Ανέκδοτο
* ΕΧΕΙ γίνει ήδη το ανέκδοτο των ημερών και διακινείται από …κινητό σε κινητό:
Αν δεν βγάλετε πρώτα τον Μητσοτάκη αυτοδύναμο, καλοκαίρι δεν θα δείτε φέτος.
Κάπως έτσι πάει στράφι ο Ιούνιος, καίτοι οι υποσχέσεις για επιστροφή στη θερινή κανονικότητα από σήμερα επανέρχονται. Αλλά τι να το κάνεις, όλη βδομάδα ήλιο και ζέστη και τα σ/κ μέσα στη μούχλα και την υγρασία;
Ονόματα
* ΕΧΕΙΣ πάρει χαμπάρι ότι ταχιά την Κυριακή ψηφίζουμε; Κι ότι στις περισσότερες εφημερίδες παρ’ όλα αυτά, το πρώτο θέμα δεν αναφέρεται καν στις εκλογές; Οι δημοσιογράφοι, μοιραία, το έριξαν στην …ονοματολογία της επόμενης Κυβέρνησης Μητσοτάκη, από την οποία προκύπτει ότι στο Εξωτερικών πάει ο Χατζηδάκης, στο Άμυνας ο Δένδιας και ο Πιερρακάκης στο Παιδείας. Αλλά προκύπτει και κάτι πιο σημαντικό. Από αυτά που λέει ο Κυριάκος ήδη πολλοί εκ των νυν υπουργών θα …ζεστάνουν τον πάγκο, όπως λένε και οι προπονητές. Και υπονοεί μεγάλα ονόματα. Βέβαια, από τα λόγια ως την πράξη…
Ουδείς εξ ημών
* ΓΙΑ κανένα «Λαρσινό» δεν ακούγεται και δεν γράφεται τίποτε, πράγμα σύνηθες. Και ακόμα πιο …συνηθισμένοι οι Λαρισαίοι να μην εκπροσωπούνται στην Κυβέρνηση. Διαφαίνονται ακόμη αρκετές γυναίκες με πρώτη και καλύτερη την (παραμένουσα) Λίνα Μενδώνη στο Πολιτισμού (Μας βολεύει ως Λάρισα, διότι ξέρει πόσο σημαντική είναι η αποκατάσταση του Αρχαίου Θεάτρου).
Στον πάτο
* ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ συνέντευξη έδωσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας για να πει ότι … «τίποτε δεν έχει κριθεί» κι ότι την Κυριακή ψηφίζουμε όλοι από την αρχή. Και πήραν όλοι τόσο σοβαρά αυτά που έλεγε ώστε στα μεγάλα ειδησεογραφικά sites της χώρας δεν έβλεπες την είδηση ούτε ως …μονόστηλο, χωμένη κάπου στον πάτο της σελίδας. Άμα πέσεις ρε φίλε, κανείς δεν σε λυπάται…
«Ο δικός μας»
* ΑΥΤΟ το Σαββατοκύριακο δεν σάρωσε μόνο ο καιρός τη Λάρισα, αλλά και ο Κυριάκος Βελόπουλος με …εκτεταμένη ρίψη φέιγ βολάν …πόρτα – πόρτα. Κανένα άλλο κόμμα δεν το έκανε. Τι συμβαίνει; Προφανώς ο «δικός μας Κυριάκος» (όπως αυτοπροσδιορίζεται στα φυλλάδια) ανησυχεί σφόδρα για την εκλογή του, καθώς στο «κόλπο» των επαναληπτικών εκλογών μπαίνουν και οι αποκλεισμένοι (Εμφιετζόγλου, Μπογδάνοι κλπ) κάτι άλλοι περίεργοι και, κυρίως οι «Σπαρτιάτες» του Κασιδιάρη, που ήδη καταγράφουν ποσοστό 1,5%. Κι από πού θα κόψουν όλοι αυτοί; (εσκέβη προσφυώς ο δικός μας Κυριάκος). Οπότε βουρ στα …φέιγ βολάν. Να θυμίσουμε ότι …Εδώ είμαστε κι εμείς.
«Πόλεμος»
* ΓΕΝΙΚΑ, αυτές τις μέρες στο FB αποτυπώνεται ένας λυσσαλέος εμφύλιος που έχει ξεσπάσει ήδη στον χώρο της ακροδεξιάς. Γνωστοί Λαρισαίοι «εθνικιστές» - όπως δηλώνουν- βρίζουν οι μισοί τον Κασιδιάρη ότι τους πούλησε και οι άλλοι μισοί τους άλλους ως …διασπαστές. Γενικώς στα ακροδεξιά έχει γίνει μύλος. Και γι’ αυτό …χαίρεται ο Κυριάκος (όχι ο «δικός μας Κυριάκος, ο άλλος, ο Μητσοτάκαρος), που με τους χειρισμούς του τους έχει κατακερματίσει στο μη παρέκει...).
Δημοφιλής
* ΜΠΟΡΕΙ ο υποψήφιος δήμαρχος Λαρισαίων Θανάσης Μαμάκος να μη στηρίζεται …ιδιαιτέρως από ορισμένα κέντρα (έως παράκεντρα) της ΝΔ Λάρισας (σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διαδίκτυο), ωστόσο αποδεικνύεται ιδιαίτερα δημοφιλής στον νεότερο κόσμο. Τυχαίο που οι αναρτήσεις του στα Κοινωνικά Δίκτυα παίρνουν κάτι χιλιάδες …Likes; Όχι βέβαια… Ο Θανάσης φαίνεται να δουλεύει αθόρυβα και ουσιαστικά, όταν οι άλλοι απλώς … «παραγοντίζουν».
Μόνη της…
* ΤΙ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ στο προεκλογικό σκηνικό στη Λάρισα; Ότι η μόνη που απέμεινε να τρέχει και να κάνει αγώνα είναι η υποψήφια βουλευτής της ΝΔ Ρένα Καραλαριώτου. Λογικό, βέβαια, μιας και είναι και η μόνη που έχει πιθανότητα εισόδου στη Βουλή, εφόσον η ΝΔ αυξήσει τόσο τα ποσοστά της ώστε να καταλάβει και τέταρτη έδρα στον Νομό. Οι άλλοι, έχουν απλώς… δέσει τον γάιδαρό τους… Και κάαααθονται. Κι άσε τον Μητσοτάκη να λέει ότι θα τους …αξιολογήσει.
Πιθανότητες
* ΘΑ τα αυξήσει όμως τα ποσοστά η ΝΔ; Παρασκηνιακώς -από κύκλους δημοσκόπων- λέγεται ότι ο Κυριάκος τον Ιούνιο μπορεί να χτυπήσει ακόμη και 45% και να τους ξεράνει όλους. Ειδικά μάλιστα αν εμφανιστεί κανένας ακόμα αγριο-συριζαίος να …κράζει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας εκμεταλλευόμενος την τραγωδία του πνιγμού των μεταναστών, ο Κυριάκος θα πάει για πάνω από 50%. Διότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν ακόμη να δεχτούν ότι τον Μάιο δεν ψηφίστηκε απλά ο Μητσοτάκης. Αλλά ότι πήρε μια γενικότερη στροφή η κοινωνία προς θέσεις πιο «συντηρητικές». Και πως η ήττα τους είναι πρωτίστως ιδεολογική.
Άθλιοι δρόμοι
* Ο ΝΟΜΟΣ Λάρισας, κατά τεκμήριο, διαθέτει άριστο οδικό δίκτυο. Υπάρχουν όμως δύο τουλάχιστον περιπτώσεις κεντρικότατων δρόμων που το δίκτυο είναι άθλιο.
Πρώτον, το Τμήμα από το Αισθητικό Άλσος μέχρι τη Γιάννουλη, δεύτερον το τμήμα της παλιάς Εθνικής Οδού, από τη διασταύρωση Συκουρίου έως τη Γυρτώνη. Μιλάμε για δρόμους – χωράφια, δρόμους πολυσύχναστους και υψηλών ταχυτήτων.
Προφανώς η αρμοδιότητά τους έχει περάσει στον Δήμο Λαρισαίων, εξ ου και τα προβλήματα. Η Περιφέρεια πώς μπορεί να παρέμβει; Διότι το πρόβλημα υφίσταται εδώ και πολλούς μήνες πια.
