Αγαπητή «Ελευθερία»
Μέσα στον κύκλο της ζωής του χρόνου και του φυσικού περιβάλλοντος της γης ανά τον κόσμο, φυτρώνουν κάποια όμορφα πολύχρωμα και ευωδιαστά αγριολούλουδα που με την οπτική τους αισθητική και με τα φυσικά τους κάλλη, κοσμούν και λαμπρύνουν τον όλον του ελληνικού έθνους χώρο. Ενώ με το άρωμά τους που αναδίνουν, αναζωογονούν και δυναμώνουν τις ψυχές το πνεύμα και τις καρδιές των αποθαρρυμένων, με χωρίς προσμονή και δίχως ελπίδα, διαρκώς καταπιεσμένων συνανθρώπων μας. Ένα από τα αγριολούλουδα αυτά είναι και ο αγνός αγωνιστής της Επανάστασης του ΄21 Γιάννης Μακρυγιάννης. Γεννήθηκε το 1797 από γονείς σαρακατσαναίους στο Αβορίτι Δωρίδας (κοντά στο Λιδορίκι) ένα μικρό χωριό πέντε καλύβια όπως γράφει ο ίδιος. Με το μεγάλο ξεσηκωμό του Γένους, μυήθηκε από κάποιον ιερέα στο μυστήριο του αγώνα της Λευτεριάς... Πολέμησε κοντά στους μεγάλους οπλαρχηγούς, με τον Καραϊσκάκη στη Ρούμελη, τον Κολοκοτρώνη στο Μωριά, στο Κάστρο της Αθήνας με τον Γκούρα κ.α. Προικισμένος με πολλά χαρίσματα όπως με οξύνοια, βαθιά διορατικότητα, ευλάβεια, με αξιόλογη και σωστή στρατηγική τακτική, ίσως και αλάνθαστη! Έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στα γεγονότα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, όπως με την επαναστατική κίνηση της 3ης Σεπτεμβρίου, ζητώντας Σύνταγμα από τον νεαρό βασιλιά Όθωνα κι εφόσον πρώτα μύησε τον φρούραρχο Αθηνών τον Καλλέργη, διότι ο ίδιος ήταν άοπλος. Πρωί-πρωί και χτυπώντας τις καμπάνες σύσσωμος λαός και στρατός κύκλωσαν τα ανάκτορα και υποχρέωσαν τον Όθωνα να υπογράψει το Σύνταγμα του 1843 της 3ης Σεπτεμβρίου, οπότε και η ομώνυμη οδός έως σήμερα. Ο μεγάλος έρωτας για την πατρίδα, τον οδήγησε να μάθει γραφή και ανάγνωση σε ώριμη ηλικία και να καυτηριάζει τα κακώς έχοντα αρθρογραφώντας στον Τύπο και στα κρυμμένα απομνημονεύματά του. Φλεγόταν η ψυχή του όντας παρόμοια με τη δική μας, ίδια μεταπολιτευτική κατάσταση της εποχής του... «και δεν άφησαν λεπτό στα ταμεία του κράτους». Με την παρούσα γραφή, μνημόσυνο στο πνεύμα και την ψυχή του πρώτα απ’ τους πολίτες των γραμμάτων και των απλών ανθρώπων κι έπειτα από το επίσημο ελληνικό κράτος. Ακόμα και ο Τομ Πάππας ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας της πετρελαϊκής ESSO προς τιμήν του, διαβάζοντας τα απομνημονεύματά του συγκινήθηκε τόσο και ένιωσε έξαρση εθνικού μεγαλείου –το απέδειξε έμπρακτα- ηχογραφώντας το περίφημο έργο του σε δίσκο, με μουσική Νίκου Μαμαγκάκη, πρόλογο και σχόλια Ηλία Βενέζη και στο ρόλο του Μακρυγιάννη, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Μάνος Κατράκης, ίδιος ο αθάνατος ήρωας. Ας αναπαύονται οι ψυχές των αναχωρησάντων εις τους ουρανούς, και η θεία πρόνοια τον Νίκο Μαμαγκάκη να του δίνει δύναμη για το υπέροχο δώρο προς όλον τον κόσμο, ανεκτίμητης ιστορικής αξίας και σπουδαίας πολιτιστικής κληρονομιάς. Επειδή αναφερόμαστε σε ηρωικές πράξεις, θυμάμαι τις ηρωίδες του Αλβανικού έπους τις Βορειοηπειρώτισσες, οι οποίες μετέφεραν κουβαλώντας στους ώμους τους