ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ. X. (τελευταίο)

Δημοσίευση: 19 Απρ 2022 20:00

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει αρχίσει η ερημοποίηση των πεδιάδων της κεντρικής και ανατολικής Θεσσαλίας. Τις έχει συμπεριλάβει στην πρόσφατη έκθεσή του το Κέντρο Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (JRC) για τις υπό ερημοποίηση περιοχές της Ε.Ε., ενώ αυτήν την επιστημονικά τεκμηριωμένη κατάσταση έχω αντλήσει και από τα πρακτικά του πρόσφατου Συνεδρίου Agribusiness Thessaly Summit 2021 και την εκεί παρέμβαση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στα Τρίκαλα με θέμα «Το μέλλον του Θεσσαλικού κάμπου στην ψηφιακή εποχή». Στην εργασία αυτή διάβασα ότι μεταξύ 2000 και 2008 εγκαταλείφθηκαν στη Θεσσαλία 1.200.000 στρέμματα ετήσιων καλλιεργειών, λόγω συνεχιζόμενης υποβάθμισης των αποδόσεων κάτω του ορίου ωφελιμότητας.

Το μύθευμα πως η Θεσσαλία μπορεί με πολλά υδραυλικά και έργα ταμίευσης να αντιμετωπίσει τη λειψυδρία καλά κρατεί από το 1990 ακόμη. Το ΣτΕ με την καθοριστική και απαγορευτική της εκτροπής με αριθμό 26/2014 απόφασή του, που είναι... καρδίας πόνημα της εισηγήτριας κ. Σακελλαροπούλου, υιοθέτησε αυτά τα ιδεολογήματα. Έγραψε αυτολεξεί στην προτελευταία σελίδα της απόφασης αυτής ότι: «Δεν έχουν ληφθεί μέτρα (ενν. στη Θεσσαλία) για την αντιμετώπιση του προβλήματος ανεπάρκειας υδάτινων πόρων, δηλαδή έλεγχος γεωτρήσεων, μικρά έργα αξιοποίησης των υδάτων της Θεσσαλίας και προσαρμογή των καλλιεργειών στη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) με εγκατάλειψη των υδροβόρων καλλιεργειών. «Ούτε πολύ ούτε λίγο το ΣτΕ, που η πλειοψηφία του δέχτηκε αυτολεξεί την εισήγηση, αποδέχεται τη φτωχοποίηση των Θεσσαλών αγροτών μέσω ξηρικών καλλιεργειών στα 2,5 εκατ. αρδευόμενα στρέμματα της Θεσσαλίας. Και να σκεφτεί κάποιος ότι η αρδευόμενη σήμερα θεσσαλική γη αποδίδει τρεις φορές λιγότερο από το Ισραήλ και έξι φορές λιγότερο από την Ολλανδία.
Δεν υπάρχει τεχνική, οικονομική και περιβαλλοντική μελέτη, που να πιστοποιεί το εύρος, το κόστος και τον χρόνο που χρειάζεται η πολιτική (ας την πούμε) της αυτόνομης και αυτοδύναμης αποφυγής της θεσσαλικής ερημοποίησης, την ώρα που αυτή είναι παρούσα και την ενισχύει η αλλόκοτη συμπεριφορά του Συμβουλίου Επικρατείας. Τα τοπικά έργα ταμιεύσεων και τεράστιων υδραυλικών έργων σε εκτάσεις 5 εκατομμυρίων (2,5 αρδευόμενων σήμερα) εκτάσεων στη Θεσσαλία ανήκουν στο άδηλο μέλλον. Το κόστος όμως της εκτροπής μόνον -αποχωριζόμενο από τα υδροϋλεκτρικά έργα- έχει στο μεγαλύτερο μέρος του καλυφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ό,τι υπολείπεται -έστω και μετά τις δικαστικές εμπλοκές- είναι ελάχιστο σε σχέση με τα επικαλούμενα τοπικά φράγματα ταμιευτήρες, αγωγούς κ.λπ. Ένα παράδειγμα. Το φράγμα Αγιονερίου στον Ελασσονίτικο ποταμό (;) άρχισε να σχεδιάζεται το ‘87. Δημοπρατήθηκε το καλοκαίρι του ‘99 για 383.000.000 δρχ. ή 11.230.000 ευρώ. Το 2006 ξεκίνησε η κατασκευή του. Κατασκευάστηκαν ο υπερχειλιστής με τη λεκάνη ηρεμίας και οι σήραγγες εκτροπής και αποστράγγισης με συνολικό κόστος 10.000.000 ευρώ. Για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του φράγματος χρειάζονται τουλάχιστον άλλα 10-12.000.000 ευρώ. Για τα αρδευτικά δίκτυα χρειάζονται