Αντιμετώπισε δυσκολίες και αναποδιές ένα σωρό, όμως ως γνήσιος και έμπειρος πρόσκοπος κατάφερε να τις ξεπεράσει με χαμόγελο και αισιοδοξία. Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1955, πήγε στο 8ο Δημοτικό Σχολείο και στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων. Με τον προσκοπισμό ξεκίνησε από τα 9 του έτη στο 2ο Σύστημα Λάρισας επηρεασμένος από τους συμμαθητές του.
Έφυγε μικρός από τη Λάρισα για το εξωτερικό. Εδώ και 31 χρόνια ζει και εργάζεται στη Χάγη της Ολλανδίας ως εξεταστής διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό γραφείο. Παράλληλα είναι σύμβουλος σε Σύστημα Ναυτοπροσκόπων στη Χάγη και Ειδικός Διεθνών Κατασκηνώσεων στους Προσκόπους της Ολλανδίας.
Σχεδόν όπου ταξίδεψε βρήκε και προσκόπους. Του ζητήσαμε να μας περιγράψει μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες αλλά εξήγησε πως «για να δώσω μια πλήρη απάντηση θα πρέπει να γράψω μια διατριβή εκατοντάδων σελίδων», συνοπτικά όμως ανέφερε πως «είχα τεράστια προβλήματα με κλοπές, χαμένες πτήσεις, λεωφορεία που σταμάτησαν, τρένα που δεν βρέθηκαν, περίπλοκες καταστάσεις για έκδοση βίζας» αλλά είχε και ευχάριστες στιγμές «όπως αναπάντεχες συναντήσεις με αγαπητούς φίλους, μαγευτικά και περίφημα τοπία όπως το Σινικό Τείχος, οι πυραμίδες της Αιγύπτου, το κανάλι του Παναμά, οι Ελβετικές Άλπεις, οι καταρράκτες του Ιγκουάσου κ.α.». Τι να θυμηθεί και τι να ξεχάσει…
Παρά το γεγονός πως λείπει τόσα χρόνια στην Ολλανδία δεν έχει ξεχάσει τη Λάρισα. Τον ρωτάμε τι του λείπει και λέει με συγκίνηση «Από τη Λάρισα του παρελθόντος μου λείπουν οι φίλοι μου, μερικοί από τους οποίους όμως δεν υπάρχουν πια». Θυμάται όμως και τα πρώτα ονόματα των προσκόπων από την παλιά Λάρισα «ο ενωμοτάρχης Μπανιός, οι υπαρχηγοί Ανδρέας Ρούμπαλης, Σπύρος Νάκος, Χολέβας, ο αρχηγός Κουτσουρούμπας, οι πρόσκοποι Σεραφείμ Χαϊδάς και Γιάννης Ρούμπαλης».
Βρίσκει έδαφος ο προσκοπισμός στη σύγχρονη κοινωνία; τον ρωτάμε για να απαντήσει με σιγουριά «Ίσως η ζωή στην ύπαιθρο και ορισμένες προσκοπικές δράσεις όπως το μαγείρεμα και οι αστερισμοί να φαίνονται παρωχημένοι στην εποχή του διαδικτύου, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι θα ήταν αδύνατο να τελειώσω τον γύρο του κόσμου εάν δεν ήμουν πρόσκοπος. Ο προσκοπισμός είναι πολύ περισσότερο από αυτές τις ικανότητες και γνώσεις, διότι διδάσκει πράγματα που δεν μαθαίνει κανείς στο σχολείο. Πλάθει καλύτερους πολίτες και συμβάλλει ποικιλοτρόπως στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, με τη βοήθεια προς τον πλησίον και τη συνεχή προσπάθεια να αξιοποιήσει κανείς όλες τις ικανότητές του».
Ο Σίμων Μαγρίζος το έκανε. Αξιοποίησε όλες του τις γνώσεις και έπραξε εκείνο που αγαπούσε. Γύρισε όλον τον κόσμο… Τι πιο απλό;
Του Κώστα Γκιάστα