μέσα στα χιόνια και τον άγριο βοριά τα πυρομαχικά σε κιβώτια και το καλαμποκίσιο ψωμί απ’ το υστέρημά τους, στην πρώτη γραμμή του πυρός και μόνον, για τη Λευτεριά της πατρίδας μας χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα... Κάποια μέρα, μια γυναίκα βρήκε τον άντρα της νεκρό-σκοτωμένο από βλήμμα, κατά την επίθεση του στρατού μας σε μια κόκκινη τούφα με αίμα, που είχε βάψει το χιόνι. Κατέβασε το φορτίο από την πλάτη, τον ασπάστηκε με ευλάβεια, του προσέφερε την ανάλογη νεκρική φροντίδα, φορτώθηκε πάλι το κιβώτιο με τις σφαίρες και την μπομπότα έκανε το σταυρό της και απομακρύνθηκε ανηφορίζοντας με τις άλλες γυναίκες, να εκπληρώσει την αποστολή της στο μέτωπο. Επιστρέφοντας, φόρτωσε το άψυχο κορμί του ήρωα σε ένα μουλάρι, το μετέφερε και το ενταφίασε στο χωριό τους με την παρουσία όλων των συντοπιτών και των κοντοχωριανών, εις ένδειξη τιμής και συμπόνιας στον πεσόντα υπέρ πατρίδος (αληθινή ιστορία). Επί τη ευκαιρία θέλω να παραλληλίσω τα γεγονότα αυτά ως δείγμα, με την ηρωίδα Μαρία Δαμανάκη, «Εδώ Πολυτεχνείο». Θαρρώ ότι πρόκειται για υπερβολή και θα αναφερθώ σε ορισμένα συμβάντα. Οι ήρωες όλων των εθνικών και αντιστασιακών αγώνων, δεν ζητούν ανταλλάγματα για την προσφορά τους αλλά εισπράττουν ηθική αμοιβή και ψυχική ικανοποίηση. Η συγκεκριμένη ηρωίδα, κόρη ανωτέρου ή ανωτάτου αξιωματικού σε αντίθεση; με τον πατέρα της πολιτικά; ως φοιτήτρια αριστερού κινήματος, διάδοχος του Χαρίλαου Φλωράκη, μετά πρόεδρος του Συνασπισμού, το 2004 βουλευτής του νυν κυβερνώντος κόμματος χωρίς λαϊκή εντολή με δοτή έδρα όπως και ο Μ. Ανδρουλάκης επί του ασφαλούς, μη εκλεγείσα δήμαρχος Αθηνών και τώρα υπουργός θαλασσών και λοιπά στην Ε.Ε., δηλαδή στη χλιδή και τον πλούτο των Βρυξελλών! -Είχαμε και τη δική μας, την εκ Λαρίσης Μαρία επί Αλαβάνου επιτρόπου στην ΕΟΚ. Δεν ακούγεται πλέον, σιγή ιχθύος. Τι απόγιναν οι αγώνες οι ρωμαλέοι; Λέτε να βολεύτηκε; Το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου, τοποθέτησε υπουργό Παιδείας τον Λουκή Ακρίτα και τον Ευάγγελο Παπανούτσο Γενικό γραμματέα, Γίγαντες των Ελληνικών γραμμάτων!!.. σε αντίθεση με τη νυν πραγματικότητα... Την υπουργό Γεωργίας Κ. Μπατζελή κατηγορώ ως ανοησία και ηθική αυτουργό στην παρούσα αναταραχή της ζοφερής κατάστασης των μπλόκων, επιφορτίζοντας και άλλα βάσανα στον πρωθυπουργό, τον ελληνικό λαό, τους διερχόμενους ξένους και για την ανυπολόγιστη οικονομική βλάβη της χώρας μας. Εφόσον έλαβε μήνυμα στις 3 Δεκεμβρίου για τον επικείμενο ξεσηκωμό, γιατί δεν κάλεσε τους ενδιαφερόμενους 55 μέρες πριν σε διάλογο; Ίσως να πετύχαινε. Εάν όχι, δεν θα είχε την ηθική ευθύνη. Λέγει τώρα να πάει στα μπλόκα! Τι θα προσφέρει μετά την καταιγίδα; Απατηλές δικαιολογίες στα κανάλια. Ένα μικρό κοπέλι όπως λένε οι Κρήτες εάν χρήζαν υπουργό αντί αυτής, θα ενεργούσε εν προκειμένω καταλλήλως. Διώξτε την!... ως ακατάλληλη. Ελλείψει χώρου θα επανέλθουμε.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, Θανάσης Δ. Καλογιάννης
Συνταξιούχος αυτ/στης – λογοτέχνης.
