Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης

ΤΟ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ» με το ψέκασμα τελείωσε: αφού δώσαμε 17% στον ΣΥΡΙΖΑ, 7% στη «Χρυσή Αυγή», 10,5% στον Πάνο Καμμένο και τριανταπέντε ολόκληρες μονάδες λιγότερες από το 2009 στον δικομματισμό, σημαίνει ότι αυτή τη φορά ψηφίσαμε ανεπηρέαστοι από το υγρό που «αδρανοποιεί τον ακαταμάχητο ελληνικό λαό»...

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ, είχε καταπέσει μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας εις βάρος του ελληνικού λαού: οι ξένοι που (υποτίθεται ότι) δεν ήθελαν να μας αφήσουν να κάνουμε εκλογές, υποχώρησαν κάτω από τη λαϊκή πίεση (και την ανάγκη του Αντώνη Σαμαρά να μην χάσει ημέρες πρωθυπουργίας) και μας άφησαν να τις κάνουμε με τα γνωστά αποτελέσματα...Ποια είναι τα γνωστά αποτελέσματα; Ψηφίσαμε να φύγουν οι Γερμανοί κι ήρθαν οι νοσταλγοί του Χίτλερ...

ΑΛΛΑ δεν πειράζει, μικρό το κακό...Το μείζον είναι αυτό που δήλωσε το πρωί της περασμένης Κυριακής, προσερχόμενος να ψηφίσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας: «η Δημοκρατία επιστρέφει στον τόπο μετά από χρόνια απουσίας»...

ΜΕΤΡΑΜΕ λοιπόν, τρία θετικά στοιχεία: Πρώτον: Ψηφίσαμε «αψέκαστοι»...Δεύτερον: Δείξαμε την έξοδο στους Γερμανούς...Τρίτον: Η Δημοκρατία επέστρεψε στον τόπο μετά από χρόνια απουσίας...Κι όμως, αντί να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας είμαστε μουδιασμένοι με το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής...Πολλοί μάλιστα, εύχονταν όλη την εβδομάδα που πέρασε να ξαναγίνουν εκλογές για να διορθωθεί το λάθος!...Αλλά, όταν καθορίζουν τις επιλογές μας, θεωρίες του τύπου «μας ψεκάζουν» και «δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε εκλογές» και ακούγεται ανενδοίαστα η άποψη ότι «η δημοκρατία επιστρέφει μετά από χρόνια απουσίας» είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι έχουμε χάσει προ πολλού τη δυνατότητα να αξιολογούμε το σωστό και το λάθος...

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ θεωρία συνωμοσίας τώρα, είναι ότι οι ξένοι και το κατεστημένο «τρέμουν» μια κυβέρνηση της Αριστεράς...Θα μπορούσε και να ευσταθεί αν δεν συνέβαινε πρώτον η ίδια η Αριστερά να μη την θέλει (το ΚΚΕ ούτε καν να συναντήσει τον κ. Τσίπρα δεν ήθελε κι η συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Κουβέλη κατέληξε στην καταγγελία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ για την απροθυμία του κ. Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση) και δεύτερον αν δεν συνέβαινε να υπάρχει το παράδειγμα της Κύπρου, η οποία λειτουργεί και μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ χωρίς να ενοχλείται ουδείς ξένος από το γεγονός ότι έχει Αριστερή (και δη περισσότερο συγγενή με το ΚΚΕ) κυβέρνηση...Συνετέλεσε όμως σ’ αυτό, η σοβαρότητα του κ. Χριστόφια που κινήθηκε αποφεύγοντας τις ακρότητες και τις σχοινοβασίες και δεν απείλησε τα κεκτημένα του κυπριακού λαού: ούτε την θέση του στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ούτε τη θέση του στην Ευρωζώνη...