Λυπήθηκα πολύ, γιατί η οικογένεια Φλώρου, ήταν στενά συνδεδεμένη με την οικογένεια του παππού μου, Νικολάκη - Γκουράβα. Αυτό το άκουγα απ’ τον παππού μου. Στενός φίλος του ο Νίκος Φλώρος, γιατρός κι εκείνος, πατέρας του Γιάννη. Όταν μπήκε ο γιος του στο πανεπιστήμιο πούλησε στον παππού μου ένα αγρόκτημα που είχε, στη θέση Τσιγγενέ, πάνω από τη Δήμητρα, τριακοσίων στρεμμάτων περίπου, που υπάρχει ακόμη και σήμερα, έμεινε σε εμάς τους κληρονόμους.
Αργότερα, ως γιατρός ο Γιάννης, και φίλος του καλού θείου μου Στάθη Γκουράβα Διευθυντού του Γ.Ν. Λάρισας -δεν αναφέρομαι στις πολιτικές του δραστηριότητες που και εκεί ήταν κορυφή -επισκεπτόταν συχνά το σπίτι μας.
Εγώ από πολύ μικρή είχα ένα καρδιολογικό πρόβλημα, όχι σοβαρό βέβαια, αλλά με ενοχλούσε.
Ίσως γιατί από μια ειρωνεία τραγική της τύχης έχασα και τους δυο γονείς μου στον εμφύλιο πόλεμο, που δίχασε τον λαό μας και ενίσχυσε τα μίση.
Ήμουνα δύο χρονών όταν έγινε το κακό. Με υιοθέτησε μια θεία μου, αδερφή του πατέρα μου, κόρη Γκουράβα κι αυτή.
Όπως προανέφερα ο υπέροχος καρδιολόγος και άνθρωπος Γιάννης Φλώρος, επισκεπτόταν συχνά το σπίτι μας, φοβούμενη η θετή μου μάνα, θεία μου, μην πάθω τίποτα.
Κάποια φορά, βράδυ ήταν πολύ αργά, ένας διαρρήκτης προσπάθησε να μπει στο σπίτι μας. Ήμουνα μόνη με τη μάνα μου, γιατί ο θετός μου πατέρας ήταν νυχτερινός, εργαζόταν στη Δ.Ε.Η.
Φοβηθήκαμε πολύ, φωνάζαμε «βοήθεια» βγήκε όλη η γειτονιά έξω. Θορυβήθηκε ο διαρρήκτης και το έβαλε στα πόδια.
Αμέσως μετά η μάνα μου κάλεσε τον γιατρό γιατί δεν ήμουνα καλά. Μέσα σε λίγα λεπτά έφθασε ο Γιάννης.
Με πολλή αγάπη με εξέτασε.
«Κορίτσι μου δεν έχεις τίποτα», μου είπε. Είναι απ’ τον φόβο σου αυτή η ταχυκαρδία. Και γυρίζοντας στη μάνα μου…
«Ήταν λισβή η φακή, την έφαγε και το μουμούδι», της είπε και γελάσαμε και οι τρεις με αυτή την ρήση του χωριού μας. Της το είπε με την προφορά τη Σελιτσανιώτικη (Ανατολής) το συνήθιζε, δεν ξεχνούσε την καταγωγή του.
Αυτά τα λίγα είχα να πω για τον αείμνηστο Γιάννη Φλώρο, τον κορυφαίο επιστήμονα και εξαίρετο άνθρωπο, που τον αγαπούσα πολύ -παρόλες τις πολιτικές μας διαφορές- που έπαιρνα θάρρος, όταν ερχόταν στο σπίτι μας, να συνεχίσω τη ζωή μου.
Και όπως μου το είχε υποσχεθεί «Η καρδιά σου δεν θα σε προδώσει...».
Έτσι και έγινε δόξα τω Θεώ.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του, ο Θεός να τον αναπαύσει και να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.
Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέας
