Τουρκίας και ισχυρίζεται και αυτός και τα φερέφωνά του για «ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ» της Ελλάδας, που προβάλλει τα δικά της νόμιμα δικαιώματα αντιλέγοντας στους αβάσιμους και παντελώς αθεμελίωτους παράνομους και παράλογους ισχυρισμούς του. Το βασικό του επιχείρημα είναι η προβαλλόμενη στρατιωτική του ισχύς που κατ’ εκείνον του επιτρέπει κάθε παρανομία, σε συνδυασμό με την κατά κόρον υποστηριζόμενη έκταση των παραλίων της χώρας του και τα 83 εκατ. του πληθυσμού της. Πρέπει να καταλάβει όμως ότι τα επιχειρήματά του αυτά είναι ανίκανα να στηρίξουν τις διεκδικήσεις του. Και αυτό γιατί η ίδια η Τουρκία: Τα αποδέχθηκε με υπογραφές προκατόχων του σε Διεθνείς Συμβάσεις, που ισχύουν συνεχώς και αδιαλείπτως επί 100 περίπου χρόνια. Θεμελιώνονται σίγουρα και σταθερά σε κανόνες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας που είναι σεβαστοί παγκόσμια και είναι ο μόνος που αμφισβητεί την ισχύ τους. Το υποδηλώνουν οι παγκόσμιοι χάρτες, που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι Τούρκοι, που αποτυπώνουν την αναμφισβήτητη αλήθεια ως προς τα χερσαία και τα θαλάσσια όρια Ελλάδας και Τουρκίας. Το ότι οι διεκδικήσεις του είναι παράνομες και παράλογες το αποδέχονται όλες οι χώρες του κόσμου. Και «όλες» γιατί και όσες δεν αναφέρονται σε αυτές σιωπηρά αποδέχονται το παράνομό τους. Ούτε μια χώρα δεν έχει συνταχθεί με τις απόψεις και τους ισχυρισμούς του. Ακόμη και οι «αδελφές» του χώρες, όπως ονομάζει μερικές από τις γειτονικές του. Το βροντοφωνάζουν τέλος τα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων δύο τριών χιλιετηρίδων, που μπορεί να μεσολάβησε η οθωμανική κατάκτηση τις τελευταίες πέντε περίπου 100νταετίες προ του 2020, εκείνη όμως έληξε με τις νικηφόρες επαναστάσεις των υπόδουλων λαών και τον εξαναγκασμό της Τουρκίας να περιοριστεί σε μερικά μόνον εδάφη από εκείνα που είχε κατακτήσει. Ένας εξαναγκασμός μάλιστα που βρήκε σύμφωνη και όλη την Ευρώπη, η οποία ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε οθωμανική κατάκτηση και ποιοι είχαν το δικαίωμα να λυτρωθούν από αυτήν. Οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η οθωμανική κατάκτηση έκρουσε και την πόρτα της καρδιάς της Ευρώπης και να αναλογίζονται ποια θα ήταν η μοίρα τους αν την παραβίαζε.
Το όραμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει θολώσει και το μυαλό του Ερνογάν. Και οι αποδείξεις αυτής της ασθένειάς του, είναι πάμπολες. Η στρατιωτική του παρουσία στις εσωτερικές υποθέσεις της Λιβύης, της Συρίας, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν είναι μερικές από αυτές. Οι απειλές του ακόμη και κατά των Η.Π.Α. που αποφάσισαν να του επιβάλλουν κυρώσεις για παραβίαση των όρων που πρέπει να τηρούν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι χαρακτηριστικές της αυτοκρατορικής νοοτροπίας του. Το γεγονός ότι θέλησε να επικοινωνήσει με την ηγεσία της Ε.Ε. και να διαμαρτυρηθεί για τις τελευταίες συστάσεις της προς αυτόν να σταματήσει τις επικίνδυνες για την ειρήνη προκλητικές δηλώσεις του εις βάρος της κυριαρχίας και των δικαιωμάτων μελών της, καταδεικνύει την αλαζονική, την υπερφλύαρη συμπεριφορά του, που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Εντυπωσιάζει και η πεποίθησή του ότι εκείνος είναι ο έξυπνος και όλοι οι λοιποί ηγέτες και της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. είναι υποδεέστεροί του, όταν λίγο καιρό, προ της λήψης κάποιων αποφάσεών τους, που τον αφορούν, αποσύρει το ερευνητικό σκάφος από τα ελληνοκυπριακά ύδατα για να τους ξεγελάσει και το επαναφέρει μόλις περάσει η μπόρα.
Αλλά συνεχίζοντας την εκβιαστική του συμπεριφορά με όπλο την κατ’ εκείνον στρατιωτική του ισχύ και το ενδεχόμενο της αναζήτησης προστατών σε άλλες δυνάμεις δεν παύει να προκαλεί προβάλλοντας ανύπαρκτα δικαιώματα και παράνομες απαιτήσεις.
