1) «Είναι λογικό να έχουμε πανικοβληθεί με την απώλεια της πρόσφατης 20ετούς ευδαιμονίας μας. Ας ψάξουμε να βρούμε τις σωστές έννοιες για να «βαφτίσουμε» τα προβλήματά μας. Είναι μια καλή αρχή για να τα αντιμετωπίσουμε» (Ξένια Κουναλάκη).

2) «Αυτή την αίσθηση του εφήμερου μάλλον πληρώνουμε σήμερα πιο ακριβά από οτιδήποτε άλλο. Βολεμένοι και ανυποψίαστοι στην επιφάνεια ενός επικοινωνιακού, λες, παιχνιδιού, σε όλες τις εκφάνσεις και τις εκφράσεις του δημόσιου βίου, που μοναδικό του σκοπό είχε να ροκανίζει τον χρόνο στο διηνεκές...».

3) «I am shocked!» ακούστηκε κάποια στιγμή να λέει ο κ. Μαζούχ. Ήταν η στιγμή που οι τροϊκανοί αναρωτήθηκαν τι θα γράψουν στις αναφορές τους προς τους προϊσταμένους τους. «Αντί να ακούμε από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση προτάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα» είπε ο κ. Μαζούχ «ακούμε άλλα πράγματα». Και ο κ. Τόμσεν είπε επίσης ότι δεν άκουσε τίποτε από κανέναν για το πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας κ.λπ.». (Ρεπορτάζ Ν. Χασαπόπουλου).

4) «Αν δανεισμός σήμαινε να ξοδεύουμε σήμερα αυριανό εισόδημα, μείωση του χρέους σημαίνει, αντίστροφα, ότι για να το αποπληρώσουμε αφαιρούμε ένα μέρος από το σημερινό μας εισόδημα». (Ζέζα Ζήκου).

4) «Ποιον να πιστέψεις, τι να πιστέψεις, γιατί να πιστέψεις; Είναι τόσο ανίκανοι όσο δείχνουν ή μήπως είναι βαλτοί; Είναι δυνατόν να έχουν γίνει τόσα πολλά λάθη από τόσους λίγους σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;». («Στρεψιάδης» του «Επενδυτή»).

5) «Οι ξένοι ερμηνεύουν τις κινητοποιήσεις ως απόδειξη πως η κοινωνία αρνείται να ακολουθήσει. Όμως αγνοούν ότι πως αυτό συμβαίνει γιατί η κυβέρνηση αδυνατεί να ηγηθεί. Εδώ ακριβώς έγκειται η πιθανή πολιτική συμβολή της πλατείας Συντάγματος». (Στάθης Καλύβας).

6) «Είναι παρηγοριά, λοιπόν, και ελπίδα για το δυσχερές μέλλον, η διεκδίκηση του παρόντος και η υπεράσπιση του πάτριου χώρου με όρους δημιουργικής, ειρηνικής συνύπαρξης ανομοίων. Υπό μία έννοια μάλιστα, η αλληλοανοχή και συνύπαρξη του πλήθους στο βουλευτήριο της Πλατείας δείχνει ότι στη βάση της κοινωνίας επιχειρείται ήδη η περιλάλητη εθνική συνεννόηση, ενόσω στις κορυφές οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν τολμούν να βάλουν το κοινό καλό υπεράνω του προσωπικού συμφέροντος και των προνομίων, δεν τολμούν να δράσουν ως ιστορικά πρόσωπα». (Νίκος Ξυδάκης).

7) «Οι «αγανακτισμένοι» έξω από τη Βουλή διαμαρτύρονται επειδή δεν έχουν να φάνε φρούτα, γιαούρτι και ζαρζαβατικά. Οι αγανακτισμένοι βουλευτές επειδή δεν αντέχουν να τα τρώνε όλα αυτά κατακέφαλα». (Ν. Φελέκης)

8) «Οι «αγανακτισμένοι» των πλατειών ξέρουν τι δεν θέλουν. Συμφωνούν όμως σε τι θέλουν ώστε να έχει νόημα και προσανατολισμό η διαμαρτυρία τους;». (Θανάσης Διαμαντόπουλος).

9) «Η άρνηση του υπάρχοντος είναι δικαιολογημένη, αλλά χωρίς την κατάφαση του νέου είναι άχρηστη». (Πάσχος Μανδραβέλης).

10) «Αν θέλουμε δουλειές για τους νέους μας, αν θέλουμε να μη χάσουμε τα καλύτερα μυαλά και ταλέντα μας στο εξωτερικό, οφείλουμε να τους ενθαρρύνουμε να βγάλουν από μέσα τους τα στοιχεία που έκαναν πάντοτε τον Έλληνα μοναδικό: τη μυρωδιά για την ευκαιρία και όχι τη λαμογιά, την εξωστρέφεια, το εμπορικό μυαλό, την ικανότητα να βρίσκει λύσεις εκεί που οι άλλοι κολλάνε, ότι τέλος πάντων κάνει τους Έλληνες να μεγαλουργούν όταν δουλεύουν έξω, μακριά από το βόλεμα, τη συναλλαγή και την ψεύτικη και άρρωστη προστασία ενός χρεοκοπημένου πλέον κράτους και πολιτικού συστήματος». (Αλέξης Παπαχελάς).

11) «...Συγγνώμη που φορτώσαμε στις γενιές σας, αυτήν που είναι ακόμη στα θρανία και αυτήν που είναι στις πλατείες της ανεργίας, το βάρος για να ξαναστήσετε τη χώρα στα πόδια της. Να δώσετε ξανά υπόσταση στις λέξεις δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια. Κι εύχομαι να μας κάνετε να ντραπούμε για όσα δεν καταφέραμε εμείς. Και να περηφανευτούμε που τα καταφέρατε εσείς. Σου έχω εμπιστοσύνη Βέρα. Είμαι σίγουρος πως οι μέρες που θα ζήσετε θα είναι λαμπρές». (ΚΙΜΠΙ του «Επενδυτή»)

12) Επιστολή μιας 88χρονης γιαγιάς προς τους «αγανακτισμένους», από ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου: «Κατάλαβα ότι σας ταλαιπωρούν και σκέφτηκα μια συνταγή προσφιλή σε όλες τις γιαγιάδες του κόσμου. Το ψωμί του λαού να το ζυμώσετε. Βασικά συστατικά: αλεύρι, νερό και αλάτι, της γης όλα αυτά, δηλαδή ο ενθουσιασμός και ο δυναμισμός και οι ιδέες σας, το κυριότερο η μαγιά, ο θυμός και η αγανάκτηση. Βάζετε όλα τα υλικά σε μια λεκάνη, στην πλατεία Συντάγματος και σε άλλες πλατείες και ζυμώνετε καλά. Εύχομαι να προλάβετε να το ψήσετε μόνοι σας και να προλάβετε οι ίδιοι να το δοκιμάσετε».

Σημείωση: Οι επιλογές, μια-μια αλλά και όλες μαζί, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς μ’ αυτές, προτείνονται σαν αντίδοτο στη φτηνή, στην αναξιόπιστη πολιτικολογία. Για την αντιγραφή: xatzis@hotmail.com