Τις τελευταίες μέρες οι ειδήσεις για κακοποίηση γυναικών προκαλούν φρίκη. Γίνεται ανυπόφορη πλέον η επανάληψη αποκαλύψεων για βάναυση, μέχρι θανάτου, συμπεριφορά απέναντι στο θήλυ. Νιγηρία, Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν και αλλού. Ας μην επαναληφθούν εδώ οι ειδήσεις, έχουν σχολιασθεί αρκετά. Και, ας μην λησμονούμε ότι, σε άλλα μέτρα, έχουμε και εμείς σοβαρό πρόβλημα σκαιάς και βίαιης αντιμετώπισης των γυναικών. Πριν λίγες εβδομάδες και από αυτήν την στήλη έγινε αναφορά στο θέμα.

Πρόταση μερικής ανακούφισης με τη ‘θέαση’ ενός ‘πίνακα’ από τον ‘χρωστήρα’ του Παπαδιαμάντη, γεμάτου από φυσική ομορφιά, πολλή ομορφιά, φυσική τρυφερότητα και φυσική έλξη. Κοπιάστε για μιαν... αντίθεση, καθαρτήρια.

«Μόλις ανέβησαν οι μαθηταί εις τον τόπον της παραδόσεως, και τα κοράσια εφάνησαν πάλιν δια μιας επί της ταράτσας. Αλλά τώρα δεν έμειναν πλέον όσα ήσαν. Η μικρά αγέλη ηύξησε ταχέως, και θα ήσαν όλα δεκαπέντε έως δεκαοκτώ κοράσια επάνω εις την ταράτσαν. Ήσαν πρώτον το Μαριώ και το Λενιώ και το Κατερινιώ, τα τρία κοράσια της οικίας. Είτα είχον έλθει από την πρώτην γειτονικήν οικίαν το Ξενιώ και το Κουμπώ, δύο ωραίαι μελαχροιναί αδελφαί, η μια δεκατεσσάρων και η άλλη δώδεκα ετών.

Μετ’ αυτάς ήλθαν το Φιλιώ το Βελισάρικο και το Μαχώ το Πορταρίτικο από δύο άλλας παρακείμενας οικίας. Κατόπιν ήλθαν το Κατινιώ η παπαδοπούλα και η Ευανθία η καπετανοπούλα, από την οκίαν της εξαδέλφης των της Μαχώς, όπου ευρίσκοντο. Ύστερον ήλθαν το Τσιτσώ το Ραφτί, και το Ασπασώ το Παναδί, και η Σοφούλα το Μπακιρί, και τελευταίαι ήλθαν η Μόρφω η Σερετοπούλα, και το Κυρατσώ και το Ασμινιώ, αι αδελφαί της και προσετέθησαν εις τας άλλας.

Όλαι ή σχεδόν όλαι ήσαν ωραία κοράσια με γαλανά όμματα, με μαύρα όμματα, με βαθέα και αμαυρά και οινωπά όμματα, με λευκόν χρώτα, με μελίχρυσον και χνοάζοντα χρώτα, με μαύρους και ούλους βοστρύχους, με μακρούς και ξανθούς και καστανούς πλοκάμους, με ελαφρά βαθουλώματα περί τας κόγχας των οφθαλμών, με ωραία λεπτά ρόδινα ή αβρά και κοράλλινα χείλη, με κυανίζουσας φλέβας, με χαρίεντας λακκίσκους και γελασίνους υπό τας παρειάς, με αναστήματα νεοφύτων κυπαρίσσων, με λευκά τουλουπάνια, με λεπτά και διαφανή αλέμια περί την κεφαλήν, με κοντά φουστανάκια, με λευκάς περικνημίδας, και με συρτάς εμβάδας.

Συνήλθον εκεί, υψηλά εις την ταράτσαν, καθώς τα χελιδόνια εις τον άνω πυργίσκον του μαρμαρίνου κωδωνοστασίου το θέρος, και ωμίλουν και εκελάδουν, και εγέλων ετερετίζοντο, και συνδιελέγοντο και ετιτύβιζον. Η μια επεχείρει να διηγηθεί κάτι τι, και το άφηνεν μισόν, διότι η άλλη την διέκοπτε δι’ ερωτήσεων και δια επιφωνημάτων και δια παρατηρήσεων. Η τρίτη ήρχιζε άσμα και έλεγε μόνον έναν στίχον και μισόν. Η τέταρτη έσυρε τέσσαρα ή πέντε βήματα καλαματιανού και έπαυε. Η άλλη συνέπλεκε κατά τινα τρόπον τους βραχίονας σταυρωτά με άλλας δύο, και τας εβίαζε να χορεύσωσι την «καμάραν», άδουσα άμα αργώς και μελωδικώς:

«Καμάρα χτί, καμάρα χτί,

Καμάρα χτίζω στο γυαλό...»

Και η καμάρα δεν εστέριωνε και καμμία επιχείρησις δεν ευωδούτο, και καμμία συνδιάλεξις δεν ελάμβανε πέρας. Δεν υπήρχε σκέψις και στοχασμός και σκοτούρα. Όμματα έλαμπαν, παρειαί ανθούσαν, χαμόγελα ανέτελλαν, άσματα εν ψιθυρισμώ και αισθήματα εν εμβρύω, και βαθείαι πνοαί και ελαφροί στεναγμοί, και αύραι της νεότητος ερρίπιζον, αέριζον, εδρόσιζον, τα σώματα και τας καρδίας»

Σημείωση: Το κείμενο προέρχεται από επιλογή-ανθολόγηση κειμένων, σχετικών με τον Α. Παπαδιαμάντη, του λογοτέχνη και ρέκτη φιλόλογου Θωμά Ψύρρα. Πριν, βέβαια, απορροφηθεί, ως όφειλε, από τις υποχρεώσεις του βουλευτή...

xatzis@hotmail.com