«Χαρούμενος που νιώθω, τόσο ωραία που τα είπε ο Δήμαρχός μας για τα έργα και τις ημέρες του! Η Λάρισα του αύριο όμορφη, δυνατή, πανέτοιμη, ελκυστική, καινοτόμα, ανθρώπινη, πύλη, πόλος, προορισμός... Όλα βαίνουν καλώς στην ανάπτυξη, στο περιβάλλον, στην ποιότητα ζωής, στην καθημερινότητα. Εδώ αγαπητέ μου είναι Ευρωπαία Λάρισα, δεν είναι Επαρχία παίξε – γέλασε. Μα γιατί κουνάς το κεφάλι, δε με πιστεύεις; Α, δεν τρώγεσαι, ίδιος άπιστος Θωμάς».

«Μπρε – μπρε, η Δημοτική Αρχή, έπαρση και καμάρι. Ας ψαχτώ μήπως και δε μένω στον Άγιο Θωμά. Λες να μένω σε καμία Τουλούζη αντί στη Λάρισα; Τρόμαξα ξαφνικά με τα μεγάλα και καθώς είμαι τύπος κλειστοφοβικός παρ’ ολίγο να έπεφτα ξερός μπαμ και κάτω. Μεταξύ μας, καλές και άγιες οι ωραιοποιήσεις για την πόλη μας αλλά όταν μιλάμε σε τρίτους. Σ’ αυτούς λέμε, και τι δε λέμε στο κάτω – κάτω πόλη μας είναι την υπεραγαπάμε, επόμενο είναι.

Εγώ θα ασχοληθώ με τα μικρά. Η Λάρισα μια Ελληνούπολη – Επαρχιούπολη είναι, αρέσει δεν αρέσει, έχει νερό, αποχέτευση, στόχους αντίληψης Δημάρχου, στόχους πόλης συλλογικούς δεν έχει. Η πόλη, τσιμεντούπολη. Ελάχιστο πράσινο και πολύ τσιμέντο στους δρόμους, στις πλατείες, στους ακάλυπτους, στις αυλές των σχολείων. Η πόλη είναι θορυβώδης, έχει πολύ σκόνη, επικίνδυνους αέριους ρύπους, κυκλοφοριακό οξυμένο, όμως, τρόπους δεν έχει να αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση. Η πόλη είναι ελάχιστα προσβάσιμη ιδίως σε άτομα με αναπηρία».

«Είναι ανάπηρη πόλη η Λάρισα;»

«Προσπαθεί να μην είναι αλλά η όλη προσπάθειά της εξαντλείται στο κέντρο. Η πόλη δεν είναι φιλική στον πεζό, στον ποδηλάτη, στον περιπατητή. Οι ποδηλατόδρομοι ο ένας εδώ ο άλλος εκεί, ασύνδετοι, οι συνοικιακοί και περιαστικοί ποδηλατόδρομοι ανύπαρκτοι, τα πεζοδρόμια στενά και σε κακή κατάσταση, ελλιπείς διαβάσεις πεζών, κατειλημμένοι πεζόδρομοι, απουσία ήπιων – πράσινων διαδρομών. Στην πόλη τι κι αν φυσούν Νοτιάδες φωτιά, μέτωπο πράσινο δεν υπάρχει να τους ανακόψει. Η πόλη έχει τον Πηνειό μόνο που το ποτάμι είναι άρρωστο. Η πόλη έχει το κέντρο, τις ευγενείς συνοικίες και τις άλλες, όπως τα Νταμάρια, ο Άγιος Γεώργιος, η συνοικία Παπασταύρου, τα «αγκαθοχώραφα» τέρμα Αβέρωφ. Η πόλη από το 2007 έχει τα Διαμερίσματα και τα Διαμερισματικά Συμβούλια, τι κι αν τα έχει, αυτά υπο-(υπο)-λειτουργούν. Η πόλη έχει Βιολογικό μόνο που ο Βιολογικός βρίσκεται σιμά – κοντά στα όρια της πόλης. Στην πόλη ένας κάδος σκουπιδιών υπάρχει, ο πράσινος. Ο Βασιλόπουλος και ο παλιατζής τσιγγάνος πιο μεθοδικοί στη συλλογή και αξιοποίηση χρήσιμων υλικών. Την πόλη διασχίζει σιδηρόδρομος μόνο που αυτός χωρίζει την πόλη αλλού στα δύο και αλλού στα τέσσερα. Στην πόλη ηλεκτροφόρες γραμμές υψηλής τάσης, κεραίες πομπών, δεκτών, κινητών. Στην πόλη καταμεσής το τελωνείο και μαζί μ’ αυτό νταλίκες. Στην πόλη εκτάσεις χρήσιμες για πράσινο, όπως ΣΕΚΦΟ, Θεσσαλικός κ.α. Γύρω – γύρω από την πόλη πολυκαταστήματα, πολυχώροι, χωρίς καμία απολύτως σπουδή στη χωροθέτηση. Στην πόλη το Χατζηχαλάρ αδιαμόρφωτο. Στην πόλη το κονάκι ΑΒΕΡΩΦ, στη Ν. Πολιτεία ξεσκέπαστο έτη δέκα. Στην πόλη το Αρχαίο Θέατρο χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η αποκάλυψή του και χωρίς να έχει απελευθερωθεί ο περιβάλλων χώρος. Στην πόλη λείπει το ρολόι του Φρουρίου. Στην πόλη βυζαντινές αρχαιότητες πήραν θέση υπαίθριων σκηνικών. Στην πόλη η νέα βιβλιοθήκη θυμίζει το γεφύρι της Άρτας. Στην πόλη δεν υπάρχει συνεδριακό κέντρο, εκθεσιακό κέντρο. Στην πόλη πλακοστρώσεις, διαμορφώσεις, δενδροφυτεύσεις, παντού ολόιδιες. Της πόλης το Δημοτικό Ραδιόφωνο έχει τα μύρια τόσα προβλήματα. Στην πόλη παρά την απόπειρα του ευ ζην, τα Ταμπάκικα από Πλάκα έγιναν της πλάκας. Στην πόλη η περιφερειακή οδός κατέστρεψε την οδό μπάι – πας και τη συνέχεια στο παραπήνειο τοπίο. Στην πόλη σύγχυση μεγάλη με τις εισόδους – εξόδους των συνοικιών. Στην πόλη τα ονόματα των συνοικιών λείπουν από τη σήμανση. Στην πόλη οι χώροι των Εικαστικών εργαστηρίων είναι ανεπαρκείς. Η πόλη παρόλο που διαθέτει τα χρήματα για να κτίσει σχολεία, άκουσον, άκουσον, δεν έχει οικόπεδα. Στην πόλη η έλλειψη Παιδικών Σταθμών είναι εμφανέστατη. Οι χώροι της Πολεοδομίας του Δήμου μόνο χώροι υπηρεσίας πρώτης γραμμής δεν είναι. Στην πόλη το Νέο Γενικό Πολεοδομικό μια από τα ίδια. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τη δημιουργία τράπεζας γης, περιαστικών τόξων πράσινου. Στην πόλη παρά τις πανηγύρεις άνευ ουσίας ο πολιτισμός υποχρηματοδοτείται κ.α, κ.α, είναι τόσα πολλά που θα μας πάρει η νύχτα.

Πάγωσες απ’ αυτά που άκουσες; Α, κατάλαβα, σ’ έκανα την καρδιά περιβόλι!

Λάρισα

Νίκος Β. Καλτσάς

Αρχιτέκτων Μηχανικός