Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Μπορεί οι πρώτες αντιδράσεις των Ευρωπαίων «εταίρων» για την υπερψήφιση της δανειακής συμβάσεως από τη Βουλή των Ελλήνων, ήταν καταρχήν θετικές, μπορεί να δημιουργείται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ένα φιλελληνικό κλίμα, αλλά λίγες ώρες αργότερα «χτύπησε» ο πολύς υπουργός των Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παρεμβαίνοντας ανοικτά στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και εισηγούμενος, σε τελική ανάλυση, να μην γίνουν εκλογές στη χώρα, αλλά να συνεχίσει το βίο της η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.
Η έξω από κάθε δημοκρατική νομιμότητα και εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου, παρέμβαση του Β. Σόιμπλε, εξόργισε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, ο οποίος επισήμανε ότι «δεν δέχομαι να λοιδορείται η πατρίδα μου από τον κ. Σόιμπλε - δεν το δέχομαι σαν Έλληνας».
«Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φιλανδοί; Εμείς πάντοτε είχαμε την υπερηφάνεια να υπερασπιστούμε όχι μόνο τη δική μας ελευθερία, όχι μονάχα τη δική μας πατρίδα, αλλά την ελευθερία της Ευρώπης», πρόσθεσε ο Πρόεδρος.
Ωστόσο και παρά τις αντιδράσεις του ελλαδικού πολιτικού κόσμου (αλλά όχι της κυβερνήσεως) η έντονη παρεμβατική δραστηριότητα του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών, ο οποίος απηχεί ένα ισχυρό τμήμα της ευρωπαϊκής και της γερμανικής ελίτ, η οποία δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν θα βουλιάξει οριστικώς η Ελλάδα, ούτε τυχαία είναι, ούτε απλώς και μόνο συνιστά ένα απλό μέσο πιέσεως ώστε η εγχώρια πολιτική τάξη να συνεννοηθεί και έτσι να ολοκληρώσει την υποταγή της στα κελεύσματα των δανειστών.
Αποτελεί, συγκροτημένη παρέμβαση σε μια χώρα και μια κοινωνία, η οποία (και με δικές της ευθύνες) έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού και των εκφραστών του, που καταδεικνύει, ταυτόχρονα, το πώς βλέπουν το μέλλον των χωρών της Γηραιάς Ηπείρου, υπό τη γερμανική οικονομική μπότα, ως ρεβάνς για τη στρατιωτική και πολιτική ήττα του Γ’ Ράιχ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εξάλλου, αυτό που απασχολεί την, εκφραζόμενη από τον Β. Σόιμπλε, γερμανική ελίτ, αλλά και ισχυρά κέντρα του ιερατείου της ΕΕ, είναι το τι μέλλει γενέσθαι στην Ελλάδα (μετά τις εκλογές) και ειδικότερα για το αν οι μετεκλογικές πολιτικές ισορροπίες θα διασφαλίζουν την τήρηση των συμφωνιών που έχει επικυρώσει η στηριζόμενη από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, κυβέρνηση Παπαδήμου.
Με δεδομένη τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και τα φαινόμενα αποσυσπειρώσεως της ΝΔ, οι Γερμανοί και οι του ευρωπαϊκού ιερατείου, ανησυχούν για την αύξηση των δυνάμεων της (έστω και κατακερματισμένης και ασυνεννόητης) Αριστεράς, με τα ποσοστά, που οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως στη «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη.
Τι σημαίνουν όλα αυτά, τα οποία έχουν προκαλέσει – εκτός των άλλων – οργή στο Βερολίνο και τους λοιπούς δανειστές;
Σημαίνουν ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να κλείσει η δανειακή σύμβαση, στη συνέχεια να ακολουθήσουν εκλογές (29 Απριλίου;) στις οποίες να μην καταγραφεί ισχυρή παρουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (εκτός κι αν υπάρξει, αν και φαίνεται δύσκολο, αυτοδυναμία της ΝΔ ή έστω σύμπραξή της με το συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ) και αντίθετα να εμφανιστεί μια ισχυρή Αριστερά και ένας Φ. Κουβέλης (θεωρητικά αντιμνημονιακός) από τον οποίο να εξαρτηθεί μια κυβερνητική σταθερότητα.
Δηλαδή, να υπάρξει ένα σκηνικό στο οποίο οι μεν δανειστές να έχουν δώσει χρήματα, αλλά μην έχουν εγγυήσεις ότι θα τα πάρουν πίσω (και δη με τα γνωστά τοκογλυφικά επιτόκια) από τους πιθανούς «νέους» (έστω και πρόσκαιρους) παίκτες στο ελλαδικό πολιτικό σύστημα, ή το χειρότερο (για τους δανειστές) να υπάρξει αδυναμία συγκροτήσεως κυβερνήσεως, να επισυμβεί χρεοκοπία και έτσι να απωλέσει το Βερολίνο περί τα 70 δισ. ευρώ, που στο μεταξύ θα έχει δώσει.
Σημειώνεται ότι στη λογική της διασφαλίσεως των δανειστών, υπάρχουν και ζυμώνονται «προτάσεις» για ειδικούς λογαριασμούς για τα χρήματα αποπληρωμής των δανείων, για Ευρωπαίους Γκαουλάιτερ στην Ελλάδα και για παράταση του βίου της κυβερνήσεως Παπαδήμου, για δέσμευση όλων των πολιτικών κομμάτων (!) ότι θα εφαρμοστεί το νέο μνημόνιο, καθώς και σενάρια, όπως το να αναβληθεί η εκταμίευσης των χρημάτων ως τις εκλογές, με ένα ενδιάμεσο δάνειο για να μην «σκάσουν» τα ομόλογα, που πρέπει να πληρωθούν τον Μάρτιο.
«Τα νέα που φτάνουν από την Αθήνα είναι ότι μετά τις εκλογές ενδέχεται ο Πόουλ Τόμσεν να είναι persona non grata. Υπό τις συνθήκες αυτές πρέπει να είναι κανείς τρελός για να δώσει στην Ελλάδα, πριν τις εκλογές, ένα ποσό της τάξεως των 90 δισ. ευρώ, όσος, δηλαδή, είναι ο ετήσιος προϋπολογισμός της Ε.Ε.», έλεγε διπλωμάτης μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ στα «Νέα».
Τα πράγματα, ωστόσο, είναι απολύτως ρευστά:
Ο Β. Σόιμπλε «ανησυχεί» για την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά λησμονεί ότι αυτός και η γερμανική συνταγή λιτότητας έχουν συντελέσει στην πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα.
Οι Ευρωπαίοι, πολιτικοί και κυρίως οι κοινωνίες, έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τον ήχο της γερμανικής οικονομικής μπότας να έρχεται και στις δικές τους χώρες και ως εκ αυτού δημιουργούνται αντιγερμανικές συσπειρώσεις και φιλελληνικές κινήσεις και αλλάζουν οι «συμμαχίες» στην Ευρώπη. Αλλαγές και διεργασίες που είναι ευκταίο να καταλήξουν σε σπάσιμο του «τσαμπουκά» και της γερμανικής εθνικιστικής αλαζονείας.
Κοντά δε σε όλα αυτά, ήλθε και η παραίτηση του προέδρου της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ, που κατηγορείται για σκάνδαλα και αυτό σημαίνει πως το Βερολίνο έχει απωλέσει το ηθικό πλεονέκτημα και δεν έχει τη νομιμοποιητική βάση ώστε να κατηγορεί άλλες χώρες και άλλους λαούς για διαφθορά, η δε καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ πιθανόν να χάσει στις προσεχείς γερμανικές εκλογές.
