Αναστάσιμη αγάπη

Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο

Τούτες τις άγιες μέρες διανύουμε μια έντονα συγκινησιακή περίοδο και διακατεχόμαστε από μια βαθύτατη συναισθηματική φόρτιση, ως χριστιανοί, με τους μελωδικότερους δοξαστικούς ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, προσμένοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το

υπέρτατο μεγαλείο του Θείου Δράματος. Και καθώς θα ηχήσουν οι καμπάνες νοσταλγικά, πένθιμα, οι μύριοι αντίλαλοί τους θα θυμίζουν πάντα την αιώνια πορεία αγάπης και δόξας του αληθινού Θεού προς τον πλανεμένο και πονεμένο άνθρωπο… Εμείς τότε, ακολουθώντας νοερά και πνευματικά τ’ άγια μυστήρια του πάθους Του, θα στρέψουμε το δακρυσμένο και ταπεινωμένο βλέμμα μας προς Εκείνον, για να του ζητήσουμε έλεος και συγγνώμη.
Μόνο αν ο Χριστιανός συγκλονιστεί πνευματικά από το δράμα του Γολγοθά και βιώσει όλα όσα διαδραματίζονται γύρω από το πρόσωπο του Θεανθρώπου μας, θα μπορέσει να οικειωθεί κατόπιν και το αληθινό μήνυμα της Ανάστασης. Μόνο έτσι θα λαμπρυνθεί το πνεύμα του και θα σκιρτήσει η καρδιά του από αληθινή αγαλλίαση. Το Πάσχα, για τους πιστούς, η λαμπροφόρα αυτή γιορτή, «η Πανήγυρις πανηγύρεων» και «Εορτή εορτών» σηματοδοτεί την ανάσταση των ελπίδων και την απαρχή μιας καινούριας γιορτής. Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού διώχνει τον φόβο και την αγωνία για το αύριο, απαλλάσσει από την πνευματική νάρκη, καλεί σώμα και ψυχή σε εγρήγορση, θεμελιώνει την αξία στην προσωπικότητα και οδηγεί με αλάθευτη πυξίδα τον άνθρωπο στον αληθινό προορισμό του. Με το εγερτήριο σάλπισμα της Πασχαλιάς πνέει η ζωογόνος αύρα της ζωής, του θάρρους και της ελπίδας. Το φως της Ανάστασης σκορπίζει τις λαμπρές ακτίνες του θείου φωτός στις πονεμένες καρδιές και τις καθοδηγεί στο δρόμο της ζωής. Η Ανάσταση είναι μια αιώνια διακήρυξη αισιοδοξίας. Ο Αναστάς Κύριος έρχεται ως λυτρωτής, προσφέροντας στους λυτρωμένους «αιωνιότητα, αγαλλίαση και ευφροσύνη».
Γι’ αυτό και οι χριστιανοί την στόλισαν με ύμνους πανηγυρικούς, την περιέβαλαν με όμορφα ήθη και έθιμα και την έκαναν ένα ξεχωριστό γεγονός γεμάτο φως, χαρά και ζωή. Μέσα απ’ αυτήν τη θέση όμως ο καλός χριστιανός δεν ξεχνά και τον πλησίον του. Θυμάται πάντα το «πλούσιοι και πτωχοί σήμερον ευφράνθητε, η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες» και δείχνει έμπρακτα την αγάπη του προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό του. Τότε θα συμμετάσχουν όλοι στο συμπόσιο της πίστης και η πασχαλιά θα αποτελέσει χαρμόσυνο σταθμό στη ζωή τους.
Τότε θα ζήσουν με πραγματικό ρίγος και ψυχική ανάταση το «Χριστός Ανέστη» και θα αισθανθούν πραγματικά, ότι το μέγα θαύμα της Ανάστασης μαγεύει όλη την πλάση, σκορπίζει χαρά και χαϊδεύει στοργικά τα πονεμένα στήθη. Με τα μύρα και τους ανθούς της άνοιξης πνίγει κάθε κρίμα στην ανθρώπινη ψυχή. Με το γλυκό φίλημα της Αγάπης ενώνει αδελφικά εχθρούς και φίλους και τους κάνει να δώσουν τα χέρια ξεχνώντας το μίσος και τις διαφορές τους. Νικήτρια αναδεικνύεται η καλοσύνη και καθοδηγεί τον άνθρωπο στο έργο της αγάπης. Η δικαιοσύνη θρονιάζει στις καρδιές των πιστών και στολίζει τον κόσμο με την αληθινή ομορφιά, που μόνο ο Χριστός χαρίζει.
Ο Λυτρωτής του κόσμου ένδοξα Αναστήθηκε! Ο Άδης νικήθηκε! Η Ζωή έγινε αιώνια!
Γύρω απ’ αυτό το χαρμόσυνο αναστάσιμο γεγονός, δεν θα μπορούσε να λείψει η παρουσία του ποιητή, που με βαθύ συγκλονισμό και πνευματική ευαισθησία καταθέτει τους παρακάτω στίχους.
«Αναστάσιμη Αγάπη»
Αδελφέ, καινούρια μέρα σήμερα.
Μέρα χαράς και λύτρωσης.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός αναστήθηκε.
Για να αναστήσει τον πεσμένο άνθρωπο…
Όλους εμάς, αδελφέ μου.
Όρθωσε το ανάστημά σου απ’ τα βάρη της αμαρτίας.
Αυτές ξεπλύθηκαν με το αίμα του Δικαίου.
Ξέχνα τον εφιάλτη της κόλασης.
Τώρα η πόρτα του Παραδείσου άνοιξε και μας περιμένει.
Ας ξεχάσουμε την καταπίεση των τρανών της γης, την προδοσία, την αδικία, το μίσος και τη σκλαβιά.
Προχώρα, αδελφέ μου, στον δρόμο της Αγάπης, της Καλοσύνης και της Δικαιοσύνης, που πρώτος βάδισε Εκείνος, ο Λυτρωτής μας.
Ας σαλπίσει η καρδιά σου το θούριο της Νίκης. Της νίκης του Φωτός ενάντια στο σκότος, της Ζωής ενάντια στον θάνατο.
Ας χαρούμε, αδελφέ μου, την Αναστάσιμη Αγάπη!
 Χριστός Ανέστη και Χρόνια πολλά!