άλλα και μάλλον πολλά εκα­­­τομμύρια. Όλα αυτά για την άρδευση 25.000 στρεμμάτων. Είναι μάλλον βέβαιο σήμερα -ύστερα από 30 χρόνια- πως το έργο αυτό θα εγκαταλειφθεί, επειδή η σχέση κόστους οφέλους είναι αρνητική. Έχουν ωστόσο κατασκευαστεί μικροί ταμιευτήρες, έχει ολοκληρωθεί ο εγκιβωτισμός της Κάρλας και πολλά κοστοχρονοβόρα υδραυλικά έργα μπορούν να γίνουν. Αλλά... «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων. Δεί καρτερείν επί τοις παρούσι. «{Χρειάζονται χρήματα και δίχως αυτά τίποτα δεν μπορεί να γίνει απ’ όσα χρειάζονται. Πρέπει να περιμένουμε}.*
Παρούσα όμως, οικονομική, και ρεαλιστική είναι η λύση της άμεσης εκτροπής τουλάχιστον 600 εκατ. -μ.ο.- κ.μ./έτος, προς τη Θεσσαλία για την επιβράδυνση της ερημοποίησης. Μικρότερη ετήσια ποσότητα νερού, όπως αυτή των 250.000 κ.μ., είναι περίπου άχρηστη, επειδή η ετήσια υποβάθμιση του υπόγειου υδροφορέα ανέρχεται 1.000.000 κ.μ.. Το εξέφρασε από άλλη οπτική γωνία η Ολομέλεια του ΣτΕ με την 26/14 απόφασή της. Εκεί έκρινε ότι η προβλεπόμενη από το προς έγκριση ΣΔΛΑΠ Θεσσαλίας του ‘12 εκτροπή 250.0000 κ.μ./έτος παρέχει μικρότερη ωφέλεια στη Θεσσαλία από τη βλάβη στην περιοχή της εκτροπής. Συμπερασματικά δεν πρέπει να γίνει εκτροπή. Συνέπεια αυτών και άλλων ατοπημάτων του ΣτΕ στην υπόθεση του Αχελώου (π.χ. υπερέχει το δημόσιο συμφέρον για την εκτροπή με την 3478/2000 απόφ. ΣτΕ, αλλά όχι με την 26/2014 νεότερη απόφασή του. Ναι στην εκτροπή 600.000 κ.μ. το 2000. Όχι το 2014), ο τ. υπουργός Ενέργειας κ. Φάμελλος να δώσει εντολή στους μελετητές του νέου σχεδίου διαχείρισης υδάτων Θεσσαλίας του ‘17 να αποκλείσουν από τη μελέτη τους την εκτροπή του Αχελώου. Ωραία πράγματα.
Το γεγονός της γρήγορης ερημοποίησης της ανατολικής και κεντρικής Θεσσαλίας αν συνδυαστεί με την εγκατάλειψη των Υ/Η έργων στη Μεσοχώρα και τη Συκιά δημιουργεί στον απλό πολίτη -όπως ο γράφων- εύλογες απορίες στη σημερινή προ πάντων ενεργειακή και διατροφική κρίση. Ανάγλυφες προκύπτουν εδώ η αβελτηρία, η πολιτική ωφελημοθηρία και η στρεβλή δικαστική αντίληψη και πρακτική στις κρίσεις τους. Και αυτή η «ήπια εκτροπή» του Αχελώου, που εδώ και λίγους μήνες εξήγγειλε ο αρμόδιος Θεσσαλός υπουργός κ. Σκρέκας, αποτελεί αντιεπιστημονική προσέγγιση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας και του οικονομικού της μέλλοντος. Ο κοινός εθνικός νους που οφείλει να είναι η κάθε Κυβέρνηση αυτού του τόπου επιβάλλει και ανέκαθεν επέβαλλε την αρχική ολοκλήρωση του σχεδίου εκτροπής, των φραγμάτων και των Υ/Η έργων του άνω Αχελώου. Δεν νοείται η Βουλή των Ελλήνων, που είναι βούληση του Έθνους, να καρατομείται από τις παραλυτικές και αντιφατικές κρίσεις του ΣτΕ, που έχει αγνοήσει και την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ύστερα από περιπέτειες 30 χρόνων τα έργα του Αχελώου σήμερα λιμνάζουν και απαξιώνονται. Δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή μια κρίση Δικαστηρίου, που τη μια φορά αξιώνει αντί των δύο μια ενιαία μελέτη για τα έργα στη Μεσοχώρα και τη Συκιά (1994) και το ίδιο Δικαστήριο, αφού έχει καθηλώσει τα έργα το 2006, να έρχεται στις αρχές του 2014 να αξιώνει πάλι από την αρχή δύο μελέτες και να ακυρώνει την εκτροπή, που το ίδιο είχε δεχτεί με την 3478/2000 απόφασή του.
