Του Χρήστου Τσαντήλα
Ο ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΣ μικρούλης, με κοιτούσε εκείνο το πρωί όλος αγωνία. Μόλις που πάτησα στο πλατύσκαλο του ισογείου και ετοιμαζόμουν να καλέσω το ασανσέρ, τον είδα στην πόρτα του διπλανού διαμερίσματος, να... χάσκει προς την έξοδο, πολύ φοβισμένος, τρέμοντας, μη τολμώντας ούτε να δοκιμάσει να κατεβεί τα σκαλοπάτια που οδηγούν προς την έξοδο. Γι’ αυτόν τον μικρούλη, το ρίσκο ήταν τόσο μεγάλο, σαν να πηδά άνθρωπος από τον... τέταρτο! Τόσο μικροσκοπικός και σβέλτος, που ούτε που κατάλαβα για πότε τρύπωσε κάτω από τα πόδια μου και μπήκε μαζί μου στο ασανσέρ...
"Πού πάμε μεγάλε", τον ρωτάω πριν πατήσω το κουμπί... "Οροφο;.." τον ξαναρωτάω. Τον βλέπω χαμηλά, να με παρατηρεί, βάζω ύστερα τα γέλια, αλλά αυτός, μόνο με κοιτάζει! Με φόβο και περιέργεια. Με την απότομη ανοδική κίνηση του ασανσέρ εκείνος "γαντζώνεται" στα... παπούτσια μου! Και αρχίζει να τρίβεται...
ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ λογαριασμούς με ζώα, δίποδα (αλλά ούτε και... τετράποδα), ποτέ δεν είχα. Εκείνο το μεσημέρι βγήκα από το ασανσέρ, όχι με κανέναν γείτονα, ως συνήθως, αλλά με ένα μικροσκοπικό... γατάκι! Ένα ασπρόμαυρο γατί! Το οποίο βρέθηκε, δεν ξέρω κι εγώ πώς, στο πλατύσκαλο του ισογείου στην πολυκατοικία που διαμένω. Ίσως να ξεκόπηκε από μια...αγέλη αιλουροειδών, «αδέσποτων σκουπιδοφάγων», «αλητήριων τετράποδων» που συντηρούν στη γειτονιά μου κάποια περίεργα άτομα, που δεν έχουν άλλο τι να κάνουν και το έριξαν στην φιλοζωία.
ΙΣΩΣ όμως, αυτό το μικροσκοπικό άκακο γατάκι να είναι θύμα κι αυτό, όπως όλοι μας, της οικονομικής κρίσης! Θα μπορούσε, σκέφθηκα, να είναι μια γάτα... οφειλέτης! ‘Η καλύτερα το κατοικίδιο κάποιου φουκαρά που δεν είχε να θρέψει τα παιδιά του... τώρα «γατιά θα φρόντιζε;».
ΚΑΙ επειδή οι δικές μου ιστοριούλες, σε καμία περίπτωση δεν είναι φανταστικές, μπορώ να περιγράψω προς τέρψιν των φιλόζωων, (μέρα που είναι η αυριανή) την τύχη που έχει τούτος ο τετράποδος «οφειλέτης», η οποία «του άνοιξε διάπλατα τις πόρτες», από τη στιγμή που τρύπωσε μαζί μου στο ασανσέρ. Στην πολυκατοικία τη φάση «μυρίστηκαν» κάποια παιδιά που τρελαίνονται με τα ζώα.
Έτσι ο γατούλης, πέρασε από καναδυό ορόφους και μερικά διαμερίσματα, για να καταλήξει μετά από ένα καλό μπάνιο (και με σαμπουάν πανάκριβο παρακαλώ), σε καλαθάκι καλύτερο και από... χλιδάτες κρεβατοκάμαρες! Αυτός ο τυχεράκιας, σκέφτηκα, γλίτωσε στο σπίτι του φιλόζωου γείτονα από την κρίση. Εμείς;
