φιλοθέου, όπου εκάρη μοναχός.
Μετά από λίγο καιρό άφησε τη μονή και αναχώρησε για να μονάσει σε ασκητήριο και να αφιερωθεί περισσότερο στην προσευχή. Πήγε λοιπόν στον ασκητή ονόματι Δομέτιο. Έμεινε κοντά του σχεδόν τρία χρόνια, όπου πρόκοψε σε όλες τις αρετές και τα πνευματικά αγαθά.
Κατόπιν, ο μοναχός Δαμιανός εγκατέλειψε το Άγιο Όρος και πήγε στην περιοχή του Ολύμπου. Εκεί κήρυττε τον λόγο του Θεού, παρακινούσε τους χριστιανούς να μετανοήσουν, να αποφεύγουν τις αδικίες και τις κακίες και τους προέτρεπε να εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού. Ο λόγος του, όμως, ενόχλησε κάποιους, οι οποίοι τον κατηγόρησαν ότι είναι λαοπλάνος και ψεύτης. Ο Όσιος δεν έδωσε σημασία στις κατηγορίες αυτές και αναχώρησε για την περιοχή της Λάρισας και του Κισσάβου φτάνοντας μετά στα Άγραφα. Εκεί, στην Καρύτσα Δοπόλων, ίδρυσε τη μονή της Παναγίας Πελεκητής, που ήταν το ιεραποστολικό ορμητήριό του. Ουσιαστικά ανακαίνισε τη μονή που είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές και έτσι πέρασε στη συνείδηση του λαού του Θεού ως κτήτορας αυτής. Δυστυχώς, κι εκεί, άνθρωποι δυσσεβείς τον κατηγόρησαν ως λαοπλάνο και ψευδοκαλόγερο. Έτσι, έφυγε και πήγε στον Κίσσαβο, όπου δίπλα στην Ανατολή έχτισε ένα νέο μοναστήρι, προς τιμή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Πλήθος πιστών τον επισκεπτόταν για να ακούσουν το κήρυγμά του και τις πνευματικές του νουθεσίες.
Πηγαίνοντας κάποια στιγμή στη Βουλγαρινή, σημερινή Έλαφος, στο απέναντι από τον Κίσσαβο βουνό, στο Μαυροβούνι, συνελήφθη από τον Τούρκο διοικητή της Λάρισας με την κατηγορία ότι παρεμπόδιζε την αγοραπωλησία εμπορευμάτων κατά τις Κυριακές και παρακινούσε τους Έλληνες να μένουν σταθεροί στην πίστη τους.
Τον οδήγησαν σε φυλακή στη Λάρισα και τον βασάνισαν δίπλα στον σημερινό ναό του Αγίου Αχιλλίου. Παρότι του έδεσαν τα πόδια και τον τράχηλο με βαριές αλυσίδες και τον απείλησαν για τη ζωή του, αυτός ομολόγησε πίστη στον Χριστό και ο Τούρκος διοικητής, την 14η Φεβρουαρίου του 1568, πρόσταξε να θανατωθεί δια απαγχονισμού και μετά να ριχθεί στη φωτιά. Ό,τι απέμεινε από το ιερό λείψανό του το έριξαν στον παρακείμενο Πηνειό ποταμό.
*Στην πανήγυρη παρευρέθηκαν αρκετοί πιστοί, τόσο από το χωριό της Ανατολής, όσο και απ’ την ευρύτερη περιοχή. Επίσης, ο πρόεδρος της Ανατολής Αχιλλέας Καραφέριας, μέλη του Συλλόγου Ανατολιτών «Ιωάννης ο Πρόδρομος» και ο πρόεδρος αυτού Περικλής Λιαράτσικας.

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη