Για του λόγου το αληθές σας παραπέμπω παρακάτω για να δούμε μαζί αυτή την αδιανόητη θα λέγαμε ψυχοσύνθεση… των συμπατριωτών μας, με πολλά κι αμείλικτα ερωτηματικά στις ενέργειές τους και αποφάσεις. Υπάρχει τέτοια άλλη χώρα κάπου στον κόσμο με τόση εξωφρενική νοοτροπία αστυφιλίας, που έχει συγκεντρωθεί τόσος πληθυσμός στα μεγάλα αστικά κέντρα με μηδενική προσωπική και κοινωνική ζωή και αξιοπρέπεια; Που έδωσε τα πάντα για να εξασφαλίσει την αίγλη και τον τίτλο του πρωτευουσιάνου χάνοντας ουσιαστικά προνόμια ζωής;

Και να μην κάνει κανένας κάποια προσπάθεια αναχαίτισης αυτού του ρεύματος; Ποια άλλη χώρα ανέχεται καθημερινά τέτοιον οχετό βρωμιάς μέσα στα σπίτια των οικογενειών της από μια χυδαία και αμαρτωλή τηλεόραση που κυριαρχούν η ομοφυλοφιλία, η γύμνια, η επιτήδευση, και η επίδειξη; Πώς βάζουμε χρόνια τώρα μια κακιά δασκάλα μέσα στην ιερότητα του σπιτιού μας και μετά θέλουμε να βγούνε τα νέα παιδιά ηθικοί και τίμιοι πολίτες και όχι εγκληματίες; Γιατί ξοδεύουμε περισσότερα από όσα μπορούμε, δανειζόμαστε περισσότερα από όσα θα ξεπληρώσουμε, αρχίζουμε και δεν τελειώνουμε τα έργα μας; Γιατί τόση επιπολαιότητα και μεταβλητότητα συμπεριφοράς; Γιατί δουλεύουν οι περισσότεροι για τους λιγότερους; Μέχρι πότε θα υπάρχουν θύματα και αετονύχηδες, υπεργολάβοι μαρξιστές, που άνθησαν επί κομμουνισμού, πλουτίζουν και επί καπιταλισμού, δίπλα - δίπλα με τις πολυεθνικές, τις τράπεζες και το κεφάλαιο; Πόσο ακόμη θα κυβερνούν δύο - τρεις οικογένειες τον τόπο; Πόσο θα πληρώνουμε αδιευκρίνιστες μη κυβερνητικές οργανώσεις; Σε ποια χώρα δεν υποστηρίζεται η οικογένεια; Πού αλλού θεωρήθηκαν τα πολλά παιδιά τεκμήριο ευημερίας και φορολογούνται; Είναι δυνατόν να μην ενισχύεται η τεκνογονία σε μια γηρασμένη χώρα, να ευνοούνται νομοθετικά τα διαζύγια και οι εκτρώσεις, και να μην υποστηρίζεται η πολυτεκνία με όλα τα μέσα που διαθέτει μια σύγχρονη πολιτεία;

Ποιο μέλλον θα έχει μετά; Δεν είναι βλακεία πρώτου μεγέθους να μη βοηθούνται οι οικογένειες; Πώς είναι δυνατόν να μην ενισχύεται στο ξεκίνημά του ο νέος με δουλειά, σπίτι κι ένα καλό μισθό; Τι να την κάνει μια γενναία σύνταξη, όταν αποθαρρύνεται στην αρχή της ζωής του; Σε ποια χώρα του κόσμου έχουν αποδιοργανώσει τόσο πολύ την έννομη τάξη; Μας βλέπουν και γελάνε οι λαοί της γης «Έλληνες αεί παίδες εισί», φοβερό! Προσπαθούν να επιβάλλουν την τάξη με μια ξεδοντιασμένη υπηρεσία μέτρων τάξεως! Πώς είναι δυνατόν τόσα χρόνια να κυβερνά αυτό τον τόπο το πολιτικό κόστος;

Γιατί σκεφτόμαστε τις εκλογές μόνο και τη δική μας εξέλιξη και όχι τις επόμενες γενιές των Ελλήνων; Τι φταίει λοιπόν και είμαστε έτσι; Πώς πέσαμε τόσο χαμηλά; Πώς γίναμε τόσο αναποτελεσματικοί και αυτοκαταστροφικοί. Τι φοβόμαστε; Γιατί φοβόμαστε;

Γιατί τέτοια αστάθεια φρονημάτων και ρευστότητα χαρακτήρα; Γιατί δεν μιμούμαστε στα καλά και στα σωστά τους ξένους; Την εργατικότητα των Γερμανών, την αφοσίωση των Ιαπώνων, την εθνική ενότητα των Τούρκων, την εμμονή των Άγγλων, τον πατριωτισμό των Ιρλανδών, την αποφασιστικότητα των Αμερικανών, την αποτελεσματικότητα των Γάλλων; Δεν μπορούμε να οργανωθούμε λίγο σαν κράτος; Να απογαλακτισθούμε από το: «ανήκομεν εις την Δύσιν» και να αποκτήσει πλέον νόημα και ουσία το: «Η Ελλάδα στους Έλληνες»; Πρέπει πάντοτε να φέρνουμε άλλους να μας κυβερνήσουν; Βασιλέα και αντιβασιλεία, συμβούλους και επιτρόπους και πρεσβευτές; Τόσο στέρεψε σε πρόσωπα και ιδέες ο «αιώνιος» Ελληνισμός;

Γιατί μας αρέσει το ψέμα; Ζούμε με τα ψέματα! Καταπίνουμε καθημερινά τα ψέματα! Ψηφίζουμε τα ψέματα. Ποιος θα πει τελικά την αλήθεια για τη νύχτα της 17 Νοέμβρη του 73, για το Βατοπέδι, για τη «17 Νοέμβρη», για το Μνημόνιο (1, 2, 3, 4), για το Αιγαίο, για την Κύπρο, για τη Θράκη, το Καστελόριζο, τη Νοβάρτις, τη Ζίμενς και λοιπά; Γιατί αυτός ο ανώφελος εγκλωβισμός φανατικού κομματισμού; Γιατί τόση παιδικότητα, αντιφατικότητα και διχασμός προσωπικότητας; Γιατί ψηφίζουμε εσαεί τους ίδιους και τους ίδιους: άτολμους, αδρανείς, ανεπαίδευτους πολιτικούς, που καταστρέφουν την πατρίδα και τη ζωή μας; Που οι φτωχοί-φτωχότεροι γίνονται… Και οι πλούσιοι-πλουσιότεροι! Είναι καιρός πλέον να συνέλθουμε… ως Νεοέλληνες. Δεν γίνονται αλλού αυτά! Και μάλιστα σύντομα… Προτού μας «πνίξουν» οι μεγάλοι εθνικοί κίνδυνοι που ελλοχεύουν γύρω μας ανά πάσα στιγμή. Προτού τη μάνα μας γη Ελλάδα την κατασπαράξουν τα «διεθνή κοράκια» αρπαγής ξένων εδαφών τούτης της «θεότρελης» ασύδοτης παγκοσμιοποίησης στις μέρες μας.

Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο