Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μουίζου υπόσχεται ότι το βυθισμένο σε χαμηλό υψόμετρο έθνος θα αναχαιτίσει τα κύματα μέσω φιλόδοξων εγγειοβελτιωτικών έργων και της οικοδόμησης νησιών ψηλότερα, ωστόσο, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι οργανώσεις για τα δικαιώματα προειδοποιούν ότι θα μπορούσαν ακόμη και να επιδεινώσουν τους κινδύνους πλημμύρας.
Ο πολυτελής προορισμός διακοπών φημίζεται για τις λευκές αμμουδιές, τις γαλαζοπράσινες λιμνοθάλασσες και τους απέραντους κοραλλιογενείς υφάλους του, αλλά η αλυσίδα των 1.192 μικροσκοπικών νησιών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης και δίνει μάχη για την επιβίωσή της.
Ο πρώην πρόεδρος Μοχάμεντ Νασίντ ξεκίνησε τη διακυβέρνησή του πριν από 15 χρόνια, προειδοποιώντας τους πολίτες ότι μπορεί να γίνουν οι πρώτοι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες στον κόσμο που θα χρειαστούν μετεγκατάσταση σε άλλη χώρα.
Ήθελε οι Μαλδίβες να αρχίσουν να αποταμιεύουν για να αγοράσουν γη στη γειτονική Ινδία, τη Σρι Λάνκα ή ακόμη και στη μακρινή Αυστραλία.
Όμως, ο 45χρονος Μουίζου, ενώ ζήτησε 500 εκατομμύρια ευρώ σε ξένη χρηματοδότηση για την προστασία των ευάλωτων ακτών, δήλωσε ότι οι πολίτες του δεν θα εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
«Αν χρειαστεί να αυξήσουμε την έκταση για διαβίωση ή άλλη οικονομική δραστηριότητα, μπορούμε να το κάνουμε αυτό», δήλωσε ο Μουίζου στο AFP, μιλώντας από την πολυσύχναστη πρωτεύουσα Μάλε, η οποία είναι περικυκλωμένη από τσιμεντένια θαλάσσια τείχη.
«Είμαστε αυτάρκεις για να φροντίσουμε τους εαυτούς μας».«ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΝΕΡΟ»
Το μικροσκοπικό έθνος Τουβαλού υπέγραψε αυτόν τον μήνα μια συμφωνία που θα δώσει στους πολίτες του το δικαίωμα να ζήσουν στην Αυστραλία, όταν η πατρίδα τους στον Ειρηνικό χαθεί κάτω από τις θάλασσες.
Ωστόσο, ο Μουίζου δήλωσε ότι οι Μαλδίβες δεν θα ακολουθήσουν αυτή την οδό.
«Μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι σίγουρα δεν χρειάζεται να αγοράσουμε γη ή ακόμη και να μισθώσουμε γη από οποιαδήποτε χώρα», δήλωσε ο Μουίζου.
Τα θαλάσσια τείχη θα διασφαλίσουν ότι οι περιοχές κινδύνου μπορούν να «χαρακτηριστούν ως ασφαλές νησιά», είπε.
Όμως, το 80% των Μαλδίβων βρίσκεται λιγότερο από ένα μέτρο πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ «ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ»
Η πρωτεύουσα Μάλε, όπου το ένα τρίτο των 380.000 κατοίκων της χώρας είναι στριμωγμένο σε ένα μικροσκοπικό νησί, είναι «ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα κομμάτια γης στον κόσμο» με 65.700 ανθρώπους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, σύμφωνα με το Υπουργείο Περιβάλλοντος.
Ένα γιγαντιαίο θαλασσόφραγμα περιβάλλει ήδη την πόλη, αλλά ο Μουίζου δήλωσε ότι υπάρχει δυνατότητα επέκτασης και αλλού.
Τα έργα ανάπλασης έχουν ήδη αυξήσει την έκταση της χώρας κατά περίπου 10% τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, χρησιμοποιώντας άμμο που αντλείται σε βυθισμένες πλατφόρμες κοραλλιών, συνολικής έκτασης 30 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Ο Μουίζου, πολιτικός μηχανικός με σπουδές στη Βρετανία και πρώην υπουργός κατασκευών για επτά χρόνια, έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό, επιβλέποντας την επέκταση του τεχνητού νησιού Χουλχουμάλε.
Συνδεδεμένο με την πρωτεύουσα με μια κινεζικής κατασκευής γέφυρα μήκους 1,4 χιλιομέτρων, με πολυκατοικίες που υψώνονται ψηλά πάνω από το γαλάζιο της θάλασσας, το Χουλχουμάλε έχει διπλάσια έκταση από το Μάλε και φιλοξενεί περίπου 100.000 κατοίκους.
Όμως, περιβαλλοντικές οργανώσεις και οργανώσεις για τα δικαιώματα προειδοποιούν ότι, ενώ η ανάπλαση είναι απαραίτητη, πρέπει να γίνει με προσοχή.
Σε μια πρόσφατη έκθεση, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) κατηγόρησε τις αρχές ότι δεν εφαρμόζουν τους δικούς τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς, λέγοντας ότι τα έργα ανάκτησης «συχνά βιάζονται» και δεν διαθέτουν κατάλληλες πολιτικές μετριασμού.
Ανέφερε το παράδειγμα ενός αεροδρομίου στο Κουλχουντουφούσι, όπου «θάφτηκε» το 70% των μαγγρόβιων του νησιού, καθώς και ένα έργο ανάπλασης στο Άντντου, το οποίο κατέστρεψε τους κοραλλιογενείς υφάλους από τους οποίους εξαρτώνται οι ψαράδες.
«Η Κυβέρνηση των Μαλδίβων αγνόησε ή υπονόμευσε τους νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος, αυξάνοντας τους κινδύνους πλημμύρας και άλλες βλάβες στις νησιωτικές κοινότητες», δήλωσε η HRW.
Ο Άχμεντ Φιζάλ, ο οποίος είναι επικεφαλής της περιβαλλοντικής εκστρατείας της ομάδας Marine Journal Maldives (MJM), δήλωσε ότι φοβάται ότι πολιτικοί και επιχειρηματίες βλέπουν τις ρηχές λιμνοθάλασσες ως πιθανές περιοχές ανάκτησης για να αποκομίσουν γρήγορο κέρδος.
«Πρέπει να ρωτήσετε ποιο είναι το όριο, ποιο είναι το πραγματικό κόστος της ανάκτησης;», είπε.
