Ξεπήδησες μικρή λευκή τουλίπα
στην καταπίεση της μοναξιάς και της σιωπής
Σε τύλιξε του κόσμου η υποκρισία
κι εσύ αντέδρασες με προσμονή.
Στην ανθρωπότητα παρέδωσες εικόνες
τις γελαστές σου τις ημέρες τις γλυκές
αυτές που δεν ξεθώριασαν οι μπόρες
και δεν τις ξέφτισαν οι άπονες καρδιές.
Ο πόθος για ζωή, για ευτυχία
απ’ το παράθυρο ξεφεύγει ο ουρανός
χαρούμενη γλιστρά η φαντασία
και ζωγραφίζει την καρδιά σου ο ρυθμός.
Η αποθήκη γίνεται λιμάνι
αστράφτει το δικαίωμα ζωής
το μυστικό σου ταξιδεύει το καράβι
οράματα σε μας καλλιεργείς.
Κρησφύγετο το όνειρο ανάγκη
η βαθυστόχαστη λαχτάρα σου ανθεί
ημερολόγιο για φάρος στο κατάρτι
το μυστικό σου μια διαδρομή.
Αδέσμευτο μυαλό στην αγωνία
δεν χάθηκε η γλύκα στη φωνή
φωτίστηκε μ’ όλη την ευστροφία
στο σήμερα αντίλαλος ηχεί.
Αλύτρωτα τα άγουρά σου στήθη
μηνύματα σιωπής σου ηθικά
της νειότης ηλιοστάλακτα τα χείλη
λευκή περιστεριών φωλιά.
Ωρίμασες μικρή, λευκή τουλίπα
μεσ’ στο σκοτάδι η ντροπή
με όνειρα, αγάπη και θρησκεία
και μια αισιοδοξία μοναχική.
ΛΙΝΑ Σ. ΦΩΛΙΝΑ
