Σίγουρα είναι, αλλά είπαμε, ο άνθρωπος έχει και λογικό. Και μαζί μ’ αυτό και κάποια άλλα... προσόντα. Όπως είναι η ζήλεια. Ο φθόνος, η κακία και έχει επίσης την... ικανότητα να βγάζει το μάτι του συνανθρώπου του, ενώ το πρόβατο δεν την έχει. Όμως αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω γι’ αυτή την κοινωνικότητα του ανθρώπου, που μερικοί την έχουν μέσα τους ανεπτυγμένη αρκετά κι άλλοι λιγότερο ή και καθόλου - σπάνιες περιπτώσεις.
Για να λέγεσαι κοινωνικός, λένε οι ειδικοί, οπωσδήποτε δεν αρκεί να ζεις σε σπίτι που εκεί γύρω υπάρχουν κι άλλα. Πρέπει να έρχεσαι και σε επικοινωνία μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Να... έχεις αλισβερίσι, πάρε-δώσε που λένε.
Αυτό κι εγώ προσπαθώ να κάνω. Κάθε τρεις και λίγο καλώ στο σπίτι μου μερικούς φίλους, έτσι για παρεούλα, να... ανταλλάξουμε και μια κουβέντα βρε αδελφέ. Να δούμε τι θα γίνουμε, πού μας πάει αυτή η αριστερή κυβέρνηση που μας... πονάει και νοιάζεται για μας, τους πολίτες των χαμηλών στρωμάτων.
Που μας έταζε λαγούς με πετραχήλια και κάθε μέρα σφίγγουμε το ζωνάρι όλο και περισσότερο.Δεν πειράζει δήθεν τις συντάξεις, αλλά πειράζει τις επικουρικές, κατεβάζει το αφορολόγητο, κόβει το ΕΚΑΣ, ανεβάζει το ΦΠΑ, ανεβάζει τον ΕΝΦΙΑ και πολλά ακόμα, αλλά εδώ άλλο είναι το θέμα μου.
Αυτή η περιβόητη επικοινωνία που νομίζουμε πως έχουμε...
Στο σπίτι μου έχω μία τηλεόραση – που να μην την είχα. – Ώσπου να έρθουν οι φίλοι μου την ανοίγω λιγάκι έτσι για να περάσω την ώρα. Χρήσιμο πράγμα βέβαια η τηλεόραση, ενημερώνεσαι, αν δεν ήταν αυτή θα ζούσαμε κρυφά απ’ τον κόσμο...
Πώς θα μαθαίναμε πότε έφαγε ο πρωθυπουργός, πότε κοιμήθηκε, ποιο είναι το αγαπημένο σπορ του κάθε υπουργού, πόσες βόμβες τοποθετήθηκαν και πού;
Ποια οργάνωση ανέλαβε αυτές τις εγκληματικές ενέργειες; Το... σπουδαίο είναι να αναλάβει την ευθύνη η οργάνωση...!
Εκείνο το βράδυ λοιπόν περίμενα τους φίλους μου ανυπόμονα. Να ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα όπως είπα παραπάνω, να επικοινωνήσουμε γενικότερα.
Κάποια στιγμή χτυπάει το κουδούνι και πετάγομαι ν’ ανοίξω. Μπαίνει το πρώτο ζευγάρι, με πνίγουν στα φιλιά και στις φιλοφρονήσεις και παίρνουν θέση μπροστά στην τηλεόραση, δεν είχα προλάβει να την κλείσω για κακή μου τύχη. Εκείνη τη βραδιά είχε και μια πολλή ενδιαφέρουσα εκπομπή. Μία βουλευτής έδινε συνέντευξη σε έναν πανέξυπνο δημοσιογράφο, που προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις να της βάλει τρικλοποδιά.
Η βουλευτής, μία πανέξυπνη επίσης γυναίκα, προσπαθούσε να ξεφύγει απ’ τις παγίδες που... ξεφύτρωναν ξαφνικά μπροστά της και τα κατάφερνε μια χαρά... Σ’ αυτά οι πολιτικοί είναι... μανούλες. Πρώτα σπουδάζουν αυτά και ύστερα πώς θα βγάλουν τη χώρα απ’ τα δύσκολα.
Η μικρή μου συντροφιά σε λίγο μαζεύτηκε στο σαλόνι μου κι όπως ήταν φυσικό, στήθηκαν όλοι μπροστά στο μαγικό κουτί.
Άκρα ησυχία, δεν ακουγόταν ούτε η ανάσα μας. Κάποια στιγμή πλησίασα δειλά να τους προσφέρω ένα σοκολατάκι... μα όλοι τους έκαναν μια χαρακτηριστική κίνηση να απομακρυνθώ και να τους αφήσω... ήσυχους και ανενόχλητους ν’ απολαύσουν την εκπομπή. Τώρα τι ακριβώς ήθελαν ν’ απολαύσουν, δεν κατάλαβα καλά. Την ευφυΐα της γυναίκας, την κορμοστασιά της αν και καθιστή, τα ατελείωτα πόδια της; Ό,τι να σας πω θα σας γελάσω.
Πάντως ένα είναι γεγονός. Πως εκείνη τη βραδιά περάσαμε... αξέχαστα. Τους φίλους μου στο μεταξύ τους είχε πάρει ο ύπνος στην καρέκλα και χρειάστηκε να τους σκουντήσω για να σηκωθούν και να πάνε στο σπιτάκι τους να συνεχίσουν, μουρμουρίζοντας μια νυσταγμένη «καληνύχτα» και ένα επίσης νυσταγμένο «ευχαριστούμε, ήταν όλα υπέροχα και χαρήκαμε που τα... είπαμε...!»
