Στην ξενάγηση έγινε σύντομη αναδρομή στη διαχρονική ιστορία της πόλης από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι το πρόσφατο παρελθόν καθώς και στο ιστορικό πλαίσιο που σχετίζεται με την ίδρυση και τη λειτουργία του Β’ Αρχαίου Θεάτρου. Το θέατρο αυτό αποκαλύφθηκε το 1978 και ανασκάφηκε από τον πρώην Προϊστάμενο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Τζιαφάλια. Κτίστηκε τον 1ο αι. π.Χ και είναι μεταγενέστερο από το μεγάλο αρχαίο θέατρο της πόλης (πρώτο μισό του 3ου αι. π. Χ).
Από το κοίλο του θεάτρου σώζονται μόνον οι δύο πρώτες σειρές εδωλίων, ενώ στις ανώτερες σειρές τα εδώλια ήταν ξύλινα. Τα μαρμάρινα εδώλια και τα μέλη της ανατολικής παρόδου διασώζουν σημαντικό αριθμό εγχάρακτων απελευθερωτικών επιγραφών του τέλους του 3ου -αρχών του 2ου αι. π.Χ. τα οποία χρησιμοποιήθηκαν σε β’ δεύτερη χρήση για την κατασκευή του θεάτρου. Ωστόσο, προέρχονται από ένα παλαιότερο κυκλικό οικοδόμημα λατρευτικού χαρακτήρα.
Η σκηνή του θεάτρου ήταν τριμερής και στο χτίσιμό της χρησιμοποιήθηκαν, επίσης, παλαιότερα οικοδομικά μέλη. Η ανωδομή της σκηνής ήταν πλίθινη, έφερε κεραμοσκεπή στέγη με γείσο στην πρόσοψή της προς την ορχήστρα, ενώ στο νότιο άκρο της σώζεται η βάση κάποιου αγάλματος και πλησίον της η θυμέλη. Εκατέρωθεν της ορχήστρας καθώς και πίσω από αυτήν βρέθηκαν τοιχάρια που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης. Από τις παρόδους σώζεται καλύτερα η νότια όπου ανασκάφηκε και ισχυρός αναλημματικός τοίχος.
Το θέατρο αυτό φιλοξενούσε παραστάσεις, μουσικούς, φιλολογικούς και χορευτικούς αγώνες, όπως στα Ελευθέρια, όταν το Α’ Αρχαίο θέατρο άρχισε να λειτουργεί και ως αρένα από τον 1ο αι. μ.Χ.
Τα έργα μεγάλων τραγικών της κλασικής εποχής με πανθεσσαλικό ενδιαφέρον, όπως του Ευριπίδη και του Σοφοκλή οδήγησαν τον ανασκαφέα στην υπόθεση ότι πρέπει να υπήρχε ένα παλαιότερο θέατρο στην περιοχή που κατασκευάστηκε το μεταγενέστερο (1ος αι. π.Χ.) και ορατό σήμερα Β’ Αρχαίο Θέατρο με το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται.
Το μέλος της Κίνησης Θωμάς Κυριάκος παρουσίασε την εικόνα και τη γεωγραφία της περιοχής κατά τους πρόσφατους ιστορικούς χρόνους. Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στον λόφο «Πευκάκια» στην κορυφή του οποίου είχε ανεγερθεί το επιβλητικότερο τζαμί της Λάρισας του Χασάν Μπέη (16ος αι.) που κατεδαφίστηκε το 1908. Ο λόφος αυτός δεν ήταν φυσικός, αλλά σχηματίστηκε από ανθρωπογενείς επιχώσεις, όπως άλλωστε και ο λόφος του Αγ. Αχιλλίου.