Στην εκδήλωση έγινε μια σύντομη ιστορική επισκόπηση της αγροτικής ζωής του χωριού μέχρι το 1917 και της εξελισσόμενης γεωργίας μέσα στον αιώνα που επακολούθησε. Παράλληλα εγκαινιάστηκε ο χώρος του ανακαινισμένου πλέον ιστορικού κονακίου, παρουσία του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βασίλη Κόκκαλη.
 Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την αποκάλυψη ενός ολοκληρωμένου χάρτη του οικισμού, όπου εμφανίζονται οι μορφές των κληρούχων σε φωτογραφίες της εποχής. Το ιδιαίτερο αυτό έργο, που επιμελήθηκε ο γηγενής μηχανικός κ. Παναγιώτης Πούσιας με την αξιέπαινη συμβολή πολλών συγχωριανών του, θα αποτελεί πλέον την παρακαταθήκη του χωριού, καθώς έγινε σε ένδειξη τιμής και μνήμης σ’ εκείνους τους κολίγους προγόνους που έζησαν και αγωνίστηκαν για τη μεγάλη δικαίωση. Η εκδήλωση πλαισιώθηκε από σχετικές ομιλίες ειδικών, με συντονιστή τον επίτιμο σχολικό σύμβουλο κ. Δημήτριο Νταφούλη.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ
Κατά τον χαιρετισμό του ο κ. Κόκκαλης, μίλησε για την ιστορικού χαρακτήρα αγροτική μεταρρύθμιση, που έβαλε την αρχή του τέλους σε ένα πολυαιωνόβιο καθεστώς εκμετάλλευσης της γης, το οποίο είχε ως κύριο χαρακτηριστικό τον ολιγαρχικό χαρακτήρα των ιδιοκτησιών όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από τη βυζαντινή και οθωμανική κληρονομιά των αυτοκρατορικών κοινωνικών μηχανισμών.
Για το Νομοθετικό Διάταγμα 1072/ 1917, είπε ότι δρομολόγησε τη μεγαλύτερη αγροτική μεταρρύθμιση στην ιστορία του Ελληνισμού, μία μεταρρύθμιση που συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η εξαθλιωμένη και δοκιμασμένη από σχεδόν έναν αιώνα πολέμων, ελληνική κοινωνία, να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της, να αντέξει τα εκατομμύρια των αδελφών μας μεταναστών από τα παράλια της Μικράς Ασίας και μέσα από τη ραγδαία εκβιομηχάνιση του μεσοπολέμου, να δομηθούν τα θεμέλια για την Ελλάδα του σήμερα.
Καταλήγοντας, σημείωσε μεταξύ άλλων «οι προκλήσεις παραμένουν σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη παγκόσμια οικονομία και η ανάγκη να προσαρμοστούμε σ’ αυτές για την ανάπτυξη του πρωτογενούς μας τομέα, όπως ακριβώς συνέβη και πριν από 100 χρόνια, είναι αδήριτη.
Η ζωτικής σημασία προϋπόθεση για να επιβιώσουμε σε ένα εξόχως ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, βάζοντας ως προμετωπίδα ένα νέου τύπου συνεταιριστικό κίνημα.
Το μικρό μέγεθος εκμετάλλευσης στις ημέρες μας σημαίνει μεγάλο κόστος παραγωγής, άρα προϊόντα μη ανταγωνιστικά. Αποτελεί μονόδρομο λοιπόν, η συμμετοχή σε οργανώσεις παραγωγών που λαμβάνουν υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά και τις αδυναμίες της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, αλλά από την άλλη και τα πλεονεκτήματα της ποιότητας των πρώτων υλών και της ταυτότητας του τελικού προϊόντος.
