Το σκορ είναι 78-78 και απομένουν μερικά δευτερόλεπτα για τη λήξη. Η μπάλα είναι στα χέρια σου. Δίχως να το σκεφτείς πολύ, σηκώνεσαι πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων και ευστοχείς… Σε τέτοιες στιγμές που η μπάλα είναι βαριά και «καεί» αναλαμβάνει όποιος έχει τα κότσια. Και ο νεαρός Λαρισαίος Τηλέμαχος Βησσαρίου αποδεικνύει, μέρα με τη μέρα πως μπορεί να είναι απλά ένα αγόρι σε τόσο μικρή ηλικία αλλά σίγουρα είναι για μεγάλα πράγματα. Αξίζει να τον γνωρίσουμε πριν γίνει… μεγάλος.
Γεννημένος στις 28 Ιανουαρίου 2002, ξεκίνησε το μπάσκετ στην 4η δημοτικού. Πλέον με ύψος 1.96 δείχνει πως δεν μπορεί να κρατηθεί στην ηλικιακή κατηγορία των παμπαίδων. Παίκτης του Κεραυνού από το ξεκίνημα κατάφερε έχοντας 2 χρόνια διαφορά από τους συμπαίκτες του να κάνει τη διαφορά με δεκάδες πόντους σε κάθε αγώνα και να φτάσει την ομάδα μέχρι τον τελικό της Θεσσαλίας. Μετά ακολούθησαν τα κλιμάκια της Εθνικής ομάδας σε Θεσσαλονίκη, Ναύπλιο και τώρα λίγο πριν το μεγάλο άλμα… «είναι η στιγμή που τώρα θα πρέπει να διαλέξω ομάδα για το επόμενο βήμα. Είναι μια σημαντική στιγμή και θα πρέπει να βρω το κατάλληλο για μένα» τονίζει ο νεαρός αθλητής που δείχνει πως διαθέτει ώριμη σκέψη για τα 14 του χρόνια. Πάντως ο μάνατζέρ του ήδη «χτενίζει» όσες προτάσεις έρχονται στο γραφείο του για τον συγκεκριμένο.
Διάλεξε το μπάσκετ αβίαστα καθώς ο πατέρας του ήταν και είναι αθλητής και το ξέρει «ήταν κάτι που ήρθε χωρίς να το ψάξω. Με έψαξε φαίνεται αυτό και μέχρι στιγμής το διασκεδάζω. Κάνω αυτό που αγαπώ και ό,τι βγει».
Ήδη όμως τα αποτελέσματα δείχνουν πως τον δικαιώνουν τόσο τον ίδιο για την επιλογή του όσο και τους ανθρώπους που τον πιστεύουν. Στην Ισπανία με προπονητή τον Θόδωρο Αστεριάδη είχε τρεις καλές εμφανίσεις με Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία και φάνηκε πως επηρεάστηκε από το κλίμα της Εθνικής. «Θεωρώ πως έπαιξα καλά. Σίγουρα υπήρχαν κούραση και λάθη αλλά πιστεύω πως έκανα τα πάντα για να τα μειώσω. Σε ένα ματς έβαλα και το νικητήριο καλάθι. Γενικά ήταν μια εμπειρία μοναδική και θέλω να παραμείνω σε αυτό το υψηλό επίπεδο και να συνεχίζω να είμαι πολλά χρόνια στην Εθνική».
Μοιραία όταν είσαι Λαρισαίος, σε συνδέουν με τον Σπανούλη. Από τον κάμπο έφτασε στα αστέρια του αθλήματος. Χωρίς καμία βοήθεια. Μόνος του με την αξία του και τη δουλειά. Τον ρωτάμε αν έχει επηρεαστεί από τον Kill Bill και απαντά: «Είναι ένας σπουδαίος αθλητής και φυσικά θέλω να του μοιάσω. Μακάρι κάποια στιγμή να φτάσω στο επίπεδό του».
Με όσους προπονητές έχει δουλέψει, εκτιμά το έργο τους. «Ο Αντώνης Πάκας, ο Μίρσα Κούρτοβιτς, ο Βαγγέλης Τζέλας, ο γυμναστής Κώστας Λιάπης είναι άνθρωποι που με βοήθησαν πολύ και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμως υπήρξαν και άνθρωποι που δεν ήταν προπονητές όπως ο Ζήσης Δότας υπεύθυνος του αναπτυξιακού της ΕΟΚ που έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα για την περίπτωσή μου».
Ο Τηλέμαχος, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία και την Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν μυθικός ήρωας της Ιθάκης που έψαχνε τον Οδυσσέα. Ο δικός μας ο Τηλέμαχος, αυτός του λαρισινού μπάσκετ είναι ένας μικρός που αυτό που ψάχνει είναι η κορυφή…
Αν δουλέψει θα τα καταφέρει, γιατί στη ζωή τίποτα δεν έρχεται τυχαία.
Κ.Γ.
