* ΜΕ ασκήσεις ύφους, κλασσικά και «Μ΄ αγάπη πάντα», ξεκινά το γραμματάκι του ο Γιώργος Δάρτζαλης. «Φίλε Ζ. , ως γνωστόν-αλλά για κάμποσους :ως...άγνωστον !.. που λέει ο Πάρις Τακόπουλος- ‘‘η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει’’...».
Και συνεχίζει ο Λαρισαίος δικηγόρος. «Ή μήπως έχει; Όπως φερ΄ ειπείν, μερικά άκλιτα (με μία ή δύο λέξεις) λ. χ. το επί κεφαλής ή επικεφαλής που καθώς δεν κλίνονται, δεν αλλάζουν μένουν ...«κόκκαλο» σ΄ όλες τις κλίσεις, στον ενικό και τον πληθυντικό, σ΄ όλα τα γένη (αρσενικό, θηλυκό, ουδέτερο).
Δηλαδή λέμε και γράφουμε ο επικεφαλής, του επικεφαλής, τον επικεφαλής κι έχουμε την κεφαλή μας ήσυχη από – τους επικεφαλής για τη γλώσσα- Γ. Μπαμπινιώτη και Γερ. Μαρκαντωνάτο κ.α. αλλά ιδίως από τον φίλο μου τον Μπάμπη Νιότη που «ξεκοκαλίζει» την «Ελευθερία» κάθε πρωί, όπως έκανε και στις 21 και 22/8/13 και σε δύο άρθρα τοπικών παραγόντων, που πολύ διαβάστηκαν, «αλίευσε» ένα: τον επικεφαλή κι ένα: του επικεφαλή...» (Κι έτσι προέκυψε ο ερεθισμός του Λαρισαίου Μπάμπη Νιότη).
Ζ.