Τζιζζζζ …
* ΜΥΚΟΝΟΣ και Σαντορίνη εμφανίζουν φέτος μειωμένη κίνηση, καθώς οι μεγάλοι τουριστικοί πράκτορες στρέφονται σε οικονομικότερους προορισμούς, λένε τα πρώτα στοιχεία για τον ελληνικό τουρισμό φέτος. Γιατί, υπήρχε κανένας που περίμενε κάτι διαφορετικό, ειδικά για τη Μύκονο όπου πολλοί επαγγελματίες «έχουν ξεφύγει» νομίζοντας πως βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό;
Αλλά και στα υπόλοιπα νησιά, οι διακοπές μιας εβδομάδας για τετραμελή οικογένεια «βγαίνουν» κοντά στις 2.500 ευρώ, αν συμπεριλάβει κανείς και τα ακτοπλοϊκά. Δωμάτιο κάτω από 120 ευρώ δύσκολο να βρεις στα δημοφιλή νησιά, οπότε οι διακοπές σ’ αυτά είναι απαγορευτικές.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι – και οι δικοί μας στα παράλια της Λάρισας - ότι τα οικονομικά του κόσμου δεν είναι καλά και πως αν δεν συγκρατηθούν οι τιμές, το «καράβι» θα βουλιάξει αύτανδρο…
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Η Καλλιόπη έφυγε. Συμπλήρωσε τα 94 της χρόνια, κι έφυγε γεμάτη από αυτήν τη ζωή, μετά από «ολιγοήμερη νοσηλεία σε κλινική», κατά το σχετικό κλισέ. Παλιά Λαρισαία, βέρα «ταμπακιώτισσα», χρόνια χήρα, χωρίς παιδιά και φανατική αναγνώστρια της «Ελευθερίας», την οποία ξεκοκάλιζε μέχρι …μονόστηλο ως τις τελευταίες ημέρες της ζωής της. Όταν γεννήθηκε, η Ελλάδα προσπαθούσε ακόμη να βολέψει όπως – όπως τις χιλιάδες των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής και στη γειτονιά, όπως σ’ όλες τις γειτονιές της Ελλάδας, τους «τουρκομερίτες» δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Στην παιδική της ηλικία, αντί για χαρωπά τραγουδάκια άκουγε ήχους σειρήνων και κρότους βομβών, μέσα από τα …υπόγεια του «Μύλου του Παππά» όπου έσπευδαν οι Λαρισαίοι να προστατευτούν πρόχειρα. Από την Κατοχή, θυμόταν τα σουλάτσα έξω από τη γερμανική αποθήκη τροφίμων, σε επιταγμένο σπίτι κοντά στην οδό Γεωργιάδου. Σαν …ένα κοπάδι γατιά μαζευόταν εκεί όλη η μαρίδα της γειτονιάς, «νιαούριζαν» για καμιά φέτα ψωμί, κι όλο και τους σπλαχνιζόταν πού και πού κάποιος πονόψυχος Γερμανός αποθηκάριος και τους πετούσε κανένα κομμάτι σοκολάτας… Τι χαρά που κάνανε…
Εμφύλιοι, αποστασίες, πολιτικά πάθη, διώξεις, χούντες, μεταπολίτευση, Καραμανλής και ΠΑΣΟΚ, οικονομική ευμάρεια, αλλά και οικονομική κρίση… Σχεδόν ζαλίζεσαι αν τα βάλεις κάτω και σκεφτείς τι έχει ζήσει κάθε «κυρά Καλλιόπη» ή κάθε «κυρ-Τάσος» που χάρη στην πρόοδο των φαρμάκων- φεύγουν πια κοντά στα ’90 τους… Άνθρωποι που αποτελούν πραγματικές πηγές ιστορίας, μιας ιστορίας ιδιαίτερα πυκνής κείνα τα χρόνια, ταραγμένης, πολυκύμαντης. Το τελευταίο διάστημα η Καλλιόπη καθόταν ολημερίς στο παράθυρο της παλιάς μονοκατοικίας της και κοιτούσε διαρκώς έξω, κάπως ανόρεχτα, κάπως αφηρημένα, έτοιμη ωστόσο να σου αφηγηθεί παλιές ιστορίες. Κυρίως, για πολλά πρόσωπα… Γεμάτη η γειτονιά από ανθρώπους, από οικογένειες με τέσσερα και πέντε παιδιά, με παππούδες και γιαγιάδες, θείες και θείους, συννυφάδες, κουνιάδια, μπατζανάκια, ζούσαν όλοι εκεί, όλοι μαζί, στριμωγμένοι σε μικρές μονοκατοικίες με στενές αυλές- τόσο οικείες άλλωστε από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Ζούσαν κοινές ζωές, μοιράζονταν κοινά προβλήματα, αποκτούσαν κοινές αναμνήσεις. Συντηρούσαν μαγαζιά, μπακάλικα, γαλακτοζαχαροπλαστεία, μανάβικα, ψιλικατζίδικα, περίπτερα, ουζερί μια μικροοικονομία ιδιαίτερα ζωηρή κι ανθούσα. Πού πήγαν όλοι αυτοί; Πού εξαφανίστηκαν οι ανθρώποι; Όσο κι αν η φύσει κοινωνική Καλλιόπη ήταν όλη μέρα στα τηλέφωνα, δεν μπόρεσε να κρατήσει επαφή με όλους. Και μάτια που δεν βλέπονται… Οι άνθρωποι έφυγαν. Οι επόμενες γενιές άλλαξαν σπίτια στα χρόνια της αντιπαροχής, γέννησαν λιγότερα παιδιά, τα οποία γέννησαν ακόμη λιγότερα εγγόνια ή δεν έχουν παντρευτεί καν. Ο γάμος, λένε, δεν είναι προτεραιότητα. Κάπως έτσι η Ελλάδα φθίνει σε μια Ευρώπη που μοιάζει με δένδρο που βλέπει τα κλαδιά του ένα - ένα να ξεραίνονται.
