Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΝ ρωτήσεις δέκα άτομα στον δρόμο να σου πουν ειλικρινά, τι αποφάσισαν να ψηφίσουν στις ερχόμενες εκλογές, οι οκτώ απλώς... δεν ξέρουν! Μπερδεμένοι; Ίσως. Απογοητευμένοι, προδομένοι, αγανακτισμένοι; Το βέβαιον...
ΚΟΣΜΟΣ όμως, πάει κι έρχεται στα κόμματα και στους σχηματισμούς, η παρέλαση υποψηφίων καλά κρατεί, αλλά ουδείς μπορεί να λάβει στα σοβαρά προβλέψεις, απ' όπου κι αν προέρχονται, για το τι θα γίνει στις ερχόμενες εκλογές...
ΕΙΝΑΙ τόσο μπερδεμένο το πολιτικό τοπίο μέσα και έξω από τα κόμματα, (από κωλοτούμπες τίποτε άλλο), αυτοί δε, που ακόμα τα υπηρετούν, είναι εκείνοι ακριβώς, που προφανώς τα... χρωστούν! Και προσπαθούν να ξεχρεώσουν κάποια ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις που κέρδισαν με τη συνδρομή τους, αν και οι "κομματικές υποχρεώσεις" σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτελούν παρελθόν πια.
ΜΠΟΡΕΙ τα κόμματα, ή καλύτερα όσοι τα υπηρετούν, να έχουν μπει σε προεκλογική τροχιά, ο κόσμος όμως έχει άλλες προτεραιότητες στο μυαλό του. Έχει άλλες σοβαρές σκοτούρες. Σκοτούρες επιβίωσης. Σιγά μην έχει την αγωνία για τον τάδε ή τον δείνα υποψήφιο που "νοιάζεται για τον τόπο του", σιγά μην έχει κανένα... σφίξιμο για το μέλλον τού κάθε πολιτικού και του κάθε κομματικού σχηματισμού. Έχει καταπέσει τόσο πολύ η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα που κανείς Έλληνας, δεν πιστεύει ότι υπάρχει πολιτικός που έχει την ικανότητα να τον σώσει και να επιστρέψει όλα όσα της ξάφρισαν αυτής της χώρας...
ΚΑΙ ενώ στον κόσμο εμπεδώθηκε καλά η δυσκολία της εξόδου από την οικονομική κρίση, στους φιλόδοξους υποψηφίους των εκλογών και στη στάση τους, τίποτα δεν φαίνεται να άλλαξε. Ούτε βεβαίως και το κυνήγι του σταυρού. Θα δούμε λοιπόν όψιμο ενδιαφέρον από πολιτικούς για τόπους που δεν πάτησαν ποτέ, θα δούμε το "κατόπιν ενεργειών μου" να θυμίζει το αμαρτωλό παρελθόν και βέβαια προτάσεις για θέματα χρονίζοντα που θα εμπεριέχουν πάντα την πρόθεση "θα"!
ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ του τύπου "ανοίγει, δεν ανοίγει", ή "κρατά κλειστά τα χαρτιά του", προκαλούν περισσότερη δυσφορία στους ψηφοφόρους, οι οποίοι αποκλείεται να μαδήσουν... μαργαρίτες, αφού όλα τα "πιστοποιητικά" των υποψηφίων περνούν πρώτα από κομματικό κόσκινο. Ποια τοπική αυτοδιοίκηση να υπηρετήσει κανείς, χωρίς τα κονδύλια που περιμένει από έναν... άδειο κρατικό κουμπαρά; Ποιος (και πώς) μπορεί να πιέσει όποιος κι αν εκλεγεί, αυτόν που τον στήριξε για να κερδίσει τον θώκο; Λειτουργούν οι υπηρεσίες χωρίς προσωπικό; Πόσο θα τις κρατούν τα απλήρωτα «πεντάμηνα»; Καλά είναι όμως τα ευκταία. Να φτιάξουμε δρόμους και πλατείες να στρώσουμε και τα πεζοδρόμια. Πώς όμως; Μήπως να πιάσουμε όλοι μαζί τα φτυάρια;
