«Οι προτεραιότητές μου είναι ο αγώνας εναντίον της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, και η προσπάθεια για μια δίκαιη και βιώσιμη διευθέτηση του εξόχως κρίσιμου για την Ελλάδα και την Ευρώπη, μεταναστευτικού ζητήματος. Δεν αντέχω να μου λέει η ελληνική κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού ότι το ‘‘μεταναστευτικό είναι προτεραιότητα’’ για την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. και το μόνο που γίνεται είναι επικίνδυνες, ανεύθυνες αντιμεταναστευτικές κορώνες και κέντρα κράτησης.»

Αυτό υποστηρίζει, με συνέντευξή του στην «ΕτΔ» ο αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημ. Χριστόπουλος, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «η Ευρώπη για να σώσει το τομάρι της πρέπει να στρίψει αριστερά». Ελπίζω, εξηγεί, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα, να είναι μια στιγμή δημιουργικής αμφισβήτησης του «μονόδρομου» και όχι απλώς της στείρας καταγγελίας του. Οσον αφορά στην τρικυμία που προκλήθηκε τις τελευταίες ημέρες με την απόσυρση της υποψηφιότητας της Σουλεϊμάν Σαμπιχά από τη λίστα του ΣΥΡΙΖΑ και τις, εντός και εκτός, αντιπαραθέσεις, τονίζει ότι «από πουθενά δεν προκύπτει πεποίθησή μου πως τάχα ανοίγει θέμα Συνθήκης της Λωζάννης»

 

Ολόκληρη η συνέντευξή, έχει ως εξής:

* Είμαστε μπροστά σε μια σκληρή πανευρωπαική εκλογική μάχη για την ανάδειξη του νέου Ευρωκοινοβουλίου. Τι προσδοκάτε κ. καθηγητά;

- Πιο κρίσιμες ευρωεκλογές δεν ξαναείχαμε. Η Ευρώπη τα έχει καταφέρει και έβαλε το πιστόλι στον κρόταφό της, όπως με μοναδική μαεστρία μόνο αυτή ξέρει να κάνει και το έχει δείξει ήδη δύο φορές σε έναν αιώνα. Ακούω την ανησυχία αυτών που μας κυβερνούν πως ο ευρωσκεπτικισμός ανεβαίνει και τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα θα έχουν πρωτοφανή ποσοστά. Έτσι είναι. Ας κάτσουν όμως να σκεφτούν πώς φτάσαμε ως εδώ. Ποιες πολιτικές έθρεψαν την ευρωπαϊκή ακροδεξιά που μας απειλεί; Οι πολιτικές που διέλυσαν ό,τι «ευρωπαϊκό» είχε πάνω του ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός... Να μην απορούμε λοιπόν που η ακροδεξιά καραδοκεί. Αν η Ευρώπη δεν αλλάξει ρότα φοβούμαι πως αυτό κάθε άλλο παρά έκπληξη πρέπει να προκαλεί. Για τον λόγο αυτό η μάχη των ευρωεκλογών είναι μεγάλη. H Ευρώπη για να σώσει το τομάρι της πρέπει να στρίψει αριστερά. Διότι αν πάει ευθεία πάει ολοταχώς νεοφιλελεύθερα και ακροδεξιά. Ο χειρότερος δυνατός συνδυασμός...

 

* Και η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποτρέψει κάτι τέτοιο;

- Αυξημένα ποσοστά της Αριστεράς στην Ελλάδα θα είναι μια ένδειξη αμφισβήτησης του μονόδρομου. Οι άνθρωποι διαλέγουν τον δρόμο τους στα κρίσιμα σταυροδρόμια. Η ιστορία δεν ξέρει μονοδρόμους... Μας λένε: «μην στρίψετε, θα τρακάρετε. Βάλτε το κεφάλι κάτω και περιμένετε το πρωθυπουργικό “φως στο τούνελ” υπό την έγκριση της Καγκελαρίου». Ε λοιπόν, μου φαίνεται πως είμαστε σαν λαός άξιοι για κάτι καλύτερο από αυτήν την προσδοκία... Θα μου αντιτείνετε – και εύλογα – αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έτοιμη την εναλλακτική. Απαντώ απερίφραστα: δεν μπορώ να βεβαιώσω με κανέναν τρόπο ότι ο δρόμος της Αριστεράς είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τουναντίον... Από την άλλη όμως, μπορώ να βεβαιώσω ότι ο «μονόδρομος» που πήραμε είναι αυτός της διάλυσης. Και σε αυτό δεν χρειάζεται λεζάντα. Η εικόνα της χώρας μιλάει μόνη της.

