Στην εκπαίδευση, στο γήπεδο, στον στίβο, στη μάχη, στη διπλωματία, στην οδήγηση, στον οικοδομικό σχεδιασμό, στα πολιτικά παιχνίδια, στην προσωπική και οικογενειακή μας ζωή, παντού μα παντού, λάθη δεν συγχωρούνται!
Στο εξωτερικό, σε χώρες οργανωμένες, η επιλογή ενός χώρου για χτίσιμο εκπαιδευτικού συγκροτήματος περνά απ' τη βάσανο ειδικών με αυστηρά κριτήρια.
Κι εδώ ο νομοθέτης πρόβλεψε κριτήρια καταλληλότητας, επιλογής χώρων γι' ανέγερση διδακτηρίων ή κτιρίων, καταλλήλων για στέγαση σχολικής μονάδας όπως:
- Αποστάσεις μαθητών απ' τη σχολική μονάδα.
- Ασφάλεια πρόσβασης (αποφυγή κεντρικών δρόμων, σιδηροτροχιών, σταθμών λεωφορείων, τρένων, φορτηγών, αεροδιαδρόμων). Γενικότερα κάθε χώρου που η λειτουργία του αποτελεί σοβαρή απειλή για την ασφάλεια των μετακινουμένων μαθητών από και προς το σχολείο.
- Αποτροπή γειτνίασης με: κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ραντάρ, πυλώνες υψηλής τάσης (ΔΕΗ), πρατήρια υγρών καυσίμων, χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, βιομηχανικές ή εμπορικές δραστηριότητες, αποθήκες επικίνδυνων εμπορευμάτων, μπαρ, καφετέριες, καφενεία, μπιλιάρδα, καζίνο, Σωφρονιστικά ιδρύματα, Νοσοκομεία, Νεκροταφεία, Κτηνοτροφικές μονάδες,
- Αποδεκτό εμβαδόν χώρων, ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης και τη δύναμη των μαθητών.
- Προτιμητέα οικόπεδα με κανονικό σχήμα, επίπεδα χωρίς έντονες κλίσεις. Αλλά μη φαντάζεστε ότι εφαρμόζονται! Εμπίπτουν στις εξαιρέσεις πυκνοκατοικημένων περιοχών.
Με λιγοστές λέξεις: «Δεν βαριέσαι βρε αδερφέ»! Στη γειτονιά μου παλιά λειτουργούσε το 9ο και 40ό στην πλατεία Φιλιππούπολης. Με τις γεννήσεις στην κατιούσα καταργήθηκε το 40ό και το ενιαίο 9ο πλέον από το 2006 (αν θυμάμαι καλά) μεταφέρθηκε σε νεόδμητο κτίριο σε έκταση που παραχώρησε η Στρατιά, επί της Αλευάδων.
Αλευάδες! Πόσοι θα ξέρουν την ισχυρότερη οικογένεια της Θεσσαλίας; Στον Ηρόδοτο καταγράφονται ως «κυβερνήτες», «βασιλείς». Ο γενάρχης του Οίκου Αλεύας Α' ο Πυρρός, αναφέρεται ως «ταγός της Θεσσαλίας». Ανήκε στους Ηρακλείδες (καταγόταν απ' τον μυθικό ήρωα Θεσσαλό, υιό του Ηρακλή και της Χαλκιόπης).
Για την Ιστορία, με την επίθεση του Ξέρξη στην Ελλάδα, οι τρεις υιοί τού Αλεύα Β' -Θώραξ, Ευρύπυλος, Θρασυδαίος- μετέβησαν ως απεσταλμένοι στον Πέρση βασιλέα για να δηλώσουν υποταγή. Πολέμησαν μαζί τους, εναντίον των Ελλήνων στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές.
Το κακό συνεχίζεται με τη δήθεν ουδετερότητα των Θεσσαλών στον Πελοποννησιακό πόλεμο, στις ατυχείς εμπλοκές σε εμφύλιες διαμάχες (Θηβαϊκή ηγεμονία, Μακεδονική, Αιτωλική). Αποκορύφωμα; Ξημερώνοντας η 22α Ιουνίου 168 π.Χ., Θεσσαλοί, σχεδόν όλες οι ελληνικές πόλεις κι αρκετοί απ' τα ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής χτύπησαν με τους Ρωμαίους τον Περσέα της Μακεδονίας, σε μια οριακή μάχη και τον νίκησαν παρά τις Κυνός Κεφαλές (πλάι στο χωριό μου/Σκοτούσα Φαρσάλων).
Αποτέλεσμα; Λίγα χρόνια αργότερα οι Ρωμαίοι θα πάψουν να παριστάνουν τους προστάτες των ελληνικών πόλεων και θα γίνουν στυγνοί κατακτητές. Η Ελλάδα για 14 αιώνες (!) γίνεται επαρχία των Ρωμαίων. Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι είχε πει ο Σωκράτης, αλλά αμφιβάλλω... Δεν βάλαμε μυαλό.
Ας έρθω όμως στο θέμα. Ωραίο το 9ο Δημοτικό Σχολείο, λειτουργικό φαντάζομαι, αλλά πρωί και μεσημέρι έχουμε τριτοκοσμικές καταστάσεις. Μαθητές, συνοδοί κι αυτοκίνητα οδεύουν αντάμα στο ίδιο οδόστρωμα ελλείψει βατών πεζοδρομίων. Η τοποθέτηση ελαστικών ανάσχεσης (σαμάρια) δεν διασφαλίζει τίποτα. Σε ποια ευρωπαϊκή πόλη συμβαίνει αυτό; Ειδικά τις βροχερές μέρες γίνεται ο χαμός. Αργεί να γίνει το κακό;
Αν η κατάσταση για τους γονιούς ή τους δασκάλους, θεωρείται φυσιολογική, δεν πρέπει να ’ναι για τον Δήμο. Πόσα ποσά δόθηκαν στο κέντρο και δεν μπορεί να γίνει ένα πεζοδρόμιο στη Φιλιππούπολη;
Μιας και μιλάμε γι' ασφάλεια θα σας πάω ως το Μενίδι, όπου προ 4ετίας άφησε την πνοή του σ' αύλειο σχολικό χώρο ο 11χρονος Μάριος από αδέσποτη σφαίρα. Το κράτος ως συνήθως δεν είναι μόνον απόν, αλλά και κωλυσιεργεί, αρνείται να πληρώσει την επιδικασθείσα αποζημίωση που προέκυψε από πρωτόδικη απόφαση. Σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας, από 1.1.2010 έως και 5.2.2017 είχαν σχηματιστεί 339 δικογραφίες για άσκοπη χρήση όπλων, καθώς και 671 δικογραφίες από το 2015 έως το 2017 για διατάραξη κοινής ησυχίας. Και μη μου πείτε: ε το Μενίδι, το Ζεφύρι, ο Ασπρόπυργος... Γιατί Αθήνα είναι η μισή Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Σεφέρης μάς θυμίζει, το παλιό κρητικό τραγούδι: «Την τύχη του, κάθε λαός την κάνει μοναχός κι όσα του κάνει η τρέλα του, δεν του τα κάνει οχτρός του».
Από τον Πέτρο Ιωάννου*
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος της εκπαίδευσης.
