Καθόλου «εισαγόμενη»

Από τον κ. Δημήτρη Αβρανά, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ

Για να συγκαλύψει τις ευθύνες της για όσα περνάει ο λαός, με τις ανατιμήσεις στην Ενέργεια και στα άλλα βασικά αγαθά, η Κυβέρνηση αναμασάει το παραμύθι της «εισαγόμενης ακρίβειας», που την έφερε τάχα ο πόλεμος. Απορρίπτει, μάλιστα, ένα προς ένα τα δίκαια αιτήματα του εργατικού - λαϊκού κινήματος για στήριξη του εισοδήματος και μειώσεις στις τιμές, επικαλούμενη τις «αντοχές της οικονομίας».
Η ακρίβεια, όμως, δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε την έφερε ο πόλεμος, όσο κι αν αυτός επιδρά στην αύξηση των τιμών, λόγω κυρίως του μεγαλύτερου κόστους της Ενέργειας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά...
Ο πληθωρισμός δεν είναι «εισαγόμενος», όσο κι αν η προηγούμενη οικονομική κρίση, στο έδαφος της οποίας εκκολάφτηκε, είχε ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διαστάσεις.
Για τη διαχείρισή της, τα κράτη και οι κυβερνήσεις επιστράτευσαν μέτρα επεκτατικής πολιτικής σε πρωτοφανή κλίμακα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χαμηλά επιτόκια, αναστολή δημοσιονομικών περιορισμών, ταμεία χρηματοδότησης μεγάλων επενδύσεων, φοροαπαλλαγές και άλλα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου από τους κρατικούς προϋπολογισμούς εφαρμόστηκαν απ’ όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις - «δεξιές», «νεοφιλελεύθερες», «κεντρώες» και «προοδευτικές».
Συνέπεια αυτών είναι η άνοδος του πληθωρισμού σε ιστορικά υψηλά, που «ξεδοντιάζει» το λαϊκό εισόδημα.
Να τι κρύβεται πίσω από την «αύξηση στο ράφι», που η Κυβέρνηση μασκαρεύει ως «εισαγόμενη» και κοροϊδεύει τον λαό ότι θα την αντιμετωπίσει με ...καλάθια καπαμά! Δίπλα σ’ αυτά, το κόστος της ενέργειας παραμένει το μεγάλο αγκάθι για το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας. Κι εδώ, όμως, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους.
Οι αυξήσεις στο ρεύμα και στα καύσιμα ξεκίνησαν πολύ πριν από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και απογειώθηκαν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στην τάση αυτήν επέδρασε καθοριστικά η «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας, προσθέτοντας νέα «καπέλα» στους λογαριασμούς των νοικοκυριών.
Είναι αποτέλεσμα, επίσης, της αντικατάστασης φθηνότερων πηγών, όπως ο λιγνίτης, με ακριβότερα καύσιμα στην ηλεκτροπαραγωγή, όπως το φυσικό αέριο, στο όνομα της «πράσινης μετάβασης». Η εγχώρια αγορά ενσωματώθηκε στο Χρηματιστήριο Ενέργειας ήδη από την εποχή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με καταστροφικές συνέπειες στο κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος.
Συνολικά η «πράσινη ανάπτυξη», ως στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του, εκτινάσσει στο «κόκκινο» τις τιμές της ενέργειας και συνολικότερα των αγαθών, για να «πρασινίζουν» τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Ούτε είναι βέβαια δικαιολογία ότι η Ρωσία κλείνει τις στρόφιγγες και ο εφοδιασμός με LNG κάνει ακριβότερη την ενέργεια για τον λαό.
Θυμίζουμε ότι ο προσανατολισμός σε εναλλακτικές πηγές ήταν στρατηγικός για την αστική τάξη και τα κόμματά της, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό. Η αναβάθμιση της Ρεβυθούσας, η κατασκευή σταθμών αποθήκευσης και επαναεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη και αλλού, η κατασκευή δικτύου αγωγών προς τα Βαλκάνια και τη ΝΑ Ευρώπη προϋπήρξαν του πολέμου στην Ουκρανία, με την Ελλάδα να αναδεικνύεται «σημαιοφόρος» της ενεργειακής πολιτικής των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Ο πόλεμος επιτάχυνε αυτόν τον σχεδιασμό και μαζί με τις κυρώσεις - αντικυρώσεις, στις οποίες, επίσης, πρωτοστατούν η ελληνική Κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, φορτώνουν νέα βάρη στον λαό. Τίποτα το «εισαγόμενο» δεν υπάρχει, λοιπόν, στην ακρίβεια και στην ενεργειακή φτώχεια που πλακώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αντίθετα, σ’ αυτά αντανακλώνται στρατηγικές επιλογές και προτεραιότητες της Κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων για τη στήριξη του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του.
Αυτά πρέπει να αμφισβητήσει και να βάλει στο στόχαστρο της πάλης του ο λαός για να πάρει πραγματικές ανάσες.