Η δίκη αφορά στη βομβιστική επίθεση εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδος και του γραφείου του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα που στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο, τον Απρίλιο του 2014. Η δίκη έχει ως βασική κατηγορούμενη τη Ρούπα, καθώς ο Νίκος Μαζιώτης έχει ήδη δικαστεί για την υπόθεση αυτή.
Η Ρούπα στηλιτεύει μεταξύ άλλων την ποινή των ισοβίων που επιβλήθηκε στον Μαζιώτη για την επίθεση, ερμηνεύοντάς την όχι με νομικούς όρους, αλλά με πολιτικούς. Πιστεύει, δε, ότι το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, για το οποίο διατείνεται ότι δεν την αφορά, γίνεται εν πολλοίς όχημα για την επίθεση του κράτους στις «αρχές» και τις «αξίες» της οργάνωσης του «Επαναστατικού Αγώνα».
Η ίδια, όπως λέει, ανέλαβε να απαντήσει στην επιβολή της ποινής, όσο ήταν ελεύθερη, με τη δράση της για «αποσταθεροποίηση του καθεστώτος».
Η Πόλα Ρούπα κάνει επίσης λόγο για «μίσος και εκδικητικότητα», απέναντι στο παιδί της, σημειώνοντας ότι η «κατασταλτική βία εξαντλήθηκε επάνω στο παιδί».
Επιχειρεί δε να προσδώσει πολιτικό υπόβαθρο στο χτύπημα στην Τράπεζα της Ελλάδος
