Ο μεγάλος αριθμός των μεταναστών και προσφύγων έρχονται από περιοχές στις οποίες λένε «το νερό νεράκι», όπως η Αφρική και η Μέση Ανατολή. Παρεμπιπτόντως, στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν βρέχει, φοράνε τα καλά τους και περπατάνε στη βροχή. Στην Ελλάδα τι γίνεται; Ύπνος βαθύς, καλοκαιρινός, μεσημεριανός.

Όταν βρέχει, οι περισσότεροι Έλληνες, εύχονται να σταματήσει για να μην βραχούν μέχρι να φτάσουν στο σπίτι, γκρινιάζουν γιατί τους χαλάει τις διακοπές, τον μεσημεριανό καφέ ή τη δεξίωση του γάμου. Άλλοι βρίζουν γιατί αυξάνεται η κίνηση στους δρόμους, γιατί κατέστρεψε το χαλάζι τα ροδάκινα, γιατί έπεσε ένα γεφύρι από την ορμή του νερού. Κι όταν έχουμε νεκρούς, ποιος είδε τον Έλληνα Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Με λίγα λόγια, κρίνουμε τον καιρό ανάλογα με τα προσωπικά συμφέρονται ή τον προσωπικό θρήνο. Όμως η φύση δεν είναι άνθρωπος, ούτε «σέβεται» τα ροδάκινα ή την ανθρώπινη ζωή. Αυτές είναι δικές μας αξιολογήσεις.

Στα δελτία καιρού συμβαίνει το εξής γελοίο: «Ερχεται κακοκαιρία» μας προειδοποιούν οι ειδικοί για να μας φοβίσουν και να τραβήξουν την προσοχή μας. Και εμείς σαν καλά «πρόβατα» αναμασάμε τις ανοησίες τους. Δες τε τώρα τι παραλογισμός κρύβεται μέσα στις λέξεις «κακοκαιρία», «χαλάει ο καιρός» και άλλες τέτοιες: μιλάμε για τα καιρικά φαινόμενα με όρους ανθρώπινης ηθικής, π.χ. καλός ή κακός. Μα είναι δυνατόν μια βροχή να είναι κακή ή μια ηλιόλουστη μέρα να είναι καλή; Αυτή η προσέγγιση είναι ανθρωποκεντρική και θύμα της, αυτή τη φορά, η φύση. Δηλαδή, εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου και κρίνουμε ως καλή ή κακή ακόμα και μια πλημμύρα. Όμως στα φυσικά φαινόμενα δεν υπάρχει ούτε καλό ούτε κακό. Υπάρχει μόνο κακή ανθρώπινη εκτίμηση όταν χτίζουμε τα σπίτια μας μέσα στο ρέμα, όταν γεμίζουμε με μπετόν και καυσαέρια τις πόλεις μας, όταν πλένουμε το αυτοκίνητο με τρεχούμενο νερό την ώρα που οι γεωτρήσεις για την άρδευση στη Λάρισα βρίσκουν υφάλμυρο νερό. Ας δείξουμε σεβασμό στη φύση, ξεκινώντας από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Αν πάλι κάποιος δεν μπορεί τη βροχή ή το χιόνι, να του προτείνουμε να πάει για ένα καφέ στην ηλιόλουστη Λιβύη ή τη Σαουδική Αραβία να ευχαριστηθεί λιακάδα. Οι μετανάστες ξέρουν γιατί φεύγουν, και δεν είναι ο πόλεμος ο βασικός λόγος. Αν το θέλετε, οι μετανάστες έρχονται για να πιούν νερό και όχι για να κατακτήσουν την Ευρώπη.

Σε μια εποχή ανομβρίας οι μετανάστες θα ψάξουν για νερό όχι για πατρίδα. Σε μια τέτοια εποχή ας προστατέψουμε αυτό που μας κρατάει στη ζωή. Αν ακόμα έχετε αμφιβολίες, ρωτήστε τους Θεσσαλονικείς όταν έμειναν χωρίς νερό για 5 ημέρες ή τους νησιώτες που περιμένουν το νερό σαν μάννα εξ ουρανού για να βγάλουν το καλοκαίρι. Όσον αφορά στους μετεωρολόγους, οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι, όχι επιστήμονες. Γιατί αν ήταν επιστήμονες δεν θα «κακολογούσαν» τα καιρικά φαινόμενα, αλλά θα ασκούσαν κριτική στην ανεξέλεγκτη ανθρώπινη παρέμβαση. Και να μην ξεχνάμε, η φύση δεν εκδικείται, μόνο οι άνθρωποι το κάνουν. Η φύση απλά υπάρχει ερήμην μας. Εμείς, από την άλλη, φροντίζουμε συστηματικά να κάνουμε την Ελλάδα μια «έρημη χώρα», μια χώρα χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς μυαλά να «αναβλύζουν» ιδέες που θα το προστατεύσουν.

Από τον Αχιλλέα Ε. Κούμπο