Εκτοπισμένος από τα πατρογονικά του εδάφη στην Προύσα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, πρόσφυγας στην Κρήτη, πρωτεργάτης του συνδικαλιστικού κινήματος στο Ηράκλειο, φιλομαθής, γλωσσομαθής και πάντα γελαστός, μα όχι γελασμένος. Το 1936 εξορίστηκε στις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε παραδόθηκε από την Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού στους Γερμανούς κατακτητές. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής μετήχθη στις φυλακές Τρικάλων, Λάρισας και τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1943, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Εκεί παραμένοντας πιστός στα ιδανικά του εκτελείται από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.

Το συγκλονιστικό αυτό οδοιπορικό τού ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη ακολούθησε η παράσταση που ανέβηκε χθες το βράδυ στην Αυλή του Μύλου από την ομάδα πείρα(γ)μα. Μια παράσταση αξιοπρέπειας και αντίστασης σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Αγγελικής Κασόλα και με τον Γιάννη Καρούνη στον ρόλο του Σουκατζίδη. Με την απέραντη τρυφερότητα που έχουν για τους ζωντανούς εκείνοι που πια δεν υπάρχουν, ο Σουκατζίδης ξαναέζησε χθες, στο θεατράκι στην Αυλή του Μύλου, για χάρη μας το τελευταίο του βράδυ στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου με όλες τις μνήμες του από τη σύντομη ζωή του, επιμένοντας η ιστορία του και η ιστορία των συντρόφων του να μη σβηστεί, η μνήμη να αποκατασταθεί. Ένας νεκρός που δεν ζήτησε τον θρήνο μας, αλλά ήρθε να μας χαρίσει δύναμη από αυτή που ήδη έχουμε, όταν το συλλογικό ασυνείδητο καθίσταται συνειδητό… «Γιατί έρχονται στιγμές που οι νεκροί χρειάζονται τους ζωντανούς και οι ζωντανοί τους νεκρούς…». Ο πρωταγωνιστής Γιάννης Καρούνης φρόντισε οι θεατές που παρακολούθησαν την παράσταση θα δουν έναν ευαίσθητο, τρυφερό άνθρωπο να ξεπροβάλλει μπροστά τους που δεν χάνει τον δρόμο του όσο σκληρός και αν είναι αυτός, ένα νεκρό που διαθέτει απέραντη τρυφερότητα για τους ζωντανούς.