ΠΩΣ και μου ήρθε τώρα ξαφνικά να ασχοληθώ με δοχεία και... κύμβαλα; Να, εκεί που πίναμε τον καφέ στην Ταχυδρομείου με τον φίλο Θανάση, πλησιάζει ευτραφής ξανθιά κυρία, πενηντάρα το λιγότερο, με κολλητό παντελόνι τζιν, έτοιμο να κλατάρει σαν λάστιχο αυτοκινήτου από σφίξιμο κρεάτων, άνω των 100 κιλών, με σπορτέξ πατούμενο, φουλ στο λαϊκό τρομάρα της και μας πετάει στο τραπέζι προεκλογικό φυλλάδιο με τη φάτσα της στο εξώφυλλο. «Ποια είσαι κυρία μου;»-ρωτάω με διάθεση προσβολής. «Η τάδε -το όνομα ούτε που το συγκράτησα- υποψήφια ευρωβουλευτής!».
Εδώ μου κόλλησε και το «τενεκές ξεγάνωτος» του φίλου μου Θανάση:«...ξέρεις πόσοι τέτοιοι υποψήφιοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας»...
ΤΗ φράση αυτή σήμερα τη χρησιμοποιούμε, λέει, για να περιγράψουμε έναν τύπο ανθρώπου που είναι όλο λόγια, κάνει φασαρία, αλλά δεν έχει καμιά ουσία. Μπορεί κανείς να φέρει στο μυαλό του πολλά και ποικίλα παραδείγματα από τον χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, των γραμμάτων, της μόδας, που μπορούν να θεωρηθούν «κύμβαλα αλαλάζοντα»! Ένας αγάνωτος τενεκές είναι άχρηστος γιατί ως γνωστόν σκουριάζει. Βάζοντας το πρόθεμα (ξε) ως επιτακτικό, έχουμε έναν ξεγάνωτο τενεκέ και χρησιμοποιούμε την έκφραση σε ανθρώπους αγροίκους, άξεστους, τιποτένιους που είναι παντελώς άχρηστοι.
ΑΛΗΘΕΙΑ, πόσοι και πόσοι τέτοιοι τύποι διεκδικούν ψήφο ανά την επικράτεια; Έκαστος εξ ημών γνωρίζει πολλούς, στο παρελθόν και τώρα και πάει το μυαλό του και σε άλλους τόσους. Είναι μακριά από την πραγματικότητα αν πει κανείς ότι στην επικράτεια, χιλιάδες τέτοιοι διεκδικούν την ψήφο μας ενώ δεν είναι ικανοί να ασχοληθούν με τα κοινά; Μάλλον όχι. Κάποιοι δε, ούτε να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους! Είναι σαφές πλέον ότι η ανάγκη και η ελπίδα για αποκατάσταση επαγγελματική των ίδιων ή των παιδιών τους, φέρνει στα ψηφοδέλτια κόσμο και κοσμάκη που μόνο το κοινό καλό δεν μπορούν να υπηρετήσουν. Συμπληρώνουν ψηφοδέλτια έτσι για το συμπλήρωμα. Και βέβαια η ευθύνη δεν είναι μόνο δίκη τους. Όσο η ανοχή των ψηφοφόρων προσπερνά τη σκοπιμότητα των επικεφαλής των συνδυασμών, άλλο τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι «τενεκέδες ξεγάνωτοι». Άλλωστε, όλοι χωρούν στον τόπο που γέννησε τη δημοκρατία.
Του Χρήστου Τσαντήλα
