2024. Πάμε να το ζήσουμε…

Από τον Γιάννη Τζίκα

Με τον νου δεν μπορεί ποτέ κανείς να τα βάλει. Ανατρέχω συχνά πυκνά στη ρήση του Σωκράτη «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα» και όπως κάθε φορά το ένα φέρνει το άλλο.
Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα. Αδόκιμος ο όρος, αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. «Η μόνη σίγουρη αβεβαιότητα». Η απόλυτη άγνοια.

Μια όχι και τόσο αυθαίρετη προσθήκη στο παραπάνω μας δίνει ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, ο οποίος αναφέρεται στην εντροπία, έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας, μάλιστα, η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Η πλέον σίγουρη βεβαιότητα. Το πεπερασμένο της ζωής και το ανίκητο τέλος της και μαζί μ’ αυτή και μία ακόμα. Η μία και μοναδική μας στιγμή, μέσα στο διά γαλαξιακό σύμπαν.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ας την κρατήσουμε πολύτιμη, δημιουργική και ακόρεστη, και ας διώξουμε τις λανθασμένες βεβαιότητες απ’ το μυαλό και τις πράξεις μας.
2024. Πάμε να το ζήσουμε...