Μαζί με τους ανθρώπους τα σπίτια κλείνουν, σφαλίζουν για πάντα. Στις γειτονιές της Λάρισας και όλης της Ελλάδας άπειρα τα σπίτια ή τα διαμερίσματα που ερημώνουν μαζί με τις οικογένειες. Οι Αλβανοί, που στο αρχικό στάδιο της μετανάστευσής τους τα κατοίκησαν κοιτάζοντας να βολευτούν όπως – όπως, μετακόμισαν κι αυτοί, έψαξαν μεγαλύτερες και πιο βολικές οικογενειακές εστίες.
Η Καλλιόπη έφυγε αφού για μακρύ χρονικό διάστημα «ταλαιπωρήθηκε» από την έλλειψη γυναικών για γηροκόμηση στο σπίτι. Είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτό και στη Λάρισα, και στην Ελλάδα, και γενικά για τους ηλικιωμένους όλης της ανεπτυγμένης Δύσης, ειδικά από τότε που ανέβηκαν οικονομικά τα Βαλκάνια και οι γυναίκες από τις χώρες αυτές βρίσκουν δουλειά στον τόπο τους. Ο θάνατος της Καλλιόπης συνέβη– τι τραγική ειρωνεία!- την ώρα που, ανοιχτά της Πύλου, σημειωνόταν ένα ακόμα τραγικό ναυάγιο με θύματα εκατοντάδες νέους Αφρικανούς που αναζητούσαν δουλειά στη Δύση, σ’ αυτήν την τεράστια ιστορία μετακίνησης πληθυσμών που έχει αρχίσει εδώ και καιρό γιατί η φύση κενά δεν αφήνει, σπεύδει να τα καλύψει, συχνά με τρόπο βίαιο, ορμητικό. Τι δουλειά θα έκαναν; Σίγουρα ο τομέας της γηροκόμησης θα απορροφούσε πολλούς…
Οι κοινωνιολόγοι σχίζουν κιόλας τα πτυχία τους. Παρατηρούν τα πράγματα με μια έντιμη αμηχανία, προσπαθώντας να σταθμίσουν προς τα πού θα κλίνει η νέα αυτή πραγματικότητα. Η Νιγηρία από μόνη της έχει πια 220 εκατομμύρια πληθυσμό, όσο δηλαδή Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία μαζί. Η Αίγυπτος πάει ολοταχώς για 120 εκατομμύρια, η Αιθιοπία έχει άλλους τόσους. Εκεί, τα χωριά δεν ερημώνουν, εκεί γίνονται πόλεις, παραγκουπόλεις ως επί το πλείστον με τρομακτικά προβλήματα διαβίωσης. Τα σχολεία δεν χωράνε πια τους μαθητές, ένα υποτυπώδες μάθημα γίνεται στις αυλές και στα χωράφια. Δημοφιλέστερο μάθημα τα …Αγγλικά που όλοι θέλουν να μάθουν καθώς τα νογούν ως ένα μελλοντικό «διαβατήριο» πιθανής μετανάστευσης στη Δύση. Θα φτάσουν Ευρώπη πολλοί από αυτούς για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες σε βαριές δουλειές που οι Ευρωπαίοι αποφεύγουν; Ή μήπως μια νέα αποικιοκρατία θα αρχίσει με το δυτικό (αλλά και το κινέζικο) κεφάλαιο να μεταφέρεται στην Αφρική για να εκμεταλλευτεί τα φτηνά εργατικά χέρια και τις πλούσιες πρώτες ύλες;
Καμιά φορά μακαρίζω τη γενιά της Καλλιόπης. Μπορεί γεγονοτολογικά να πέρασε πολλά, να έζησε μέσα στη φτώχεια και την ανέχεια, ιδεολογικά όμως ήταν μια γενιά με σταθερές και βεβαιότητες. Απλές κοινωνίες με απλές αρχές και αξίες, χωρίς πολλή μόρφωση, όπου το να δουλεύεις ήταν αυτονόητο διότι «καμιά δουλειά δεν ήταν ντροπή». Εμείς πάλι, στις σύνθετες πια δυτικές κοινωνίες πεπεισμένοι ότι είμαστε οι εκλεκτοί του Θεού και της ιστορίας που πρέπει να απολαμβάνουμε μόνο προνόμια, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Προσπαθούμε από τη μία να …πνίξουμε τις τύψεις μας για τους πνιγμένους Αφρικανούς και από την άλλη να διαχειριστούμε τους φόβους μας, μην τυχόν όλα αυτά τα λεφούσια έρθουν κατά δω και απειλήσουν την ευημερία μας. Αλλά ως πότε; Και εν τέλει γίνεται να τα έχεις όλα δικά σου στη ζωή;
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
