Ο Φίλιππος ο Β’ ο Μακεδών, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε οικοδομήσει προσωπικό ναό αυτολατρείας στην Ολυμπία. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της λιτανείας στην Αμφίπολη διέταξε και μεταξύ των δώδεκα αγαλμάτων του ολυμπίου Πανθέου τοποθετήθηκε κι ένα δικό του “θεοπρεπές είδωλο”.
Επίσης ο Σπαρτιάτης στρατηγός και ναύαρχος Λύσανδρος είναι ο πρώτος Έλλην που θεοποιήθηκε. Ο ίδιος μάλιστα σε μια κρίση μετριοπάθειας έστησε χάλκινο άγαλμα του εαυτού του στους Δελφούς καθώς γράφει ο Πλούταρχος.
Ο Λύσανδρος βέβαια δεν άντεξε και πολύ ως αθάνατος θεός και σκοτώθηκε το 395 π.Χ. στη μάχη της Αλίαρτου κατά τον Βοιωτικό πόλεμο. Ο δε άφθαρτος Φίλιππος ως γνωστόν δολοφονήθηκε στα 46 χρόνια του στις Αιγές το 336 π.Χ. Θα μου πείτε γιατί τα αναφέρω αυτά. Το ζήτημα είναι πως μπορούμε συμβατικά και στο πλαίσιο του μειδιάματος της Ιστορίας, να δεχθούμε το σύνδρομο του μεγαλείου σε κάποιον ή κάποια που έχει δοξαστεί υπερβολικά. Αλλά το χειρότερο είναι πως το ίδιο σύνδρομο κουβαλούν ακόμη και συνήθεις, συνοικιακοί άνθρωποι που πιστεύουν πως αλώβητοι απέναντι στον κορονοϊό αν κρίνουμε από τις απαντήσεις που δόθηκαν από αντιεμβολιαστές σε πρόσφατη πανελλήνια δημοσκόπηση.
Εκτός δηλαδή από την αυτοκτονική και αντικειμενικά δολοφονική εμμονή κάποιων πως δεν θα κολλήσουν ιό, διότι είναι άφθαρτοι, άρα και μη θνητοί, υπάρχουν κι άλλες ταξιανθίες μυαλοφυγόδικων. Κάποιοι από αυτούς ως θεοί παίρνουν τη ζωή άλλων ανθρώπων πυροβολώντας έναν φουκαρά υπάλληλο μέσα σε κανένα ψιλικατζίδικο για είκοσι ευρώ ή θα μαχαιρώσουν έως θανάτου μια θεία τους γιατί δεν τους έδωσε χαρτζιλίκι. Είναι η ίδια στρέβλωση σε άλλη εκδοχή. Και όλα δικαιολογούνται στο όνομα της Ιδέας, ή σε περίπτωση πανδημιών από την πεποίθηση της προσωπικής αθανασίας. Εμένα δεν θα με βρει ο ιός διότι είμαι ο εκλεκτός του Θεού ή είμαι ο εκλεκτός του Σκοπού (τρομοκρατία) και μπορώ να καθαρίζω οποιονδήποτε, “να κάνω μία καθαριότητα” όπως έλεγε και ο Τσιφόρος.
Θεοπρεπές λοιπόν είδωλο σε διάφορες αποχρώσεις. Μεγάλη αρρώστια, χειρότερη απ’ τον «Κόβιντ», που δεν έχει την αρχή της μέσα στο ακατοίκητο όχι. Είναι πιο βαθύ το θέμα. Μάλλον ψυχογενές. Και πρέπει να βγούνε εκτός των λοιμωξιολόγων και μερικοί εκλεκτοί ψυχίατροι στο γυαλί και να μας διαφωτίσουν πώς γίνεται και ο άλλος να βλέπει εκατομμύρια νεκρούς και να λέει πως δεν υπάρχουν; Ποιος βαθύτερος μηχανισμός ακυρώνει ακόμη και την όραση και το κραυγαλέα, το οδυνηρά προφανές; Και εάν χρειαζόμαστε τον Τσιόρδα να πείσει, μήπως άλλο τόσο χρειαζόμαστε άλλους ειδικούς να αναλύσουν δημόσια το φαινόμενο της, με διάφορους τρόπους, άρνησης της πραγματικότητας;
Πεθαίνει κάποιος και αρνείται θεραπείας; Ή έβλεπε τη δικτατορία Πινοσέτ αλλά όχι την ασύγκριτη πιο αιματηρή δικτατορία Πολ-Ποτ στην Καμπότζη ή τώρα του Ορτέγκα στη Νικαράγουα ή του Μαδούρο στη Βενεζουέλα.
Τι συμβαίνει άραγε; Δεν είναι μόνο εθελοτυφλία. Μήπως είναι κάποια περίεργη ψύχωση επενδυμένη σε ιδεολογία κοινωνική μοχθηρία με τον φερετζέ του Σκοπού. Κάποτε οι ειδικοί πρέπει να μας διαφωτίσουν. Μήπως είναι ένας απλός μονόφθαλμος κυνισμός; Και εάν οι Άγιοι προστατεύουν τους πιστούς από την όποια χολέρα τότε πώς γίνεται να έχουν μολυνθεί και πεθάνει μοναχοί του Αγίου Όρους; Ήταν και εκείνοι αμαρτωλοί; Άδικα πάνε τόσο χρόνια θυσιαστικής διακονίας; Ερώτηση; Μήπως υπάρχουν περίεργες διαταραχές σε πιο ευρέα στρώματα του παγκόσμιου πληθυσμού, μήπως το θέμα ξεπερνάει κάθε φαντασία.
Λες να πήγαν τζάμπα τα βιβλία που διαβάσαμε. Αλλά ωστόσο συνεχίζεται κανονικά η παράνοια σε ποικίλες παραλλαγές ακυρώνεις όποια πραγματικότητα δεν σε βολεύει ή υπερδιογκώνεις εκείνη που σε συμφέρει ή νομίζεις πως σε συμφέρει. Είναι η ίδια στρέβλωση σε άλλη εκδοχή.