Με την παραπάνω λογική νικήσαμε και τον κομμουνισμό, εφόσον οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι σύμμαχοι του άξονα ήταν κομμουνιστές, οι δε Ιάπωνες δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω.
Είναι απογοητευτική η αμορφωσιά του «ξερόλα» νεοέλληνα που έχει άποψη για όλα χωρίς να έχει γνώση για τίποτα: σε πρόσφατη έρευνα σε τριανταένα κράτη η Ελλάδα κατατάχθηκε τελευταία με βάση το ποσοστό όσων γνώριζαν -μόλις 14%- ότι την περίοδο 1939-1941 η κομμουνιστική ΕΣΣΔ και η ναζιστική Γερμανία ήταν σύμμαχοι.
Η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποσιώπηση της συμμαχίας κομμουνιστών -ναζιστών (σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ). Τον Σεπτέμβριο του 1939 υπό την ισχύ του συγκεκριμένου συμφώνου οι δύο σύμμαχοι εισέβαλαν στην Πολωνία και στη συνέχεια τεμάχισαν μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης έως ότου η επίθεση του Χίτλερ στον Στάλιν ανάγκασε τους κομμουνιστές να αλλάξουν στρατόπεδο.
Η Σοβιετική Ένωση δεν απελευθέρωσε τον κόσμο από την τυραννία του ναζισμού. Απλώς βοήθησε να ηττηθεί ένα κακό, ενώ επιχείρησε ανελέητα να το αντικαταστήσει με ένα άλλο. Οι συμμαχίες που σχηματίσθηκαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν ήταν βάσει ιδεολογίας, αλλά βάσει εθνικών συμφερόντων. Οι μόνοι απάτριδες που πήραν τα όπλα ενάντια στο εθνικό συμφέρον ήταν οι εγχώριοι αριστεροί που επιδίωξαν να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα αποσπώντας από τον εθνικό κορμό τη Μακεδονία και τη Θράκη προς χάριν της Σοβιετικής τους πατρίδας (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο -Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front, ή ΣΝΟΦ, 1943). Περισσότεροι από 3000 Μακεδόνες πλήρωσαν με τη ζωή τους το όραμα του ΚΚΕ για ενιαία κομμουνιστική Μακεδονία.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Ενδεικτικά είναι τα πρωτοσέλιδα του «Ριζοσπάστη»: «Δεν θα πάψουμε την πάλη μας για την ανεξαρτησία του Μακεδονικού λαού» (23-03-1931) και «Προκήρυξη προς τον Μακεδονικό λαό που ζει κάτω από την Ελληνική κυριαρχία!» (19-09-1932).
Αντί λοιπόν μαζί με το ηρωικό έπος του Ελληνισμού στα βουνά της Πίνδου να εξιστορείται ως παράδειγμα εσχάτης προδοσίας η στάση της αριστεράς, η ιδεολογική κυριαρχία της τελευταίας κατάφερε να μετατρέψει την προδοσία της σε «νίκη ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό».
Η έννοια της Πατρίδας αντίκειται στη διεθνιστική ιδεολογία της αριστεράς. Στο κατηχητικό της ΚΝΕ διδάσκουν: «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής -λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα». Μπορεί ο καθένας να το διαβάσει στην επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚΕ (Αρχές-Στόχοι) στο διαδίκτυο.
Την ίδια ανθελληνική στάση κράτησε η αριστερά και στη Μικρασιατική εκστρατεία. «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία η Τουρκία θα ήταν σήμερα πεθαμένη και εμείς Μεγάλη Ελλάδα. Γι' αυτό, εμείς όχι μόνον δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε!» (Ριζοσπάστης 12-07-1935).
Δεν είναι προδότες. Είναι κάτι πολύ χειρότερο: είναι αριστεροί. Ο προδότης εισπράττει χρήματα, που σημαίνει ότι μπορεί και να μην προδώσει αν δεν κρίνει ικανοποιητική την τιμή. Οι αριστεροί θα προδώσουν και «τζάμπα», χωρίς αντίτιμο, διότι έτσι επιβάλλει η διεθνιστική απάτριδη ιδεολογία τους. Αυτό έκαναν οι Συριζαίοι με το πατσαβουρόχαρτο των Πρεσπών.
Για τους αριστερούς, οι Πατρίδες αποτελούν εμπόδιο στην εγκαθίδρυση της μεγαλύτερης ονείρωξής τους: του παγκόσμιου προλεταριάτου. Τάσσονται φανατικά υπέρ της λαθρομετανάστευσης, όχι διότι είναι ανθρωπιστές, αλλά επειδή έτσι προωθείται η κατάργηση των Εθνών και η παγκοσμιοποίηση.
Αρκετά λοιπόν με την αριστερή μπουρδολογία με την οποία μας βομβαρδίζουν εδώ και σαράντα χρόνια από το σχολείο. Η δεξιά ζήτησε συγγνώμη για τα ξερονήσια. Τα ενοχικά σύνδρομά της, άφησαν ανενόχλητη την αριστερά να παραποιεί την ιστορία, να χειραγωγεί την εκπαίδευση, να κερδίζει την ιδεολογική μάχη. Η δε συγγνώμη της δεξιάς ήταν έμπρακτη. Όποιος δήλωνε αριστερός και αντιστασιακός διοριζόταν καθηγητής πανεπιστημίου χωρίς να έχει πτυχίο. Αρκούσε η «αριστεροσύνη» του.
Σε τι βοηθάει να ανασύρουμε μνήμες Εθνικού διχασμού; Σύμφωνοι, δεν βοηθάει. Αρκεί βεβαίως να γνωρίζουν οι Έλληνες την πραγματική ιστορία και όχι αυτήν της κομμουνιστικής προπαγάνδας. Έφθασε η ώρα η αριστερά να παραδεχθεί τα εγκλήματά της: τα παιδομαζώματα, τα «κονσερβοκούτια», τη «Σλαβο-Μακεδονία», τη Μικρασιατική εκστρατεία, και να ζητήσει συγγνώμη. Να εγκαταλείψει το νέο απατηλό της όνειρο, το παγκόσμιο προλεταριάτο μέσω της λαθρομετανάστευσης. Δεν θα πετύχει διότι ο κάθε λαός αγαπά την Πατρίδα του. Δεν θέλει παγκόσμια κράτη, ούτε παγκόσμιες κυβερνήσεις.
Εμείς οι Έλληνες πατριώτες επειδή αγαπούμε όλους τους Έλληνες, καθετί το Ελληνικό, κάθε γωνιά της Ελληνικής γης από την κορυφή του Ολύμπου ως το πιο απομακρυσμένο νησάκι, μαζί με την ιστορία και τους προγόνους μας, εμείς επειδή είμαστε ανθρωπιστές, -πραγματικοί ανθρωπιστές και όχι μισθοδοτούμενοι των ΜΚΟ- θα σας συγχωρήσουμε.
Από τον Αγγελο Γ. Αγοραστό, διδάκτορα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
