ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μπορεί ένα μετάλλιο να γίνει διαβατήριο για τη Σίλικον Βάλεϊ; Δύο Ολυμπιονίκες λένε τη δική τους ιστορία και περιγράφουν πώς οι διακρίσεις τους στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πληροφορικής άνοιξαν τον δρόμο για μια διεθνή σταδιοδρομία.
Είναι ο Γιάννης Τσουκαλίδης και ο Ανδρέας Δουμάνογλου που μίλησαν στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο Γιάννης Τσουκαλίδης είναι 32 ετών και κάτοχος τεσσάρων μεταλλίων σε Ολυμπιάδες Πληροφορικής. Δυο Αργυρά και δύο Χάλκινα. Κανένα χρυσό. Ήταν πολύ καλός μαθητής, όχι όμως πρώτος. Τον δέχτηκαν στο ΜΙΤ, όπου σπούδασε και σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του άρχισε να εργάζεται στην Google, πρώτα στη Νέα Υόρκη και έπειτα στο Σαν Φραντσίσκο.
- Θα περίμενε κανείς κ. Τσουκαλίδη ότι έπρεπε να ήσασταν άριστος για να σας δεχτούν σε ένα τόσο καλό πανεπιστήμιο.
- «Ήμουν πολύ καλός μαθητής, όχι όμως ο καλύτερος. Νομίζω πήρα απολυτήριο με βαθμό γύρω στο 18, να σας πω την αλήθεια δεν θυμάμαι. Αυτό που μέτρησε, αυτό που είδαν σε ένα παιδί τότε 17,5 ετών, ήταν το πάθος για τα μαθηματικά, τα πρότζεκτς στα οποία εργαζόμουν και τα μετάλλια πληροφορικής»
* Πιστεύετε ότι τα παιδιά που φοιτούν σε δημόσια σχολεία μπορούν να έχουν παρόμοιες ευκαιρίες;
- «Κατηγορηματικά θα απαντήσω ναι. Αν και εγώ πήγα σε ιδιωτικό σχολείο, πιστεύω ότι εκείνο που έπαιξε ρόλο ήταν το πάθος μου για τα μαθηματικά και τον προγραμματισμό. Αυτό ξύπνησε στο δημοτικό χάρις σε έναν δάσκαλο που είχα στην Ε' τάξη -ήταν πολύ νέος τότε- ο οποίος μας έδειξε πολύ προχωρημένα πράγματα για την εποχή μας. Εκείνος μου κίνησε το ενδιαφέρον, έγινε ο μέντοράς μου θα έλεγα. Έτσι, ήρθε το πρώτο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Πληροφορικής όταν ήμουν περίπου 15 ετών».
* Ύστερα από δέκα χρόνια στην Google αποφασίσατε ότι ήρθε η ώρα να κάνετε κάτι δικό σας. Πόσο εύκολο είναι ένα τέτοιο βήμα;
- «Καταλαβαίνω τι εννοείτε. Πώς αφήνει κάποιος μια τόσο καλή θέση σε μια μεγάλη εταιρία. Είναι θέμα εσωτερικής ανάγκης, προσωπικής επιθυμίας. Πλέον ήρθε ο καιρός να κάνω μια δική μου εταιρία, είναι θέμα εξέλιξης, είναι το επόμενο στάδιο»
* Στη χώρα μας σήμερα ακούγεται πολύ συχνά ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες. Εσείς θεωρείτε ότι είστε ένα από τα παιδιά που «έδιωξε» η Ελλάδα;
- «Νομίζω ότι είναι λίγο δραματικό να λέμε ότι η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της. Είναι σίγουρα πολύ σημαντικό να μπορέσει κάποιος να ζήσει έστω για λίγο καιρό στο εξωτερικό, διότι πιστεύω ότι τον βοηθάει να αποκτήσει μεγαλύτερη ευρύτητα σκέψης. Ωστόσο, ειδικά στον τομέα της πληροφορικής, που απευθύνεσαι σε διεθνείς αγορές, μπορείς να ζεις και να εργάζεσαι όπου επιθυμείς. Εκτιμώ ότι η περίοδος της κρίσης που διανύουμε είναι μια ευκαιρία να αναδυθούν νέα πρόσωπα με νέες ιδέες. Ακόμη και για κάποιον που θέλει να γυρίσει πίσω, οι νοοτροπίες έχουν αλλάξει και μπορεί να δημιουργήσει».
* Τι θα λέγατε σε ένα παιδί που ζει σήμερα στην Ελλάδα και σκέφτεται το μέλλον του;
- «Να ακούσει το εσωτερικό του κάλεσμα. Να κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του, όσο τρελό κι αν φαίνεται. Μπορεί να είναι δύσκολο να το καταλάβει αυτό ένα παιδί σήμερα, λόγω της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας αλλά είναι το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος για να ξεχωρίσει».
* Ο Ανδρέας Δουμάνογλου είναι κι αυτός ένας Ολυμπιονίκης από τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πληροφορικής. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας του ΕΚΕΤΑ και υποψήφιος διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο Imperial του Λονδίνου. Είναι 30 ετών και σε λίγους μήνες μετακομίζει στη Ζυρίχη.
«Πρόκειται να εργαστώ στην Google. Πέρασα πρόσφατα από συνέντευξη και πλέον ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα».
* Τελικά η φυγή στο εξωτερικό είναι μονόδρομος;
- «Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Σίγουρα η Google είναι μια πολύ μεγάλη εταιρία αλλά υπάρχουν ευκαιρίες και δυνατότητες για όποιον θέλει να μείνει στην Ελλάδα. Αναλόγως το επάγγελμα που κάνεις».
* Τι είναι αυτό που μετράει περισσότερο για την επιτυχία;
- «Ο προσωπικός κόπος. Όποιο σχολείο ή πανεπιστήμιο και να τελειώσεις χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το κλειδί».
* Με ποιον τρόπο εκτιμάτε ότι ο διαγωνισμός Πληροφορικής σας βοήθησε;
- «Αυτό που είναι σημαντικό, πέρα από τις διακρίσεις και τα μετάλλια είναι ότι μαθαίνεις να σκέφτεσαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Στον διαγωνισμό ασχολείσαι με ένα είδος προβλημάτων που σε βοηθάει πολύ. Εμένα για παράδειγμα με βοήθησε πολύ να απαντήσω στις ερωτήσεις που μου τέθηκαν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που πέρασα για να εργαστώ στην Google».
