γιατί η Παιδεία είναι το βασικότερο ανάλημμά του; «Παρέρχονται πάντα και δεν μένει αμετακίνητον» (Νείλος). Όλα λοιπόν εξελίσσονται. Όλα βαίνουν βελτιούμενα. Μια πολιτισμένη κοινωνία, έχει πρωταρχικόν χρέος να παρέχει στον πολίτη ποιότητα ζωής. Να σηκώνεται το πρωί ο εργαζόμενος και να πάει στη δουλειά του με διάθεση. Αυτό που του δίνει απλόχειρα το Ευζήν. Δηλ. να έχει συνθήκες εργασίας καλές. Αποδοχές επαρκείς. Όχι βέβαια σαν του εργοδότη. Αλλά γιατί όχι; Αυτός δεν είναι που παράγει έργο; Βέβαια ο καπιταλισμός που μας διέπει δυστυχώς διακρίνεται για την άνιση κατανομή του πλούτου.
Όχι φαβέλες δίπλα σε πολυκατοικίες. Όχι πανδαισίες και δίπλα ψωμοτύρι και ελιά. Όχι προκλητικά πλούτη δίπλα σε πεινασμένους. Ισοπολιτεία και ισονομία. Τα πολιτισμένα κράτη έχουν αληθινή Δικαιοσύνη. Κλείνει τα μάτια της και δικάζει άτεγκτα, πλούσιους και φτωχούς. Λευκούς ή έγχρωμους. Ομόθρησκους ή αλλόθρησκους. Όχι χαριστικές αποφάσεις για μεγαλοκαταχραστές και ποινές 10.000 ευρώ για μια δόλια καθαρίστρια. Γιατί δεν δικάζουν για τα κλεμμένα του Τσοχατζόπουλου και άλλων τρωκτικών; Γιατί παραμελούν τις οφσόρ και τις καταθέσεις στο εξωτερικό; Γιατί με ευκολία δικάζουν και βγάζουν στο σφυρί ακόμα και την πρώτη κατοικία; Γιατί στα «καλά» σχολεία γίνονται καταλήψεις από τους έχοντας το χρήμα; Ενώ η φτωχολογιά δεν έχει προσβάσεις σ’ αυτά; Ας μας πουν, πώς πάνε τα παιδιά των φτωχών στα ξένα Πανεπιστήμια και Πειραματικά; Σαν τώρα θυμάμαι το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που ασκούμασταν σε υποδειγματικές ασκήσεις, δηλ. εδώ και πάνω από 70 χρόνια. Το 90% των μαθητών να είναι παιδιά επιστημόνων, καθηγητών του Πανεπιστημίου, πλουσίων και προβεβλημένων. Και σήμερα το ίδιο καθεστώς. Ε, όχι δα.
Στο θέμα της Υγείας, νομίζω, πως τα Νοσοκομεία και ιδιαίτερα τα δύο της πόλης μας, παρέχουν ικανοποιητικές υπηρεσίες. Όμως υπάρχει πολύς δρόμος για να φθάσουμε σε σημείο εξελιγμένου Πολιτισμού. Βρίσκονται ακόμα Γιατροί, που ζητούν από τους ασθενείς «φακελάκι». Να εμπορεύονται φάρμακα, εξετάσεις ή και θέσεις ευκαιρίας, στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Ντροπή και αίσχος. Όχι μόνο για τους επίορκους, αλλά κυρίως για το Κράτος. Ένα κράτος με παθογένειες, που είναι ανάξιο να πατάξει κάθε ηθικό παράπτωμα, με εξουθενωτικές ποινές. Ο «φακελάκιας» αν βεβαίως συλληφθεί, τιμωρείται με 20ήμερη αργία. Σιγά τα λάχανα. Μα έτσι, είναι βέβαιο, ότι θα το ξανακάνει.
Αυτή λοιπόν πρέπει να είναι μιά εξελιγμένη κοινωνία. Και φάρμακο για τη γιατρειά των όσων αναφέραμε είναι η Παιδεία. Δίχως αυτή τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Στην περίπτωση αυτή η Παιδεία είναι πολυεπίπεδη. Δεν μας παρέχει μόνο το γνωστικό στοιχείο, Κολλυβογράμματα, λίγο-πολύ μαθαίνουν. Η Παιδεία μάς παρέχει πλείονα τούτων. Χαρακτηριστικό το του Μενάνδρου: «Εις την ανθρώπινη φύση δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από την ανθρώπινη σκέψη». Μεγάλο εφόδιο για τη ζωή, η καλλιέργεια της σκέψης. Με την Παιδεία χαλκεύεται η σκέψη, αλλά και η ηθική. Δηλ. η διανόηση και το ήθος. Υπάρχει Πολιτισμός που δεν βασίζεται στην ψυχοπνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου;
Μέσα από την οργανωμένη διδαχή, θα προκύψει ο σκεπτόμενος άνθρωπος. Ο άνθρωπος με ήθος, ευγένεια, νοητική, δύναμη. Θα γίνει μια κοινωνία προνοιακή. Άνθρωπος με συναντίληψη. Βοηθός του διπλανού του. Με αναπτυγμένες ανθρωπιστικές Αρχές. Τελικά ο πεπαιδευμένος, θα είναι κόσμημα της κοινωνίας. Θα γίνει το όχημα προς την ανέλιξη.
Γι’ αυτό σήμερα χρειαζόμαστε την Παιδεία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτά είναι τα δώρα της, για να πολεμήσουμε το περίσσευμα της κακίας, που μαστίζει τον Πολιτισμό μας.
