Ο κ. Κρίκης άκουσε τα ζητήματα που έθεσαν ο πρόεδρος της ΕΠΣΛ κ. Μπουχλαριώτης όπως και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. οι κ. Κόκκινος, Γκρίμπας και Γρηγοριάδης, για την ανυπαρξία χρηματοδότησης των ποδοσφαιρικών σωματείων από το κράτος, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές και οι διοικήσεις των σωματείων, όπως και το αίτημά τους για κατασκευή Ενωσιακού γηπέδου.
Ο υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας από τη μεριά του ανέπτυξε τις πάγιες θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζεται από το ΚΚΕ, ότι ο Αθλητισμός είναι δικαίωμα του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας και όχι πολυτέλεια για λίγους. Γι’ αυτό ο σχεδιασμός του κράτους για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό πρέπει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις (χρηματοδότηση, υλικοτεχνική υποδομή, επιστημονική στήριξη) ώστε όλα τα αθλήματα να αναπτύσσονται με βάση τις ανάγκες τους.
Το κράτος πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα αυτή τόσο μέσα από το σχολείο όσο και από το αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται σε κάθε πόλη, χωριό και γειτονιά. Ανέδειξε τις ευθύνες των δημοτικών αρχών, της προηγούμενης αλλά και της σημερινής, στην υπόθεση της παράδοσης των αθλητικών υποδομών που ανήκουν στο λαό στις επιχειρήσεις (ΠΑΕ-ΚΑΕ) που εκμεταλλεύονται τον αθλητισμό, όπως έγινε πχ. με το ΑΕΛ ΑΡΕΝΑ ή με το να επιβάλουν στα αθλητικά σωματεία να πληρώνουν για τη χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων επιβαρύνοντας τις λαϊκές οικογένειες και επισήμανε ότι έτσι δεν θα δημιουργηθούν ποτέ οι προϋποθέσεις ώστε ο αθλητισμός να είναι πραγματικό καθολικό δικαίωμα και όχι πολυτέλεια για λίγους.
Και συνεχίζοντας τόνισε: «καλλιεργούν αυταπάτες, κυβέρνηση, δήμαρχοι, παράγοντες κ.ά. όταν ισχυρίζονται ότι μπορούν να βαδίζουν αρμονικά το «επαγγελματικό» με το «ερασιτεχνικό» ποδόσφαιρο ενισχύοντας ο ένας τον ρόλο του άλλου. Έτσι οδηγούν τα ποδοσφαιρικά σωματεία της γειτονιάς να λειτουργούν ως «κλώνοι» και «δορυφόροι» των ΠΑΕ, με αγοραπωλησίες παικτών, υπόνοιες για «στημένα», τραμπουκισμούς και απειλές παραγόντων, προπονητών, διαιτητών κτλ. Αποτέλεσμα, η ομαδοποίηση παραγόντων σε κάθε γωνιά της χώρας, με στόχο τον έλεγχο της ΕΠΟ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΠΑΕ και των ιδιοκτητών τους.
Αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που τα ποδοσφαιρικά σωματεία «φυτοζωούν», νέα παιδιά πεθαίνουν στα γήπεδα από την απουσία δωρεάν προαθλητικού υγειονομικού ελέγχου, οι οικογένειες τους «ματώνουν» οικονομικά για να συμμετέχουν και η πλειοψηφία των φιλάθλων αποκλείονται από τη διοίκηση. Αντίθετα ο ρόλος του χορηγού ενισχύεται καθορίζοντας τη σύνθεση της διοίκησης και αναπαράγοντας όλη τη «σαπίλα» του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου σε μικρογραφία.
