όπως συνέβη πριν από λίγα χρόνια, με τον Μουσουλίνι, τον Χίτλερ, αλλά και σήμερα με τον ταραξία της Τουρκίας, Ερντογάν. Ο Χριστός, μακάρισε τους ειρηνοποιούς και χαιρέτισε τους μαθητές του, με το «Ειρήνη υμίν». Η 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου, μεγάλες εθνικές μας γιορτές, συνεορτάζονται με τη γιορτή της Παναγίας μας. Είναι η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Αγίας Σκέπης. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας, μετάθεσε τη γιορτή της Α. Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου στην 28η Οκτωβρίου, για να θυμίζει στους Ελληνες τη βοήθεια της Παναγίας, τον πόλεμο του ’40.
Μεταξύ των χαιρετισμών που ο άγνωστος ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου απευθύνει στη Θεοτόκο είναι και ο χαιρετισμός «Χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης». «Η Θεοτόκος ήταν το πρόσωπο το προκατηγγελόμενον υπό των Προφητών και εκλελεγμένο της πάσης των γενεών», για να ενεργήσει στο μυστήριο ενσάρκωσης του Λόγου». Η Υπεραγία Θεοτόκος απέβη σκέπη και προστασία του Γένους των Ελλήνων, κυρίως κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων του 1940 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, αλλά και σε όλες τις εθνικές περιπέτειες από τα βυζαντινά χρόνια, έως και σήμερα. Πλήθος αξιοπίστων παραδόσεων αναφέρονται στις θαυματουργικές σωστικές παρεμβάσεις της. Η γιορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου έχει την αρχή της στην Κων/πολη, στον Ιερό Ναό της Παναγίας Βλαχερνών, στα χρόνια του Λέοντος Σοφού. Η Υπεραγία Θεοτόκος, σκέπασε το αγωνιζόμενο Έθνος των Ελλήνων κατά την ένδοξη εποποιία του ’40 και όπως γράφει ο Άγγελος Τερζάκης «ο ελληνικός στρατός έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει... Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα. Ήταν η Μάνα, η Μεγαλόχαρη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η Υπέρμαχος Στρατηγός». Εξάλλου, ο Στρατής Μυριβήλης, επισήμανε: «Οι άγιοι στρατιώτες ζούσαν σε μίαν αδιάκοπη έξαρση. Έβλεπαν την Παναγία να περπατά πάνω στα χιόνια».
Την ένιωθαν οι στρατιώτες ως άλλη μάνα να φροντίζει τις πληγές τους από τα κρυοπαγήματα και τις σφαίρες και να ατσαλώνει τις καρδιές τους στον κίνδυνο. Οι εφημερίδες της εποχής εκείνης είναι αποκαλυπτικές για την ολοφάνερη παρουσία της Θεοτόκου στα βοριοηπειρωτικά βουνά.
Στο «Ελεύθερο Βήμα» της 23-1-1941, διαβάζουμε: «Δεν είναι μόνον οι στρατιώται μας που βλέπουν την Παναγία να τους οδηγεί εις την μάχην και να τους κατευθύνη προς την νίκην. Ιταλοί αιχμάλωτοι ανακρινόμενοι, κατέθεσαν ότι βλέπουν από το μέρος το ιδικόν των μίαν μαυροφορεμένην γυναίκα να προχωρή εμπρός από τας τάξεις του ελληνικού στρατού και να τον οδηγή εναντίον των».
Ο Σπύρος Μελάς, που έλαβε μέρος στον αγώνα του 1940, γράφει: «Ο φαντάρος πιστεύει στην Παναγία. Είναι η μόνη γυναικεία μορφή που κυκλοφορεί σε χιλιάδες εικονίτσες στο μέτωπο. Είναι μικρογραφίες της Μεγαλόχαρης της Τήνου, διαβασμένες στην Εκκλησία, κρεμασμένες στον λαιμό των παλικαριών. Σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές, φέρνουν το χέρι στο στήθος κι εγγίζουν, αυτό το φυλαχτό, μ’ ενδόμυχη παράκληση, να κάνει το θαύμα».
Προβαίνοντας σε μια ιστορική αποτίμηση των γεγονότων του 1940 διαπιστώνουμε ότι η θρησκευτική πίστη στον Θεό και στη Στρατηγό του Γένους, υπήρξε ο κύριος συντελεστής της νίκης. Ανάμεσα στα ταχυδρομικά δελτάρια, που κυκλοφορούσαν την περίοδο του ’40, ξεχωριστή θέση είχαν αυτά, τα οποία αντί άλλης εικονογραφήσεως στο μπροστινό μέρος είχαν τυπωμένη σε διάφορες μορφές την εικόνα της Παναγίας. Από τις κάρτες αυτές του πολέμου, οι οποίες σήμερα έχουν διασωθεί, διαφαίνεται ότι τόσο οι Έλληνες στρατιώτες, όσο και οι συγγενείς τους επιδίωκαν να στέλνουν τα μηνύματά τους σε καρτ-ποστάλ της Παναγίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ζωγράφου Γ. Τσαρούχη που ζωγράφισε πάνω στο καπάκι ενός κιβωτίου ρέγγας την Παναγία της νίκης. Σε πολλές περιπτώσεις οι ταυτότητες των στρατιωτών έφεραν, δίπλα από τα στοιχεία τους, μια εικόνα της Παναγίας. Καθώς γιορτάζουμε τη μεγάλη εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940, που προσδιόρισε ουσιαστικά την πορεία των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ανανέωσε τον σεβασμό προς την Ελλάδα, την κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Θεοτόκος υπήρξε για το Γένος μας η δύναμη συνοχής του και η πηγή της εμπνεύσεώς του, «η Υπέρμαχος Στρατηγός», «η προστασία η ακαταίσχυντος», «ο πύρινος στύλος», που οδήγησε την πατρίδα μας στον δρόμο του θριάμβου και της δόξας. Υπήρξε η Κυρά της Ρωμιοσύνης, «δι’ ης εγείρονται τρόπαια και εχθροί καταπίπτουσι». Στις δύσκολες ημέρες της Πανδημίας, οικονομικής κρίσης και τουρκικής απειλής που περνάμε, ας μην απογοητευόμαστε. Τέτοιες κρίσεις πέρασε πολλές η πατρίδα μας κατά το παρελθόν και τις αντιμετώπισε με πίστη, θάρρος και ελπίδα.
