παρατήρησης.

Υποτίθεται ότι ένα τέτοιο έργο στην περίοπτη αυτή θέση πρέπει να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό τοπόσημο, διακοσμητικό της εισόδου στην πόλη, ικανό να εντυπωσιάζει θετικά τους εποχούμενους που διέρχονται από εκεί και να τους ικανοποιεί αισθητικά. Αντίκρισα μιά σιδηροκατασκευή, η οποία απλά κινεί την περιέργεια του θεατή. Έχοντας τον τίτλο «Κλίμακα του Ιωάννη» και με απαραίτητη την παρέμβαση της φαντασίας, παραπέμπει εικονικά σε μία ελικοειδή σκάλα. Παρατηρώντας με προσοχή για αρκετή ώρα το φερόμενο ως «έργο τέχνης» κατασκεύασμα, καμία συγκίνηση δεν αισθάνθηκα, καμία αισθητική ευχαρίστηση. Σκεφτόμουν μόνον το κίνητρο και τη φαντασία του δημιουργού της ακαλαίσθητης και περίεργης σιδηροκατασκευής.
Από τα δημοσιεύματα γνώριζα ότι παραπέμπει στο συγγραφικό έργο «Κλίμακα του Ιωάννη» με τις τριάντα βαθμίδες για την προσέγγιση του χριστιανικού Θείου (Β. Μίχος) και στη «Σπείρα του Τάτλιν» (Κ. Βαϊούλης), μία απραγματοποίητη απόπειρα καλλιτεχνικής παράστασης της προσπάθειας μέρους της ανθρώπινης κοινωνίας για βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολλών. Παρ’ όλα αυτά και πέραν της ακατέργαστης οπτικής εντύπωσης, η οποία ήταν αρνητική στη θέα του συμπλέγματος διαφόρων σιδερένιων εξαρτημάτων, από ομπρέλες μέχρι ελικοειδή τρυπάνια, οποιαδήποτε νοητική προσπάθεια με καλή θέληση κατέβαλα να προσεγγίσω έστω και σημειολογικά τη σιδηροκατασκευή απέβη μάταιη. Αλίμονο εάν για την αισθητική απόλαυση ενός έργου να απαιτούνται τόσες εξηγήσεις.
Όταν οι παραπάνω εντυπώσεις δημιουργούνται με την προσεκτική παρατήρηση του έργου, γίνεται αντιληπτό ότι οι εποχούμενοι που διέρχονται από τον κόμβο και τυχαίνει να το προσέξουν για μερικά δευτερόλεπτα είναι φυσιολογικό το πολύ-πολύ να αναρωτιούνται «τι νάναι αυτό το πράγμα ;», κινδυνεύοντας, αν επιμείνουν να το παρατηρήσουν περισσότερο, να συγκρουστούν με άλλα αυτοκίνητα.
Οι υπεύθυνοι για την τοποθέτηση της συγκεκριμένης σιδηροκατασκευής στον κόμβο , με επικεφαλής τον Περιφερειάρχη, εκ του αποτελέσματος προφανώς απέτυχαν στη σχετική προσπάθειά τους. Ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να φαντασιώνεται και να δημιουργεί έργα, τα οποία εάν αποτελούν καλλιτεχνήματα ή χειροτεχνήματα θα το διακρίνει το κοινό, του οποίου τα αισθητικά κριτήρια δεν είναι ενιαία. Είναι δυνατόν ένα έργο, όπως το συγκεκριμένο, να παρουσιαστεί σε εκθεσιακό χώρο και να θεωρηθεί από ένα περιορισμένο κοινό ως «αριστούργημα», εκτεθειμένο όμως σε ανοικτό, πολυσύχναστο μεν αλλά για ταχέως διερχόμενους σημείο, στη χειρότερη περίπτωση να μην γίνεται αντιληπτό και στην καλύτερη να δημιουργεί απορίες. Οι υπεύθυνοι όμως δεν επιτρέπεται να συμμερίζονται τις φαντασιώσεις ενός καλλιτεχνικού δημιουργού και άκριτα, χωρίς κάποια διαδικασία επιλογής, να θεωρούν το οποιοδήποτε έργο του ως «έργο τέχνης» και να το εκθέτουν σε δημόσιο χώρο, δημιουργώντας αρνητικές αντί για θετικές εντυπώσεις.
Εάν υπήρξε οποιαδήποτε διαδικασία επιλογής, πρέπει αυτή να δημοσιοποιηθεί, διότι πρόκειται για κατασκευή σε δημόσιο χώρο. Εάν δεν υπήρξε τέτοια διαδικασία, θα πρέπει ο Περιφερειάρχης ως υπεύθυνος για την απ΄ ευθείας ανάθεση ή οποιαδήποτε άλλη μεθόδευση επιλογής να λογοδοτήσει δημόσια. Και δεν επαρκούν τα τετριμμένα για «προστιθέμενη αξία», που συνηθίζεται να λέγονται. Συμμερίζομαι απολύτως τις σχετικές θέσεις του «Σωματείου Εικαστικών Λάρισας 8», όπως εκτέθηκαν στην «Ε» (19-1-2021). Κανείς από τους δημότες Λάρισας, τους διερχόμενους από τον κόμβο, δεν είναι υποχρεωμένος να προβληματίζεται και να τραυματίζεται αισθητικά όταν αντικρίζει τη συγκεκριμένη σιδηροκατασκευή και να μην γνωρίζει τη διαδικασία και τους λόγους της εγκατάστασής της.
Με την πρόσφατη δε επίσκεψη του Δημάρχου στον κόμβο και τη δήθεν συζήτηση με τον δημιουργό της σιδηροκατασκευής, το συγκεκριμένο έργο αναδεικνύει τον κύριο ρόλο του ως πόλου έλξης όσων επιδιώκουν τη δημοσιότητα και την προβολή τους.
Εξυπακούεται ότι οποιαδήποτε ενέργεια «εγκαινίων» της σιδηροκατασκευής για την προβολή των υπευθύνων θα αποβεί σε βάρος τους. Αντί εγκαινίων, το πλέον φρόνιμο θα είναι η απομάκρυνση της σιδηροκατασκευής από τον κόμβο και, εφόσον πρόκειται για έργο θρησκευτικού νοήματος, ας τοποθετηθεί στον περιβάλλοντα χώρο κάποιου ναού της πόλης, εάν βέβαια αυτό γίνει αποδεκτό από τη Μητρόπολη Λάρισας.

Από τον Κώστα Μεζάρη