“Η ταφή του νεκρού σώματος του ανθρώπου στη γη, προϋποθέτει και υπονοεί πίστη στην Ανάσταση των νεκρών κατά τη Δευτέρα Παρουσία και σημαίνει την ελπίδα και εσχατολογική προσδοκία της ζωής του μέλλοντος αιώνος. Αντιθέτως η καύση και αποτέφρωση υποδηλώνει έλλειψη πίστης και ελπίδας, καθώς σημαίνει τον πλήρη αφανισμό και εκμηδενισμό του ανθρώπου”, αναφέρει μεταξύ άλλων το σχετικό ψήφισμα. Επισημαίνεται, δε, ότι η αποτέφρωση των νεκρών σε ειδικές εγκαταστάσεις αποτεφρωτηρίων, μπορεί να λύνουν προβλήματα για τη δημόσια υγεία, για το περιβάλλον αλλά και χωροταξικά, ωστόσο για την εκκλησία το ζήτημα έχει και άλλες προεκτάσεις. Κι αυτό γιατί “άπτεται του δόγματος και σχετίζεται με την ανθρωπολογία της Ἁγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας”. Και διευκρινίζεται: “Η Εκκλησία δεν δέχεται για τα μέλη της την αποτέφρωση του σώματος, διότι τούτο είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, στοιχείο της υποστάσεως του κατ’ εἰκόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού πλασθέντος ανθρώπου και περιβάλλει αυτό με σεβασμό και τιμή ως έκφραση αγάπης προς το κεκοιμημένο μέλος της και ως εκδήλωση πίστεως στην κοινή πάντων ανάσταση. Είναι ἀδιανόητο συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός να αρνείται τον ἐνταφιασμό και να ἐπιλέγει την αποτέφρωση”. Δεν πρόκειται για σκοταδισμό αναφέρει το κείμενο αλλά όλα τα παραπάνω, βασίζονται “στη μακραίωνη ορθόδοξη παράδοση”. Και φυσικά, από το κείμενο δεν λείπει η καθοριστική διευκρίνιση ότι “κάθε πρόταση για δήθεν «ιερολογία» της διαδικασίας αποτέφρωσης πέφτει ἐξ ὁρισμού στο κενό ὡς αντίθετη προς τους ιερούς κανόνες και την Αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας… Οι Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας θέλοντας νά παραμείνουμε πιστοί στά δόγματα, τήν ἐκκλησιαστική παράδοση αἰώνων, τούς ἱερούς κανόνες, δεσμευόμαστε ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε να τελέσουμε νεκρώσιμη ακολουθία (κηδεία), υπέρ αναπαύσεως της ψυχής ατόμου, το οποίο αποφάσισε και ζήτησε, το ίδιο ή το οικογενειακό περιβάλλον του, την καύση και όχι την ταφή του νεκρού σώματός του”.