Ως προς το ότι νιώθει τον εαυτό του ΣΟΥΛΤΑΝΟ της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το απεικονίζει και η εμφάνισή του σε πολλές φωτογραφίες, ανάμεσα σε Τούρκους με στολές γενιτσάρων της, με σπαθιά και γιαταγάνια εκείνης της εποχής. Εκείνη κατέκλυσε όλο του το είναι. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, που καταδικάζει αυτές τις νοοτροπίες, που είναι γι’ αυτόν απαράδεκτο σημερινός Τούρκος θρησκευτικός ηγέτης να εμφανίζεται σε δημόσια εκδήλωση κρατώντας γιαταγάνια, και με τον οποίο πολιτισμό του εν ονόματι των αρχών και των αξιών του θα οδηγηθούμε σε έναν καλύτερο κόσμο, είναι για τον Ερντογάν ασήμαντες λεπτομέρειες. Προέχει η επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου. Τι είναι δίκαιο και τι νόμιμο το καθορίζει εκείνος κατά τα συμφέροντά του. Γι’ αυτό και ομιλεί για ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, καίτοι αυτά δε στηρίζονται σε κανέναν κανόνα δικαίου. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι από κανέναν Τούρκο δεν άκουσα ούτε μια λέξη για το που στηρίζουν τα «δικαιώματά» τους. Ομιλεί για «παρανομίες» της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε ίχνος λέξης δεν αναφέρεται για το ποιους διεθνείς νόμους, ή ποιες διεθνείς συμβάσεις, που αφορούν και την Ελλάδα και την Τουρκία, παραβαίνουν η Ελλάδα και η Κύπρος. Και όπου δεν τον ευνοούν οι διατάξεις διεθνών συνθηκών τις παρερμηνεύει ή επικαλείται κάποιες διατάξεις τους, που τον ευνοούν, ενώ δεν αναφέρεται σε άλλες, που επεξηγούν τις ρυθμίσεις και δεν είναι ευνοϊκές για εκείνον. Ένα παράδειγμα είναι η αποστρατικοποίηση πέντε νησιών μας. Ο λόγος της υποχρεώσεως ήταν λόγω της γειτνίασής τους με την Τουρκία να μην καταστούν βάσεις επιθέσεως κατ’ αυτής και να μη διαταράξουν την ασφάλεια στην περιοχή τους. Η σύμβαση όμως προβλέπει και την αμυντική τους θωράκιση, για να μη γίνουν θύματα της τουρκικής βουλιμίας. Και δυστυχώς στην εποχή μας δεν υπάρχει κίνδυνος για την Τουρκία, αλλά αντίθετα τα νησιά μας κινδυνεύουν από εκείνη. Μήπως απόδειξη αυτού του κινδύνου είναι η εμμονή της για την αποστρατικοποίηση;
Συμπερασματικά προσθέτω τα εξής:
Ο Ερντογάν πρέπει να ξεπεράσει το οθωμανικό του όραμα και τον εαυτό του ως ο νέος Σουλτάνος ο «Μεγαλοπρεπής». Η «γαλάζια θάλασσα» δεν ήταν πατρίδα του. Ήταν πατρίδα εκείνων που και η γαλάζια σημαία τους το υποδηλώνει. Και ναι μεν επιχείρησαν οι Τούρκοι να την «κοκκινίσουν», αλλά παραμένει και θα μείνει αιώνια γαλάζια. Και ας καταλάβει και κάτι άλλο. Οι αποφάσεις εναντίον του που λαμβάνονται και κυρίως οι λόγοι που ακούονται από σημαντικούς ανθρώπους, που γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια, αλλά και την τακτική της παραποίησής της από εκείνον και τους κινδύνους που συνεπάγεται, δείχνουν ότι ζούμε σε έναν άλλον κόσμο, μια άλλη εποχή. Άρχισαν πλέον να τον καταλαβαίνουν επ’ ωφελεία της ειρήνης.
Και οι ηγέτες του ελεύθερου κόσμου πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλήρως ότι ο Ερντογάν είναι επικίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη και κυρίως για την ειρήνη στο Μεσογειακό κομμάτι της. Απέδειξε την επικινδυνότητά του με τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του. Και να κάνουν ό,τι είναι ικανό για να τον συνετίσουν. Ας αποφασίσουν τελικά να υπηρετήσουν με τον τρόπο που ο καθένας αυτό που στην πραγματικότητα πιστεύουν για τον Ερντογάν. Είναι καιρός, το απαιτεί το αληθινό συμφέρον όλου του κόσμου, να πάψουν να φέρονται και να άγονται από τα οικονομικά και μη συμφέροντά τους. Η ειρήνη του κόσμου, η πρόοδος και ευημερία του, είναι υπέρτατα αγαθά μαζί με τις αξίες και τα ιδανικά που υπηρετεί ο νέος κόσμος. Επιτέλους! Ας ακούσουν τους λαούς του και την πολυπληθή πνευματική ηγεσία του!!
Από τον Νικόλαο Κατσαρό, πρ. α’ αντιπρόεδρο της Βουλής