Οι παραγωγοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν παράγουν απλά ένα προϊόν αλλά ότι διαχειρίζονται παραγωγικά οικολογικά συστήματα. Το νέο μοντέλο αγρότη μετατρέπει τον παραγωγό από εργάτη γης σε σύγχρονο επιχειρηματία, οργανωμένο σε ομάδες παραγωγών με μακροπρόθεμο σχεδιασμό παραγωγής και εμπορίας ποιοτικών προϊόντων, με περιβαλλοντική συνείδηση, αξιοποιώντας καινοτόμες τεχνολογίες.
Στις αρχές του 2017 με υπουργικές αποφάσεις εγκρίθηκαν πάνω από 140 επιχειρηματικά σχέδια οργανώσεων παραγωγών ή τροποποιήσεις ήδη εγκεκριμένων επιχειρηματικών σχεδίων από προηγούμενα έτη. Βάσει αυτών των αποφάσεων χρηματοδοτήθηκαν οργανώσεις παραγωγών, οι οποίες λειτουργούν αγροτικές επιχειρήσεις που αποτελούν την αιχμή του δόρατος της οικονομίας της υπαίθρου και αντιπροσωπεύουν επάξια τη νέα αντίληψη του συνεταιρίζεσθαι στη χώρα μας.
Δυστυχώς η οργάνωση των παραγωγών βρίσκει εμπόδιο την παραδοσιακή διχόνοια του αγροτικού κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, μαζί με τα συναφή επαγγέλματα, σχεδόν το 25% της ελληνικής κοινωνίας, ήταν ο μόνος χώρος ο οποίος είχε τρεις ομοσπονδίες, γιατί ήταν διαιρεμένος κομματικά. Αυτά όμως πρέπει να τα αφήσουμε πίσω μας αν θέλουμε να κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός».

ΜΗΝΥΜΑ ΜΑΞΙΜΟΥ
«Δυστυχώς, 100 χρόνια μετά, αν και δεν υπάρχει πρόβλημα ιδιοκτησίας, η αγροτική μας παραγωγή μαστίζεται από πολλαπλές παθογένειες, ενώ πλήττεται από μια άνευ προηγουμένου φοροεισπρακτική πολιτική. Ως εκ τούτου, αντί η πρωτογενής παραγωγή να συνιστά την ατμομηχανή της ανάπτυξης, αργοπορεί, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζει να αποψιλώνεται η ελληνική επαρχία. Η χώρα είναι φανερό ότι χρειάζεται ένα νέο όραμα, ανάλογο του Ελευθερίου Βενιζέλου, προσαρμοσμένου στις συνθήκες της εποχής μας, προς όφελος των αγροτών μας και όλων των υγιών παραγωγικών δυνάμεων». Τα παραπάνω υπογραμμίζει ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, σε μήνυμά του με αφορμή την ημερίδα για την οποία συνεχάρη τον αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου Κιλελέρ κ. Κώστα Φιλιππούλη, την πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας κ. Γεωργία Νανούλη-Λιάπη και την πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών κ. Δέσποινα Μπουλασίκη-Αντωνοπούλου.
Ο Θεσσαλός πολιτικός -ο οποίος λόγω κομματικών υποχρεώσεων, τελικά δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθεί- υπογραμμίζει ότι «η αγροτική μεταρρύθμιση του ‘17 αποτέλεσε θεμέλιο λίθο για την αγροτική ανάπτυξη του τόπου μας. Τα σωρευμένα προβλήματα λόγω των πολέμων και ο πολιτικός αναβρασμός της εποχής εκείνης χειροτέρευαν την ήδη σκληρή πραγματικότητα που βίωναν οι κολίγοι. Οι εντάσεις που είχαν δημιουργηθεί τα προηγούμενα χρόνια με κορύφωση το Κιλελέρ, έδειχναν ότι νέες κοινωνικές συνθήκες επέβαλαν την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Ένα μήνυμα που έλαβε και υλοποίησε ο μεγάλος πολιτικός άνδρας της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος.
Στον τόπο μας, η αναδιανομή της γης των τσιφλικιών ωφέλησε τον γηγενή πληθυσμό και έδωσε την προοπτική που χρειαζόταν. Η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη συνολικότερη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής».