Σαφώς πρόκειται για μια επίδοση πρωταθλητή, η οποία επιτεύχθηκε χάρη στα ιδανικά που διακατέχουν τον Λαρισαίο δάσκαλο, αυτά της διάθεσης προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Ο Γιώργος Μπασδέκης ξεκίνησε να δίνει αίμα από το 1980 αλλά συστηματικά από το 1986. Στην αρχή το ραντεβού του με την αιμοδοσία ήταν 3 φορές τον χρόνο, ενώ τα τελευταία χρόνια μειώθηκε σε 2 φορές.
Για τις αξίες και τα ιδανικά της αιμοδοσίας μιλήσαμε με τον κ. Μπασδέκη, ο οποίος μας ανέφερε τα εξής: Ξεκίνησα να δίνω αίμα το 1980 και αφορμή στάθηκε η επίσκεψη κινητής μονάδας αιμοδοσίας, ένα καλοκαίρι στο χωριό μου τη Σαμαρίνα, με επικεφαλής τότε της εκστρατείας, τον αείμνηστο Αντώνη Γανοχωρίτη. Χρόνο με τον χρόνο άρχισα να συνειδητοποιώ τη μεγάλη αξία της αιμοδοσίας και από το 1986 συμμετέχω συνεχώς σε τέτοιες πρωτοβουλίες που γίνονται είτε από πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής μου (Σαμαρίνα, Δήμος Τεμπών), είτε από τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών. Παλιότερα ήμασταν λίγοι οι εθελοντές αιμοδότες, τώρα διαπιστώνω με χαρά ότι έχουν αυξηθεί. Μεγάλο μερίδιο σε αυτή την εξέλιξη έχουν και οι κινητές μονάδες αιμοδοσίας που επισκέπτονται τον κόσμο ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία. Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει αποδώσει καρπούς και η ενημερωτική εκστρατεία που γίνεται για τα οφέλη της αιμοδοσίας στον ανθρώπινο οργανισμό. Παλιότερα ο κόσμος φοβόταν. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχαν τόσο ο αείμνηστος Αντώνης Γανοχωρίτης, όσο και ο διάδοχός του Νίκος Παπαδούλης».
Ακόμη ο Γιώργος Μπασδέκης ως δάσκαλος διδάσκει και ήθος, αφού μέχρι τώρα δεν έχει κάνει χρήση των αδειών που δικαιούται ως δημόσιος υπάλληλος για τη συμμετοχή του στις αιμοδοσίες. «Νομίζω ότι έτσι χάνεται η έννοια της ανιδιοτέλειας και του εθελοντισμού. Αλίμονο αν το βασικό κίνητρο είναι μια άδεια. Ίσως στην αρχή να βοηθά στην εξάπλωση του εθελοντισμού, αλλά στη συνέχεια πρέπει να αποτελέσει βίωμα, στάση ζωής. Να σκέφτεσαι εκείνη την ώρα ότι βοηθάς τον εαυτό σου και τον συνάνθρωπο που χρειάζεται αίμα».
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ο Λαρισαίος εκπαιδευτικός εκτός από αίμα, προσφέρει και αιμοπετάλια (τα οποία προορίζονται για ανθρώπους με χρόνια προβλήματα υγείας). Μεγάλη ικανοποίηση για τον ίδιο όταν καταφέρνει και πείθει φίλους και γνωστούς να γίνουν εθελοντές αιμοδότες (ένας από αυτούς είναι και ο 23χρόνος γιος του) ή όταν του τηλεφωνούν κάποιοι για να του ζητήσουν να συνεισφέρει –με τις γνωριμίες του- στη συγκέντρωση αίματος σε έκτακτες περιπτώσεις.
Ολοκληρώνοντας ο κ. Μπασδέκης εύχεται τουλάχιστον ο κλάδος των εκπαιδευτικών να διακριθεί στον τομέα της εθελοντικής αιμοδοσίας, συγχαίρει τον Περικλή Γερόπουλο, ο οποίος έχει συντάξει λίστα με τους συνεπείς συναδέλφους του και στέλνει το μήνυμα προς όλους: Να στηρίξουν το κίνημα της αιμοδοσίας. Να γίνουν συνειδητά ενεργοί και συνεπείς αιμοδότες και να μην περιμένουν να τους χτυπήσει κάποιο πρόβλημα υγείας την πόρτα τους για να το πράξουν».
Γ. Ρούστας
