Το αληθινό νόημα της ζωής

Από τον Δημ. Νταφούλη,
επιτ. σχ. σύμβουλο και Θεολόγο

Συχνά ακούμε από συνανθρώπους μας να λένε: «Ζωή είναι αυτή;» από άλλους πάλι να λένε με ευχαρίστηση: «Αυτή είναι ζωή!». Είναι εκφράσεις που δηλώνουν διάθεση ψυχής και συναισθήματα.

Αλήθεια, τι μπορεί να είναι ζωή; Άλλοι είπαν, πως είναι ο χρόνος που ζούμε. Άλλοι πως είναι το σύνολο των στιγμών. Άλλοι πάλι πως είναι η σοδειά της ζωής μας, εμπειρίες, εικόνες και βιώματα.
Μπορεί να είναι και έτσι. Μπορεί να είναι και το ταξίδι στον χρόνο που για την αφετηρία του άλλοι μας μίλησαν και τον τερματισμό του δεν γνωρίζουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ!
Ταξίδι σε παραμυθένιους παραδείσους ή σε στάχτη και φλόγες κόλασης!
Ένα ταξίδι από ανατολή στη δύση. Με ένα χάραμα ελπίδων και ένα ροδόχρουν ηλιοβασίλεμα γεμάτο χαρμολύπη ή σκοτεινό χωρίς φως, ανεπιθύμητο. Ώσπου ήρθε «Εκείνος» και μας κάλεσε να τον ακολουθήσουμε. Αλλά σα πάμε, θέλει και θυσίες, αγώνες και καλό λογισμό. Πού καιρός όμως για τέτοια. Δυστυχώς το «Εγώ» μας, πύργος εμποδίων, δεν διευκολύνει να γίνει η διδασκαλία Του, τρόπος ζωής ακόμα. Πώς να απαρνηθούμε την καλοπέραση και τη χλιδή. Δυστυχώς, ευτελή πράγματα έγιναν σήμερα ιδανικά της ανθρωπότητας. «Δεν γεμίζει το στομάχι με αγάπη, συμπόνια και αλληλεγγύη», λένε. Αυτά είναι για τους καλόγερους. Σαν έρθει όμως η νύχτα «του άφρονα», τότε συνειδητοποιούν πως η ζωή είναι και βάσανα. Οι πληγές ματώνουν, πονούν. Αρμάθα τα προβλήματα, αληθινό κομποσχοίνι. Ένα λύνεις, άλλο προβάλλει.
Εχει όμως και χαρές η ζωή. Είναι και έρωτας για όλα όσα για εμάς δημιούργησε Εκείνος και μας τα έδωσε χωρίς νοίκι, τζάμπα να τα διαχειριστούμε, όπως θέλουμε. Δική μας η επιλογή, δική μας και η ευθύνη.
Με σωστή διαχείριση, γινόμαστε ευτυχισμένοι και ωφέλιμοι, γιατί νιώθουμε τη χαρά της μοιρασιάς. Κι όσο μοιράζεται κανείς, τόσο νιώθει πως αυγαταίνει ο πλούτος της ψυχής του. Εξωτερικά φαίνεται πως φτωχαίνει αλλά εσωτερικά, πλουτίζει. Παράλογα φαίνονται όλα αυτά. Ίσως για όσους παράλογα σκέφτονται. Όσοι όμως ζούνε αυτά τα «παράλογα» νιώθουν τη σταυρική αγάπη Εκείνου, τη μοναδική και αναστάσιμη. Με το πλήρωμα του χρόνου, γεννήθηκε ο Χριστός για να διδάξει την ανακαίνεση του ανθρώπου και να αποκαλύψει πως ο ίδιος είναι η ζωή. Η πιο γλυκιά διδαχή.
Σε κάθε αμφισβητία, μία είναι η απάντηση. «Ερχου και ίδε!» «Εγώ ειμί το Φως και η Ζωή!».