Η παταγώδης αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής και η αγωνία της πολιτικής επιβίωσης ανάγκασε τις τελευταίες μέρες την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να αλλάζει σχέδια και σενάρια διαφυγής.

Από μόνος του ο ανασχηματισμός ήταν φανερό από την αρχή ότι δεν θα μπορούσε να αποκαταστήσει το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας της κυβέρνησης.

Ένα σχήμα που βασίζεται σε εσωτερικές ισορροπίες μπορεί να πείσει ελάχιστους για τις ικανότητές του να αλλάξει την πορεία της χώρας.

Η επικοινωνιακή αντεπίθεση έχει κοντό και αβέβαιο χρονικό ορίζοντα. Άλλωστε τα πρώτα σημάδια ήταν ήδη αποθαρρυντικά. Και υπάρχουν και οι αγανακτισμένοι της πλατείας που παραμένουν δύσπιστοι.

Έτσι, εντάχθηκε στην πολιτική ρητορεία του αδύναμου πρωθυπουργού και το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος. Ελπίζοντας, προφανώς ότι μέσω αυτού θα γίνει κατορθωτή η εκτόνωση της πολιτικής έντασης.

Προσβλέπουν, δηλαδή οι κυβερνητικοί φωστήρες ότι η σχεδόν αυτονόητα θετική απάντηση σε μια παράθεση ερωτημάτων θα είναι δυνατόν να παρουσιαστεί ως λαϊκή επανομιμοποίηση της κυβέρνησης και της αποτυχημένης πολιτικής της.

Με ένα πυροτέχνημα στην ουσία επιδιώκουν να ξεπεράσουν το μείζον, που είναι η πρωτοφανής κατάρρευση εμπιστοσύνης από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Όπως και στην περίπτωση του ναυαγίου της συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, εξαιτίας της εμμονής του γαντζώματος στην εξουσία του συστήματος ΠΑΣΟΚ, και στο εξαγγελθέν δημοψήφισμα επικράτησαν τα ίδια μικροσυμφεροντολογικά κριτήρια.

Τα δημοψηφίσματα, χωρίς αμφιβολία, μπορεί να είναι χρήσιμα και δυστυχώς από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν κάναμε ποτέ χρήση τους.

Αν, όμως, τα χρησιμοποιούμε για αλλότριους σκοπούς χάνουν το νόημά τους. Και βέβαια, παραβλέπουν όσοι προωθούν το συγκεκριμένο δημοψήφισμα τον υπαρκτό κίνδυνο ακόμη και προτεινόμενες ορθές μεταρρυθμίσεις να καταψηφιστούν λόγω του γενικού αρνητικού κλίματος.

Πάντως αναφύεται και ένα ερώτημα για την ουσία του δημοψηφίσματος. Υποτίθεται ότι αυτό θα έχει να κάνει για θέματα Συνταγματικής Αναθεώρησης, πολιτικού συστήματος, τον αριθμό των βουλευτών, τον εκλογικό νόμο, το πολιτικό χρήμα. Όλ’ αυτά, όμως, αποτέλεσαν μέρος του προεκλογικού λόγου του ΠΑΣΟΚ. Γιατί λοιπόν δεν υλοποιήθηκαν στους 20 μήνες που είναι στην κυβέρνηση;

Φοβούμαι ότι για μια ακόμη φορά εφευρίσκονται πυροτεχνήματα. Δημιουργείται ένα νέο άλλοθι για να καθυστερήσει η κυβέρνηση στην υλοποίηση αποφάσεων. Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης, η αποτελεσματικότητά της. Εν τέλει, και σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με όποιο σχήμα, αποδεικνύει ότι πάσχει μονίμως από δύο σοβαρές αδυναμίες. Προτιμά την επικοινωνιακή από την ουσιαστική πολιτική και επιπλέον έχει μηδενική απόδοση στην εφαρμογή της πολιτικής της.

Γι’ αυτό και μοναδική λύση στο πολιτικό δράμα που βιώνουμε είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, να αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες για την πορεία της χώρας.

* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης