Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
«Ο κόσμος καίγεται και η γριά ξεροχτενίζεται»
Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο γιατί τα πράγματα έχουν φθάσει κυριολεκτικά στα άκρα ή μάλλον στο άκρο της αβύσσου στο οποίο μετά δυσκολίας ισορροπεί πλέον η χώρα και… Και η Ζωή Κωνσταντοπούλου τα βάζει με τον Στουρνάρα απορρίπτοντας την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος ως «απαράδεκτη» γιατί της την έστειλε σε στικάκι και δεν την παρέδωσε ο ίδιος (επειδή έπρεπε να αναχωρήσει για το εξωτερικό) και σε έγγραφη μορφή.
Προφανώς η νέα πρόεδρος της Βουλής θα περίμενε «πώς» και «τι» την παράδοση της εν λόγω έκθεσης από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας γιατί πρόκειται για μία κορυφαία στιγμή, οπότε και ανάβουν τα φλας των φωτογράφων, τραβάνε αχόρταγα οι κάμερες και γενικά γίνεται ένα «τζέρτζελο» προβολής της διαδικασίας και βεβαίως των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτή. Οπότε ο Στουρνάρας της χάλασε όλο το «σόου» με την απόφαση του να στείλει το στικάκι μόνο του και να χαλάσει την τελετή «παράδοσης-παραλαβής». Τώρα όσο για την έγγραφη μορφή της έκθεσης, από ό,τι θυμόμαστε τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια «στικάκι» παρέδιδε και προκάτοχος Στουρνάρα, Προβόπουλος στον προκάτοχο Ζωής, Μεϊμαράκη καθότι υπάρχει εναρμονισμός με τη σύγχρονη πραγματικότητα και τεχνολογία.
Η αλήθεια είναι, και δεν κρύβεται άλλωστε, ότι στην Κυβέρνηση τον Στουρνάρα δεν τον χωνεύουν.
Το έχουνε πει, το έχουνε δείξει με όλους τους πιθανούς τρόπους και πολύ θα ήθελαν να τους αδειάσει τη γωνιά διότι τον… κληρονόμησαν από την προηγούμενη Κυβέρνηση και διότι ως γνωστόν ήταν υπουργός Οικονομικών των μνημονίων. Εκείνων των μνημονίων διότι τώρα πάμε σε νέα μνημόνια αριστερής έμπνευσης. Ο Στουρνάρας όμως δεν τους κάνει τη χάρη να παραιτηθεί και μάλιστα μόλις προ ημερών είχε πει ότι δεν βλέπει τον λόγο να παραιτηθεί. Οπότε, όσο μένει στη θέση του, τόσο του την έχουνε «στημένη» επιδιώκοντας διά του… ψυχολογικού πολέμου, τελικά να τον οδηγήσουν στην έξοδο.
Οπότε, επίσης, αυτή ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία! Πόσο μάλλον που η «ευκαιρία» ήταν συνδεδεμένη και με τη Ζωή, που «στα νύχια στέκεται για καβγά» όπως είναι τοις πάσι γνωστό. Πήρε λοιπόν η Ζωή το στικάκι και το έκανε «σημαία», να μην πούμε «λάβαρο» της επανάστασης κατά του Στουρνάρα. Και βεβαίως αφού η γενική επιδίωξη είναι να τους… αδειάσει τη γωνιά, στην περίπτωση αυτή τη σκυτάλη παρέλαβε η Κουμουνδούρου που δήλωσε ότι με την έκθεση για τη νομισματική πολιτική ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος όχι μόνον ξεπερνά τα όρια της θεσμικής του ιδιότητας, αλλά προσπαθεί να συμβάλει και στη δημιουργία ενός ασφυκτικού πλαισίου στις κινήσεις και τα διαπραγματευτικά περιθώρια της ελληνικής κυβέρνησης». Δηλαδή ο «εχθρός βρίσκεται εντός των πυλών» εκτός των λοιπών «εχθρών»-άλλωστε πλέον βλέπουμε παντού μόνον «εχθρούς»- και κατά συνέπεια θα πρέπει αναλόγως να… τιμωρηθεί. Να επισημάνουμε ότι σε άλλες περιπτώσεις όταν η Ζωή υπερβάλλει εαυτόν-και αυτό συμβαίνει συχνά-πυκνά- το Μαξίμου είτε κάνει ότι δεν καταλαβαίνει είτε εμμέσως παίρνει θέση με διάφορες κινήσεις για να διαχωρίσει τη θέση του από την πρόεδρο της Βουλής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, μάλλον υπάρχει μία βολική ταύτιση απόψεων.
Ως ήταν φυσικό όλο αυτό το θεματάκι, Ζωής-Στουρνάρα, προκάλεσε γενικό πολιτικό κομφούζιο.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πήραν θέση επί των νέων «κατορθωμάτων» της Ζωής με σκληρές ανακοινώσεις και τη Νέα Δημοκρατία να αφήνει μέσω διαρροών για πρώτη φορά σε αυτή την ένταση ανοιχτή την πιθανότητα να καταθέσει πρόταση μομφής.
Και φυσικά το «κερασάκι» στην τούρτα είναι η «αμίμητη;»-πως αλλιώς να την πει κανείς(;)- Ραχήλ Μακρή η οποία θέλει να μηνύσει τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος! Μιλάμε για κανονικό τραγέλαφο!
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι και «διασκεδαστικά».
Αν συνέβαιναν μία άλλη εποχή όπου τα πράγματα θα ήταν φυσιολογικά στη χώρα (όσο μπορούν να είναι στη συγκεκριμένη χώρα) και όπου το μέγιστο πρόβλημά μας θα ήταν αν ο Στουρνάρας παρέδωσε ιδιοχείρως την έκθεση στη Ζωή ή όχι και αν ήταν στο στικάκι ή σε χαρτί κουζίνας.
Ατυχώς, τα πράγματα μόνον έτσι δεν είναι. Είμαστε κοντά στο «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» με τον Λαπαβίτσα να λέει «να γυρίσουμε στη δραχμή και να παίρνουμε τρόφιμα με δελτίο», με άπαντες εκτός Ελλάδος να έχουν απωλέσει την υπομονή τους και με τα τελεσίγραφα να διαδέχονται το ένα το άλλο, είτε θέλουμε να τα αποκαλούμε έτσι, είτε όχι. Βρισκόμαστε κοντά στο σημείο μηδέν και στην πιο κρίσιμη καμπή την μεταπολεμικής μας ιστορίας. Και σε αυτή ακριβώς την κρίσιμη συγκυρία, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ασχολείται με το στικάκι του Στουρνάρα. Προφανώς το περιεχόμενο είναι αυτό που «ενόχλησε» την Κυβέρνηση πέραν του διαδικαστικού μέρους που ενόχλησε τη Ζωή αλλά πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι των πολιτικών κάτι τέτοιες κρίσιμες ώρες. Τα παιδία παίζει με το στικάκι! Και με τα νεύρα μας επίσης.