 

* Και η Δημοκρατία, η ευρωπαϊκή παράδοση; Μπορούν να συνυπάρξουν ομαλά με το «μονόδρομο» της τρόικας;

- Ανέκαθεν στην Ευρώπη κάναμε λόγο για το «δημοκρατικό έλλειμμα», όπου ο μόνος πραγματικά αντιπροσωπευτικός θεσμός, αυτός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει εξ ορισμού τις λιγότερες αρμοδιότητες. Πλέον, το να μιλάμε για «δημοκρατικό έλλειμμα» είναι ξεπερασμένο. Κατά την άποψή μου, μιλάμε για κατά κυριολεξία δημοκρατικό κενό, κυρίως δε στις χώρες όπου στο όνομα της μνημονιακής «δημοσιονομικής προσαρμογής» η τρόικα έχει ουσιαστικά υποκαταστήσει την εκτελεστική εξουσία. Αυτό είναι όνειδος για τη δημοκρατία. Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της αποτελεσματικότητας και δεν ξέρω εγώ ποιων άλλων μεγεθών θυσιάσαμε τη δημοκρατία, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση της κοινότητας. Αυτό για μένα είναι κόκκινη γραμμή, είτε η τρόικα παίρνει, είτε δίνει λεφτά. Δεν μου αρέσει καθόλου η χρήση όρων όπως «χούντα» ή «κατοχή» για αυτό που συμβαίνει στη χώρα σήμερα διότι οι έννοιες αυτές στην Ελλάδα έχουν ένα πολύ ειδικό ιστορικό φορτίο. Για τον λόγο αυτό πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και πώς το λέμε. Από την άλλη πάντως, δεν μπορώ και να μείνω με τα χέρια σταυρωμένα όταν ευτελίζεται ο χαρακτήρας του πολιτεύματός μας.

 

* Ποια κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα για την Αριστερά και τη χώρα, δεδομένης της ανόδου της ακροδεξιάς;

- Η υποψηφιότητα αυτή δεν είναι κομματική υπό την έννοια ότι δεν είμαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Έχω μια συγκεκριμένη διαδρομή στον χώρο της Αριστεράς των δικαιωμάτων εδώ και αρκετά χρόνια που οδήγησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μου κάνει αυτή την τιμητική πρόταση. Οι προτεραιότητές μου είναι ο αγώνας εναντίον της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, και η προσπάθεια για μια δίκαιη και βιώσιμη διευθέτηση του εξόχως κρίσιμου για την Ελλάδα και την Ευρώπη, μεταναστευτικού ζητήματος. Δεν αντέχω να μου λέει η ελληνική κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού ότι το ‘‘μεταναστευτικό είναι προτεραιότητα’’ για την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. και το μόνο που γίνεται είναι επικίνδυνες, ανεύθυνες αντιμεταναστευτικές κορώνες και κέντρα κράτησης. Το μεταναστευτικό θέλει μια μεγάλη προσπάθεια να καταγράψουμε τους ανθρώπους που είναι εδώ, να πάμε στους λοιπούς εταίρους και να διεκδικήσουμε να μοιραστούμε αυτό τον πληθυσμό ο οποίος στο κάτω – κάτω δεν ήρθε για να μείνει στην Ελλάδα αλλά κατευθυνόμενος αλλού. Η πολιτική που λέει «θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο για να φύγουν» είναι η πιο απάνθρωπη σαχλαμάρα που έχω ακούσει στην Ελλάδα σε καιρούς δημοκρατίας...

 

* Φαίνεται όμως ότι την ενστερνίζονται πολλοί και κάποιοι μάλιστα φοβούνται...

- Διότι νιώθουν ηττημένοι. Κάποιοι έχουν, σε μεγάλο βαθμό, ενσωματώσει την ήττα και αυτό τους κάνει να διστάζουν. Ο κόσμος παίρνει τις τύχες του στα χέρια του όταν έχει ελπίδα. Τότε παλεύει να γυρίσει τον αγώνα. Είναι πολλές οι ματαιώσεις που έχουν πέσει πάνω στους ανθρώπους τα τελευταία τέσσερα χρόνια και για αυτό διστάζουν. Η ιστορία όμως κρύβει εκπλήξεις για όλους... Για όλους. Ελπίζω μια τέτοια έκπληξη να είναι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα. Μια στιγμή δημιουργικής αμφισβήτησης του «μονόδρομου». Όχι απλώς της στείρας καταγγελίας του. Έτσι τα βλέπω και για το λόγο αυτό είμαι υποψήφιος με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

 

* Κάποιοι όμως –και από το ΣΥΡΙΖΑ – έθεσαν θέμα για αυτό, γιατί, είπαν, ανοίξατε θέμα συνθήκης Λωζάννης. Είναι έτσι;

- Από πουθενά δεν προκύπτει πεποίθησή μου πως τάχα ανοίγει θέμα Συνθήκης της Λωζάννης με τα όσα έχουν γραφτεί τις τελευταίες ημέρες για το θέμα της γνωστής υποψηφιότητας στην Ξάνθη. Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα ζητήματα των μειονοτήτων υποστηρίζω το ακριβώς αντίθετο: ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα και είναι πολλαπλώς επισφαλές να τεθεί.

Η άποψή μου, είναι ότι το ελληνικό κράτος με τις πολιτικές που ακολούθησε ως το 1990 δημιούργησε ένα "συμπαγές τουρκικό πράγμα" το οποίο κατόπιν προσπαθεί να διασπάσει. Η θέση αυτή δεν ανοίγει κανένα θέμα Συνθήκης της Λωζάννης όπως πολύ συχνά είχα την ευκαιρία να επισημαίνω στο πλαίσιο της ως σήμερα ακαδημαϊκής μου διαδρομής και το κάνω και σήμερα.