Η εξώπορτά του προδιαθέτει για την εικόνα που θα συναντήσεις και μέσα στον υπόλοιπο σχολικό χώρο. Όταν αυτή ανοίγει, ξεδιπλώνονται μπροστά σου και οι σελίδες του πιο διάσημου βιβλίου της ελληνικής εκπαίδευσης που δίδαξε την ελληνική γλώσσα σε γενιές και γενιές Ελλήνων. Σελίδες βαθιά τυπωμένες ακόμη στη μνήμη τους, με τις κλασικές πλέον φράσεις του: «Έλλη, να ένα μήλο. Λόλα να ένα άλλο»!, «Λόλα να ένα νινί»!

Το αλφαβητάριο των Ι. Κ. Γιαννέλη, Γ. Σακκά, με εικονογράφηση Κ. Γραμματόπουλου, που εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων το 1955, στη χώρα μας και διδάχθηκε μέχρι και το 1974, αναβιώνει στους τοίχους του σχολείου και «ζωντανεύουν» στην καθημερινότητα των μαθητών του οι ήρωες των σχολικών χρόνων άλλων εποχών: Η Λόλα, η Αννα, η Ελλη και ο Μίμης, ο Ρήγας…

Είναι το «Αλφαβητάριο» που απεικονίζει στο εξώφυλλό του δύο παιδάκια αγκαλιασμένα να διαβάζουν και το οποίο αντικαταστάθηκε το 1974, με τα νέα σχολικά βιβλία «Η γλώσσα μου». Τα παιδάκια στο εξώφυλλο είναι ντυμένα με την τότε σχολική ενδυμασία, με το χαρακτηριστικό μπλε και άσπρο. Η ποδιά δηλαδή και ο γιακάς, που αντιστοιχούσαν στα χρώματα της ελληνικής σημαίας.

Η διευθύντρια του σχολείου κ. Ελένη Αλεξούλη, μιλά στην «Ε», γι’ αυτή την πρωτοβουλία, για το σκεπτικό της και βέβαια για την καλλιτέχνιδα, που είναι γονέας δύο παιδιών του σχολείου και ανέλαβε την εικονογράφηση των τοίχων εθελοντικά και αφιλοκερδώς.

Η κ. Αλεξούλη, συλλέκτρια η ίδια παλιών σχολικών βιβλίων, οραματίστηκε να συμπεριλάβει στη σύγχρονη εκπαίδευση στοιχεία της ιστορία της, ώστε να τη γνωρίσουν οι νεότερες γενιές.

Η ιδέα της, να απεικονιστεί στους τοίχους, βρήκε την ανταπόκριση από τη γονέα κ. Μαρία Κισκίνη, ερασιτέχνη ζωγράφο και βέβαια ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι το πιο αντιπροσωπευτικό στοιχείο της σε ένα δημοτικό σχολείο, από το κλασικό αλφαβητάριο;

Για το σκεπτικό αυτής της επιλογής η διευθύντρια αναφέρει: «Όμορφες εικόνες που σε γυρίζουν πίσω στον χρόνο και φέρνουν στο νου αξέχαστες παιδικές θύμησες! Γλυκιά νοσταλγία για τα ανέμελα χρόνια στα σχολικά θρανία .Όλα αυτά ξεφυλλίζοντας τα αναγνωστικά που έμειναν και θα μείνουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Κάπως έτσι ήρθε η θεματολογία των εικόνων που απεικονίζονται στους τοίχους του σχολείου μας! Για να θυμίζουν στους μεγάλους τα πρώτα σχολικά χρόνια και να διηγούνται στους νέους, προσελκύοντας το ενδιαφέρον τους!».

Ξεκίνησαν μετά από μελέτη των εικόνων του αλφαβητάριου του 1955 να επιλέγουν τις αντιπροσωπευτικότερες σε συνδυασμό με τους χώρους που θα μπορούσαν να φιλοτεχνηθούν, με συμβολισμούς.

Δηλαδή ο έλεγχος σχολικής επίδοσης του Μίμη και της Αννας, καθώς και η δασκάλα που κάνει μάθημα στην τάξη, φιλοτεχνήθηκε έξω από το γραφείο των δασκάλων.

Τα πρώτα πειραματικά βήματα της δημιουργίας των εικονογραφιών ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούλιο, με το κλείσιμο των σχολείων. Η πρώτη απόπειρα πέτυχε και έτσι συνεχίστηκε με μεγαλύτερη θέρμη η υλοποίηση του στόχου τους.

Σήμερα εικόνες από το αλφαβητάριο υπάρχουν στην είσοδο του σχολείου, στους τοίχους του ισογείου και η δουλειά συνεχίζεται για να επεκταθεί και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου, όπου στεγάζονται οι μεγαλύτερες τάξεις.

Να σημειωθεί ότι αυτή η ιδέα βρήκε και την άμεση ανταπόκριση των δασκάλων του σχολείου, υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό και κατέληξε να γίνει μια συλλογική προσπάθεια. Το κόστος της υλοποίησής της, που είναι μόνο η προμήθεια των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται, ανέλαβε το σχολείο.

ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Ο Σύλλογος γονέων του 44ου Δημοτικού Σχολείου, αναφέρει για την κ. Μαρία Κισκίνη: «Η έννοια του εθελοντισμού συνδέεται με την αλληλεγγύη και την ανιδιοτελή προσφορά. Ο εθελοντισμός εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ο καθένας από αυτούς με τη δική του φυσιογνωμία και μέθοδο δράσης. Κοινό χαρακτηριστικό όμως όλων είναι η συνδρομή στο κοινωνικό σύνολο. Συγχαρητήρια στη Μαίρη Κισκίνη, ας ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά της!».