αναπληρώνονται ούτε στο Γυμνάσιο, ούτε και στο Λύκειο. Έτσι, πολλά παιδιά, θα βρεθούνε σε δύσκολη θέση στο τέλος του χρόνου. Θα αποκλεισθούν παντελώς. Τα μαθήματα εξακολουθούν να διδάσκονται σωστά μόνο στο φροντιστήριο. Τα Δημόσια Σχολεία, χρωστούν την ύπαρξή τους σχεδόν τυπικούς λόγους. Να μας δώσουν το χαρτί για το Πανεπιστήμιο. Φροντιστήριο. Κάτι που στα άλλα κράτη δεν υπάρχει.
Κάθε κατάληψη σημαίνει καταστροφή. Μόλις καταλάβουν οι δικοί μας ερίφηδες το Σχολείο, επιδίδονται σε όργια καταστροφών. Σπάζουν πόρτες και παράθυρα. Ρυπαίνουν τους τοίχους με αισχρά συνθήματα. Καίνε Μαθητολόγια και λοιπά έγγραφα Αρχείου. Έτσι που μόλις με το καλό αποχωρήσουν, αφήνουν έντονο το πέρασμά τους ως αγροίκοι και βάρβαροι. Η καταστροφή όμως αυτή έχει και στη δική μας τσέπη επιπτώσεις. Όλα έγιναν με τους φόρους των δικών μας πόρων.
Και είναι θλιβερόν να έχεις τους ανευθυνοϋπεύθυνους, να λένε μπούρδες χωρίς κανένας να αναλαμβάνει την ευθύνη της λύσης του προβλήματος. Είναι δουλειά του κράτους; Της Αστυνομίας; Της σχετικής Νομοθεσίας ή της Τοπικής αυτοδιοίκησης; Ποιανού είναι;
Τα Σχολεία στα άλλα κράτη λειτουργούν καλά και πληρούν όλες τις ανάγκες, ώστε με μόνη τη διδαχή τους ανοίγουν οι πόρτες των Πανεπιστημίων. Καλά αυτά τα Σχολεία δεν έχουν μαθητές; Πρόβατα εκτρέφουν ώστε να μην κάνουν καταλήψεις; Όχι δα! Δεν εκτρέφουν άβολα πρόβατα, αλλά εξαίσιους μαθητές. Έχουν κι εκείνα τα παιδιά σχολικά προβλήματα, αλλά δεν τα λύνουν με τον δικό μας τρόπο. Συνέρχονται τα Συμβούλιά τους, καταστρώνουν τα αιτήματά του, που εδράζονται στη λογική και την πραγματικότητα, ζητούν ακρόαση από τον Υπουργό, εκείνος τους δέχεται χωρίς πονηρές υπεκφυγές και ευχολόγια, και μαζί προσπαθούν να βρουν λύσεις.
Γιατί τι θέλουν οι δικοί μας; Ζητούν αύξηση των Καθηγητών, και άλλες αίθουσες και μείωση του αριθμού μαθητών κατά τάξη αντί για είκοσι να γίνουν δεκαπέντε. Και είναι γνωστό πως τα Σχολεία μας λειτουργούν με λιγότερους μαθητές κατά τάξη από πολλά άλλα στην Ευρώπη. Εκτός αυτών όμως ας σκεφτούν οι καταληψίες, ότι η χώρα μας περνά πολύ δύσκολες στιγμές. Έχουμε τον Κορονοϊό, το Μεταναστευτικό, τη φύλαξη του Έβρου και των νησιών από τον αδηφάγο Σουλτάνο. Μακάρι να είχαμε την οικονομική δυνατότητα, που να ικανοποιεί κάθε αίτημα των πολιτών.
Το κακό όμως είναι πως το κίνημα των καταληψιών, δεν προβάλλει τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών αλλά βρίσκει τη συμπαράσταση των οργανώσεων της Αριστεράς. Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ είπε: «Είναι ευθύνη κάθε Δημοκρατικού ανθρώπου, να είναι αυτή τη στιγμή στο πλάι των μαθητών. Των μαθητών που όχι πάντα καταστρέφουν ό,τι βρουν αλλά στήνουν πάρτυ και χορούς μέσα στα Σχολεία με έξαλλους χορούς. Και ποιοι είναι αυτοί οι μαθητές. Οι καταληψίες».
Η κατάληψη έχει ποινικοποιηθεί, με τον Ν. 4619 του Ιουνίου 2019 με το άρθρο 334 που λέει πως: «Όποιος εισέρχεται παράνομα ή παραμένει παρά τη θέληση του δικαιούχου στην κατοικία ή στον χώρο του άλλου, όπου ασκεί την εργασία του, τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών και χρηματική ποινή».
Και δεν καταλαβαίνω. Το κράτος ξεκαθάρισε τα Εξάρχεια, ξεσπίτωσε αλήτες από σπίτια ιδιοκτητών, ξανάφερε την τάξη στα Πανεπιστήμια, πήρε ο κόσμος ανάσα. Και δεν μπορούν να επιβληθούν στα παιδιά που παίζουν το κρυφτούλι πίσω από τα κάγκελα; Γιατί αυτή η αβελτηρία των υπευθύνων; Οι διαμαρτυρίες είναι νόμιμες σε κάθε Δημοκρατική χώρα. Όμως χωρίς να παραβιάζονται τα δικαιώματα των άλλων πολιτών. Και να πάψει η αντιπολίτευση να παίζει σε διπλό ταμπλό. Η αντιπολίτευση εψήφισε την ποινικοποίηση των καταλήψεων. Τώρα όμως για μικροπολιτική υποδαυλίζει εντέχνως το κίνημα της κατάληψης.
Η κατάληψη ασκεί τη βία και δυστυχώς υποκινείται από την αντιπολίτευση. Έχουν το άρωμα της κομματικής ποδηγεσίας. Ο κόσμος πια κουράστηκε έχασε πολλά από τους καταληψίες και έχει ο δόλιος να αντιμετωπίσει προβλήματα επιβίωσης. Αναμένει λοιπόν με αγωνία την πάταξή της.