Ο κοινός νους, που ανέφερα, έχει δραπετεύσει σε πολλά μέτωπα στην Πατρίδα μας. Η υπόθεση «Αχελώος» είναι ένα από αυτά. Οικολογούντες, πολιτικοί, άσχετοι, ιδιοτελείς και συρόμενοι, που κινούνται εκτός πραγματικότητας -όπως δραματικά αναδεικνύεται σήμερα- έχουν καταστρέψει μάλλον ανεπιστρεπτί τα έργα στην Πίνδο. Φωνάζουν για τα φράγματα διάφοροι και εννοείται για τα συναφή Υ/Η έργα, αλλά ορύονται για την τιμή του ρεύματος που πήγε στον Θεό και των τροφίμων που πήραν την ανιούσα. Είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν και τις ανεμογεννήτριες, επειδή δεν τις αντέχει η ευαισθησία τους. Ευαισθητοποιείται για το «ενδιαφέρον ορεινό τοπίο» της Συκιάς η κ. Σακελλαροπούλου στην εισήγησή της στο ΣτΕ το ‘13 και πιστεύει ότι διαταράσσεται από το έργο της εκτροπής. Γι’ αυτό την αποκλείει, καθώς θα χάσουν εκεί επάνω τα όρνια τους τόπους τροφοσυλλογής, τα πουλιά τα ενδιαιτήματά τους και τα ψάρια θα εξαφανιστούν μαζί με την άλλη πανίδα... Εξαιρετικές οι ευαισθησίες, αλλά με λυπεί το αποτέλεσμά τους. Ο δικαστής δεν αρκεί να βλέπει. Πρέπει να κοιτάζει. Δεν αρκεί απλά ν’ ακούει. Πρέπει ν’ αφουγκράζεται.
Τι δεν κοίταξε και τι δεν αφουγκράστηκε το Συμβούλιο Επικρατείας στην περίπτωση των έργων του άνω Αχελώου: α ) Ότι οι βροχοπτώσεις στη δυτική Ελλάδα είναι διαχρονικά πολλαπλάσιες της Θεσσαλίας. β) Ότι το μέγιστο ποσοστό των θεσσαλικών βροχοπτώσεων και υδάτινων ροών του ορεινού θεσσαλικού διαμερίσματος ανήκουν στη λεκάνη απορροής του Αχελώου. γ) Ότι το αφήγημα της μη εκτροπής καταλήγει στο παράλογο συμπέρασμα να στερούνται οι Θεσσαλοί ακόμη και μικρό μέρος θεσσαλικών υδάτινων εκροών! δ) Ότι οι υδάτινες απορροές και τα επιφ. ύδατα της δυτικής Ελλάδας, κυρίως δε της Αιτωλοακαρνανίας και της Άρτας με τους 5 ποταμούς -και μεταξύ τους ο μεγαλύτερος ποταμός Αχελώος- και τις 7 φυσικές και τεχνικές λίμνες -μεταξύ τους η μεγαλύτερη ελληνική λίμνη της Τριχωνίδας- καθιστούν τις ενότητες Άρτας και Αιτωλοακαρνανίας πλεονασματικές σε υδάτινα αποθέματα, που στερείται η παραγωγός των νερών του Αχελώου Θεσσαλία. Η αναλογία υδάτινων όγκων μεταξύ Άρτας-Αιτ/νίας και Θεσσαλίας είναι 8 προς 1 ή εκεί περίπου. Προ πάντων: Ούτε καν ασχολήθηκε με την επιστημονικά τεκμηριωμένη ερημοποίηση γης θεσσαλικής πεδιάδας και αρκέστηκε στην ατεκμηρίωτη παραδοχή της ιδέας, πως με τοπικά έργα ταμίευσης λύνεται το υδατικό πρόβλημα στη Θεσσαλία. Άφησε και στην τύχη τους τα αμιγώς Υ/Η έργα.
Αντί για τα σημαντικά, το ΣτΕ αναλώθηκε για 30 χρόνια στην επίκληση διαφόρων οδηγιών της Ε.Ε. και πολλών διεθνών συμβάσεων, μέσα από τις οποίες: Το 2000 έκρινε ορθή την εκτροπή, αλλά το 2014 όχι. Το 1994 έκρινε πως αντί των δύο μελετών του τέλους της 10ετίας του ‘80 χρειαζόταν μία και το 2014 «φτού κι από την αρχή» έκρινε πως χρειάζονταν πάλι χωριστές μελέτες για τα έργα της Μεσοχώρας και της Συκιάς. Το 2000 έκρινε πως προέχει το εθνικό συμφέρον και πρέπει να γίνει η εκτροπή, αλλά το 2014 αποφάσισε πως προέχει το περιβάλλον και η «βιώσιμη ανάπτυξη». Όλα τα είδα στην υπόθεση αυτή. Έμεινε να δ’ και πως τα σεληνιακά τοπία στην Πίνδο και η ερημοποίηση στην κεντρική και ανατολική Θεσσαλία αποτελούν βιώσιμη ανάπτυξη.
*Δημοσθ. Ολυνθιακός α’_ 1.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Προηγούμενο Επόμενο »

