Απενοχοποιούνται από το στίγμα των «χωριάτικων» και αποκτούν τη θέση που τους αξίζει στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της καταγωγής των ανθρώπων, ως στοιχείο πολιτισμού τους.

Αυτό υποστήριξε ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Α.Π.Θ. και του ΕΑΠ κ. Ευάγγελος Κούρδης, στο πλαίσιο διαλόγου που αναπτύχθηκε χθες στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λάρισας, μεταξύ φιλολόγων και γλωσσολόγων, πάνω στο θέμα «Η ντοπιολαλιά στο απόσπασμα».

Στην αναβίωση των γλωσσικών ιδιωματισμών, βοήθησε το διαδίκτυο, ισχυρίστηκε ο ίδιος, αναφέροντας ότι «μέσα σε αυτό, άρχισαν να κουβεντιάζουν οι άνθρωποι τα ιδιαίτερα γλωσσικά τους στοιχεία, σαν αντικείμενο τοπικής ταυτότητας. Αυξανόμενη παρατηρείται και η χρήση τους (Θεσσαλικά ιδιώματα, Κρητική διάλεκτος κ.α.) στη διαφήμιση…».

Η γενική εκτίμηση είναι ότι σύγχρονη ελληνική κοινωνία, υποτιμά τις ντοπιολαλιές –τα γλωσσικά ιδιώματα, και κοροϊδεύει κάθε λέξη τους, αλλά στον αντίποδα αυτού, η επιστήμη της σύγχρονης γλωσσολογίας (μελέτη της ανθρώπινης γλώσσας), τους δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα και υποστηρίζει ότι είναι «παραπόταμοι που αρδεύουν την ελληνική γλώσσα», όπως ισχυρίστηκε στο πλαίσιο του διαλόγου ο φιλόλογος κ. Τάσος Μάτος.

Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν, η ντοπιολαλιά ή η γεωγραφική κοινωνική ποικιλία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στους όρους της γλωσσολογίας, «είναι στο απόσπασμα», καθώς τη συνδέουν με άτομα χαμηλού επιπέδου, αν και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα υπάρχει ως μάθημα.

Συγκεκριμένα, ο κ. Μάτος αναφέρει πως «υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για διαλέκτους και γλωσσικά ιδιώματα, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στην Α’ τάξη του Λυκείου, το οποίο δυστυχώς λίγοι εκπαιδευτικοί το διδάσκουν, αν και τυπικά είναι υποχρεωτικό».

Στον διάλογο χθες, συμμετείχε και ο φιλόλογος κ. Θωμάς Ψύρρας, ο οποίος αναφέρθηκε στα διαλεκτικά στοιχεία και στους ιδιωματισμούς που χρησιμοποιούνται στη λογοτεχνία, ενώ παράλληλα παρουσίασε την πορεία της ελληνικής γλώσσας στους αιώνες, εξετάζοντας πώς κατέληξε να υιοθετηθεί η σημερινή πανελλήνια κοινή νόρμα της.

Μεταξύ άλλων υποστήριξε: «Το ιδίωμα είναι πλούτος σε μια γλώσσα. Διαλεκτικά στοιχεία συναντούμε στη λογοτεχνία από πολύ παλιά -από το Βυζάντιο -ενώ εισάγονται μέχρι και σήμερα, ως στοιχεία εμπλουτισμού και δυναμισμού της ποικιλότητας της γλώσσας».

Έργα όπως «Ο Ερωτόκριτος» έχουν γραφτεί στην Κρητική διάλεκτο και σύμφωνα με τον κ. Ψύρρα, υπάρχουν ανάλογα δείγματα τέτοιων έργων και στον 20ό αιώνα, (σε Ηπειρωτική διάλεκτο, σε Θεσσαλική διάλεκτο κ.α.) τα οποία μάλιστα έχουν γίνει επιτυχημένα θεατρικά έργα.

Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος κ. Γιάννης Σιούλας και αποτελεί μέρος ενός κύκλου διαλόγων που πραγματοποιούνται από το «Πανεπιστήμιο των Πολιτών» του Δήμου Λαρισαίων, με γενικό τίτλο «Διάλογοι στη Βιβλιοθήκη».

Οι συζητήσεις είναι ανοιχτές για το κοινό και θα κινούνται στον χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, της Γλώσσας, της Ιστορίας, της Επιστήμης, της Παιδείας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Μνήμης.

Μέσω των ανοιχτών συζητήσεων, το «Πανεπιστήμιο των Πολιτών» ευελπιστεί να ενθαρρύνει τον διάλογο γύρω από καίρια ζητήματα και να δημιουργήσει μια θερμοκοιτίδα ανταλλαγής ιδεών, με απώτερο σκοπό να χτίσει γέφυρες συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων και ομάδων.

ΛΕΝΑ ΚΙΣΣΑΒΟΥ