Οι... παραπονιάρες γυναίκες

Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά

Κάποια μέρα επισκέφτηκα έναν γιατρό, κορυφαίο επιστήμονα και εξαίρετο άνθρωπο. Αφού με κοίταξε καλά και προσεκτικά, κάθισε στο γραφείο του κι εγώ απέναντί του και μου έδωσε μια αγωγή και συμβουλές ιατρικές για το πρόβλημά μου.
Όταν τελειώσαμε, πιάσαμε την κουβέντα, γιατί το άλλο του ραντεβού ήταν αργότερα. Μεταξύ αστείου και σοβαρού μου είπε πως οι γυναίκες είναι παραπονιάρες και ολίγον τι γκρινιάρες. Μεγαλοποιούν το… τίποτα και αγχώνονται για το τίποτα.
«Αν έρθεις κάποια μέρα απ’ το πρωί, θα δεις να περάσουν είκοσι γυναίκες να… χτυπιούνται αγχωμένες και έναν άντρα με μεγαλύτερο πρόβλημα να μη μιλάει καθόλου».
Όμως αν μελετήσουμε και δούμε και παρακολουθήσουμε από κοντά την καθημερινότητά τους, θα τις δικαιολογήσουμε για αυτήν τη συμπεριφορά που δεν μας αρέσει. Κυρίως αν παρακολουθήσουμε τις σημερινές γυναίκες που είναι και εργαζόμενες. Αυτή είναι η δική μου άποψη.
Τρέχουν και δεν φτάνουν, παίζουν… κυνηγητό με την ώρα, και πάντα τις ξεπερνάει εκείνη, γιατί τρέχει πιο γρήγορα.
Ξυπνάει λοιπόν η σημερινή γυναίκα απ’ τα χαράματα, να ετοιμάσει το πρωινό των παιδιών, τα ρούχα τους να φύγουν για το σχολείο, τον καφέ του συζύγου, τα ρούχα του, λες κι αυτός χέρια δεν έχει, αλλά τέλος πάντων, και αφού τακτοποιήσει όλους τους άλλους, τότε πλησιάζει αγχωμένη τον καθρέφτη να φτιάξει κι εκείνη τη… ρημαδοφάτσα της και να χτενίσει τα μαλλιά της, μάλλον να τα… μαδήσει γιατί δεν πρόλαβε να πάει στο κομμωτήριο.
Έπειτα να βγει στον δρόμο να βρει μέσο να πάει στη δουλειά της. Στο γραφείο αν είναι δημόσιος υπάλληλος, στο εμπορικό κατάστημα, όπου δουλεύει τέλος πάντων. Δυστυχώς χάνει το λεωφορείο, καλεί ταξί και πάει καθυστερημένη στη δουλειά της. Ο προϊστάμενος την παρατηρεί.
«Ας ήταν και μια φορά να έρθεις στην ώρα σου…», της λέει αυστηρά.
Εκείνη… προσπερνά την επίπληξη και κατευθύνεται προς το πόστο της. Αν είναι σε γραφείο χώνει το κεφάλι της στα χαρτιά, για να το σηκώσει το μεσημέρι που είναι να φύγει. Γυρίζει στο σπίτι. Εκεί την περιμένουν χίλια δυο. Να στρώσει το τραπέζι, να συγκεντρώσει την οικογένεια για φαγητό το οποίο είχε μαγειρέψει απ’ το βράδυ.
Να σηκώσει το τραπέζι, να βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο, ύστερα να κάνει ένα βιαστικό μπάνιο και να ξαπλώσει για καμιά ώρα να… ψευτοξεκουραστεί, γιατί στο μυαλό της έχει τι θα κάνει το απόγευμα.
Ο άντρας γυρίζει απ’ τη δουλειά του κουρασμένος οπωσδήποτε κι αυτός, τρώει και αράζει στον καναπέ, να διαβάσει την εφημερίδα του ή να δει τηλεόραση. Βέβαια δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι, να πούμε και «του στραβού το δίκιο» -που λέει ο λαός- κάποιοι σημερινοί άντρες βοηθάνε στο νοικοκυριό.
Δεν ντρέπονται να απλώσουν τα ρούχα που βγήκαν απ’ το πλυντήριο στη βεράντα, μην τους κουτσομπολέψουν. Οι παλαιότεροι… προστάτευαν το γόητρό τους. Ασφαλώς κι αυτό δεν είναι κανόνας και κάποιοι απ’ τους παλαιότερους μόλις συνταξιοδοτούνταν βοηθούσαν στο σπίτι τη γυναίκα τους.
Αυτά είχα να πω σήμερα συνάνθρωποι για τις παρεξηγημένες γυναίκες, που χαρακτηρίζονται παραπονιάρες και γκρινιάρες. Τώρα θα μου πείτε με το δίκιο σας. «Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, πέφτει και σε πλακώνει», που λέει πάλι ο σοφός λαός…