Συνδρομητική Υπηρεσία

διαβάστε την ελευθερία online

Ηλεκτρονικό Αρχείο Εφημερίδας


Σύνδεση Εγγραφή

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας

Δείτε όλα τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας

Ψιθυριστά

Ο καιρός στη Λάρισα

Διαφημίσεις

INTERCOMM FOODS
ΣΕΞ ΣΤΗ ΓΑΥΔΟ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΕΣΠΑ 1-3-24
Μείνε μαζί μας

Η "Ελευθερία", ήταν από τις πρώτες εφημερίδες που σηματοδότησε την παρουσία της στο Internet, μ' ένα ολοκληρωμένο site.

Facebook Twitter Youtube

 

Θεσσαλικές Επιλογές

 sel ejofyllo karfitsa 1

Γενικές Πληροφορίες

Η Εφημερίδα

Ταυτότητα

Όροι Χρήσης

Προσωπικά Δεδομένα

Επικοινωνία

 

Η σελίδα είναι πλήρως συμμορφωμένη με τη σύσταση (ΕΕ) 2018/334 της επιτροπής της 1ης Μαρτίου 2018 , σχετικά με τα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του παράνομου περιεχομένου στο διαδίκτυο (L63).

 

Visa Mastercard  Maestro  MasterPass