Ο τίτλος του άρθρου ήταν "Η Ελλάδα γυρίζει σελίδα, αλλά αφήνει τις τράπεζες πίσω" και ανέλυε ότι, ενώ ως χώρα έχουμε παρουσιάσει βελτίωση σε πολλούς τομείς, βγαίνοντας μάλιστα νωρίτερα από το πρόγραμμα διάσωσης, οι τράπεζες παρουσιάζουν τελείως διαφορετική εικόνα, εξακολουθούν να είναι ζημιογόνες και επομένως μη ελκυστικές, κυρίως λόγω των "κόκκινων" δανείων και των επισφαλειών στους ισολογισμούς τους. Ο ίδιος αναφέρει ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα " θετικό αφήγημα", που θα παρακινεί τους επενδυτές να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ρίξουν χρήματα στις τράπεζες.
Αναρωτιέμαι πώς ένας δημοσιογράφος που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο γνωρίζει τόσο καλά την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και εκφράζει μάλιστα την άποψη ότι παρουσιάζουμε μεγάλη βελτίωση, χωρίς όμως να αναφέρει σε ποιους τομείς. Προφανώς, ο ίδιος δεν έχει παιδιά στη δωρεάν Ελληνική παιδεία, δεν έχει νοσηλευτεί σε ράντσο κάποιου ελληνικού δημόσιου νοσοκομείου, δεν εκκρεμεί για πάνω από 5 χρόνια κάποια υπόθεσή του στην ελληνική δικαιοσύνη, δεν έχει κυκλοφορήσει μόνος του σε κεντρικά σημεία μεγάλων ελληνικών πόλεων, όπου κυριαρχεί η παραβατικότητα και η ανομία, δεν έχει συναλλαχθεί με την πολυνομία και την ανευθυνότητα του απέραντου ελληνικού δημοσίου και σίγουρα δεν προσπάθησε να επιχειρήσει στην Ελλάδα.
Βιώνοντας καθημερινά τους βασικούς τομείς της Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης, Ασφάλειας και Εξυπηρέτησης του Πολίτη, Επιχειρηματικότητας, σίγουρα η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί, αντίθετα μάλιστα έχει χειροτερέψει, κυρίως από τον Ιούνιο του 2015 και μετά. Οι λάθος επιλογές των κυβερνώντων της υπερφορολόγησης και εισφορολόγησης, ώστε να χρηματοδοτηθούν όλοι οι παραπάνω φορείς που "στηρίζουν και εξυπηρετούν τον πολίτη", σε συνδυασμό με τη μηδενική αναδιάρθρωση του κράτους και των δαπανών του, έχουν φέρει σε τέλμα την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αποτέλεσμα της παραπάνω επιλεχθείσας οικονομικής πολιτικής είναι το "πάγωμα" των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας, να μη δημιουργείται νέο χρήμα, οι επιχειρήσεις να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις τους, η ανεργία να παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι τράπεζες να ανακυκλώνουν τα μειωμένα ρευστά διαθέσιμα, δυσκολεύοντας με τη σειρά τους τη χορήγηση νέων δανείων στις επιχειρήσεις. Θα συμφωνούσα, λοιπόν, με το άρθρο του κ.Laurent μόνο στην περίπτωση που αντί για "θετικό αφήγημα", προέτρεπε σε επανίδρυση των λειτουργιών και των υπηρεσιών του κράτους, με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των πολιτών και της κινητήριας δύναμης της οικονομίας, που δεν είναι άλλη από αυτήν της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Από τον Ηλία Κοτσιμπογεώργο, οικονομολόγο μέλος Δ.Σ. του Ο.Ε. Θεσσαλίας
