Της Νατάσας Πολυγένη

Η Ελένη Αναστασοπούλου με τον «Δυσσάκο» κερδίζει επάξια μια θέση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Εμπνευσμένη γραφή, ανατροπές και χιούμορ παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο από την αρχή έως το τέλος. Ο «Δυσσάκος» παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο θέατρο ΟΥΗΛ της Λάρισας, σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που συγκίνησε το αναγνωστικό κοινό της πόλης που έσπευσε να την παρακολουθήσει.

Ο φιλόλογος PhD κ. Τάσος Μάτος τόνισε ότι το νέο μυθιστόρημα της Ελένης Αναστασοπούλου με τίτλο «Δυσσάκος» αποτελεί ένα ολοκληρωμένο αφηγηματικό σύμπαν, ένα πέρασμα, ένα ταξίδι απο τη μια γενιά στην άλλη, στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των τελευταίων 50 χρόνων στην Ελλάδα. Ακόμη ο κ. Μάτος αναφέρθηκε στο πηγαίο και αυθεντικό χιούμορ της συγγραφέως αλλά και στη χρήση της εικόνας ως εκφραστικού εργαλείου. Καταλήγοντας, σημείωσε «Ο Δυσσάκος είναι ένα αφήγημα με το οποίο ο αναγνώστης θα αισθανθεί απόλαυση, ενώ αυθόρμητα δεν θα μπορέσει να αποφύγει και το στοχασμό της ζωής των ηρώων του έργου αλλά και της δικής του ζωής. Είναι το αφήγημα των τελευταίων πενήντα χρόνων της ελληνικής κοινωνίας· στην εξιστόρηση αυτή ο καθένας μας θα διακρίνει με σαφήνεια τις υποθήκες που έχουν εγγραφεί και τις σφραγίδες που έχουν τεθεί στις ζωές όλων μας».

Η συγγραφέας Μπέττυ-Βεατρίκη Μαγρίζου, κατά την παρουσίαση του βιβλίου υπογράμμισε ότι ο «Δυσσάκος» ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που ο αναγνώστης δεν θέλει να το αφήσει από τα χέρια του και οι συγγραφείς θα ήθελαν να το έχουν γράψει εκείνοΙ.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον τίτλο και το εξώφυλλο του βιβλίου που κοσμείται από το γλυπτό του κορυφαίου πρόσφατα χαμένου, γλύπτη Γιώργου Λάππα , από τη σειρά έργων του κριτικής στους ‘’Αστούς του Καλέ’’του Ροντέν. Η ωραία πλοκή του, είπε, ταξιδεύει τον αναγνώστη στην Ελλάδα του όχι και τόσο μακρινού μας παρελθόντος , στις σκληρές συνθήκες ζωής του χωριού, όπου γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, αφανείς ηρωίδες. Όπου οι πατεράδες αναγκάζονται να μπαρκάρουν γιατί κάτι πάντα τους κυνηγάει. Άλλοτε το πολιτικό καθεστώς , άλλοτε η ένδεια άλλοτε κάποιοι άλλοι λόγοι. Ή όπου υπάρχουν πατεράδες μπορεί να είναι τύραννοι. Παιδιά που μεγαλώνουν με την χαρά της αφέλειας αλλά χωρίς το πατρικό πρότυπο, χωρίς χάδια ψάχνοντας πρότυπα αλλού σε κάποιον ίσως δάσκαλο ή δασκάλα , δασκάλα στην περίπτωση του Δυσσάκου.

Ιδιαίτερη αναφορά, έκανε η κ. Μαγρίζου στο εύρημα της συγγραφέως να εκθέτει τα γεγονότα μέσα από γράμματα. Κάθε χρόνο στα γενέθλια του, στο πρώτο μέρος του βιβλίου, ο Δυσσάκος παίρνει κι ένα γράμμα από τον ναυτικό πατέρα του. Κι είναι αυτά τα γράμματα τόσο γλαφυρά, τόσο περιεκτικά , τόσο ουσιώδη και αποδίδονται με απίστευτη μαεστρία στη γλώσσα. «Η Ελένη Αναστασοπούλου πολυγραφότατη, αφού και τα παιδικά της εκδίδονται το ένα πίσω από το άλλο, με την ιδιαίτερη δική της ξεχωριστή γραφή διεκδικεί και κερδίζει επάξια μια θέση στην σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία» κατέληξε η κ. Μαγρίζου.

Εντυπωσιασμένος ο αρχιτέκτονας κ. Νίκος Σαμαράς, από τη μαεστρία της συγγραφέως στη διάπλαση της μυθολογίας των ηρώων του βιβλίου αναφέρθηκε εκτενώς στα πρόσωπα, στη πλοκή αλλά και στην ικανότητα της Ελένης Αναστασοπούλου να αποκαλύπτεται σταδιακά, να συντηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να κλιμακώνει συναισθήματα.

Ακόμη, ο ομιλητής πρόσθεσε μεταξύ άλλων «Ο «Δυσσάκος» της Ελένης Αναστασοπούλου γίνεται «ηθογραφία» με κάποια βιωματικά στοιχεία, καθώς περιγράφει ήθη και έθιμα του τόπου της, αναφέρεται σε συνηθισμένα ονόματα και υπαρκτά τοπωνύμια, θίγει γνωστά ζητήματα και καταστάσεις, που ενσωματώνονται αρμονικά στον αφηγηματικό κορμό και τον εμπλουτίζουν με χυμούς αληθινής ζωής. Εδώ η φαντασία αυτοπεριορίζεται από μια χαρακτηριστική σωφροσύνη, η πλοκή κι η εξέλιξη είναι μετρημένες, η μυθοπλαστική προσπάθεια διακρίνεται για ένα ιδιαίτερο ήθος, καθώς υποχωρεί οικειοθελώς, προκειμένου ν’ αφήσει χώρο στη ζωή, που ξεπερνάει άλλωστε και τον πιο ευφάνταστο συγγραφέα. Κι έτσι προβάλλουν, σε πρώτο πλάνο, ζητήματα πανανθρώπινα, κι άλλα ιδιαίτερα, τοπικά, όλα όμως γνώριμα, θαρρείς δικά σου, που σε οδηγούν αβίαστα στην ταύτιση και τη συμπάθεια: η γέννηση, ο θάνατος κι η ξενιτειά, οι πολιτικές έριδες κι ο εμφύλιος, η σχέση με τη φύση και το Θεό, η εργασία κι οι βιωτικές μέριμνες, η έγνοια για τα παιδιά και τους γέροντες, η αγάπη κι ο έρωτας». Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε και ο αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Πάνος Σάπκας.

Στο τέλος της εκδήλωσης την οποία συντόνιζε ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Τράντας, η συγγραφέας κ.Ελένη Αναστασοπούλου διάβασε αποσπάσματα από το «Δυσσάκο» συνομίλησε με το αναγνωστικό κοινό και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της. Μια κιθάρα και η φωνή, του Τάσου Βόγγολη, έκλεισε το χθεσινό λογοτεχνικό ταξίδι με μελοποιημένη Καββαδική ποίηση. Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του ΟΥΗΛ βρέθηκαν επίσης ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας κ. Σωτήρης Βούλγαρης, αντιδήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, η διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας κ. Χρύσα Βουλγαράκη, ο πρόεδρος του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Νίκος Κοσμάνος, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες και εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων της πόλης,